Letter from an Afgan refugee for the refugees from Ukraine, Palaistine etc.

Γράμμα από Αφγανό πρόσφυγα για τους/τις πρόσφυγες από την Ουκρανία,, την Παλαιστίνη κ.α
scroll for english
Μετά το workshop για τον πόλεμο και τη μετανάστευση, που πραγματοποιήσαμε με συμμετοχή ανθρώπων από την Ουκρανία, τη Ρωσία, το Ιράν και ντόπια άτομα, δημοσιεύουμε κείμενο που λάβαμε από Αφγανό μετανάστη για το ίδιο θέμα
”Οι άνθρωποι που ξεφεύγουν από τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι ευπρόσδεκτοι παντού στην Ευρώπη. Αυτό είναι ένα πολύ ευχάριστο γεγονός και πραγματικά χαιρόμαστε που βλέπουμε μία τέτοια υποδοχή. Τους νοιώθουμε, νιώθουμε τον πόνο και τα συναισθήματά τους. Και ξέρουμε ότι και οι ίδιοι/ες μας νιώθουν, νιώθουν την λύπη μας… Μπορούν να καταλάβουν ότι αφήσαμε τις χώρες μας και όλον τον πόνο που νιώσαμε αφήνοντας τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Είναι λοιπόν πολύ σημαντική αυτή η θερμή υποστήριξη προς τους/τις πρόσφυγες από την Ουκρανία.
Άνθρωποι υποφέρουν στην Παλαιστίνη, στην Ουκρανία, στο Αφγανιστάν, στην Υεμένη και σε τόσες άλλες χώρες του κόσμου. Ο πόλεμος είναι πόλεμος. Όπου κι αν είναι, άνθρωποι πεθαίνουν. Γιατί λοιπόν για τους μη Ευρωπαίους εμφανίζονται τόσα εμπόδια για φτάσουν σε ένα ασφαλές μέρος; Γιατί δεν τους υποδέχονται όπως υποδέχονται και τους Ουκρανούς; Γιατί είναι τα σύνορα κλειστά για εμάς; Πολλοί/ες πρόσφυγες από μη ευρωπαϊκές χώρες κοιμούνται στον δρόμο. Πολλοί/ες πρόσφυγες φοβούνται μήπως τους πάρουν τα αποτυπώματα πριν φτάσουν στη Γερμανια, τη Γαλλία ή την Αγγλία, όπου τους περιμένουν οι οικογένειές τους.
Πολλοί/ες από εμάς περιμένουμε χρόνια για να λάβουμε μία απάντηση μετά από την συνέντευξη για το άσυλο. Η Ευρώπη άνοιξε τα σύνορά της για ανθρώπους που φεύγουν από την Ουκρανία. Εν τω μεταξύ, άνθρωποι από την Αφρική και την Ασία πεθαίνουν στη Μεσόγειο. Πνιγμένοι και ξεχασμένοι. Πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα και την δίψα στα ευρωπαϊκά σύνορα; Πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν από το κρύο επειδή δεν έχουν κανέναν τρόπο να ζεσταθούν μες τη μέση του δάσους; Πόσοι άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί από συνοριακές αστυνομικές δυνάμεις; Χτυπημένοι, επαναπροωθημένοι, αγνοημένοι, αφήνονται να πεθάνουν μέσα στη θάλασσα ή σε ποτάμια. Πόσοι άνθρωποι αυτοκτόνησαν εξαιτίας του πόνου και της απελπισίας τους; Πόσοι άνθρωποι έπεσαν σε εξαρτήσεις όπως τα ναρκωτικά και το αλκοόλ για να ξεχάσουν τις δυσκολίες και τα προβλήματα αυτού του αδιανόητου ταξιδιού στην Ευρώπη; Δεν είναι άνθρωποι αυτοί; Δεν είμαστε κομμάτι της ανθρωπότητας;
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στην Ευρώπη που μας κοιτάν λες και είμαστε επικίνδυνα σκυλιά έτοιμα να τους δαγκώσουμε. Αυτό είναι ρατσισμός. Όπως όλοι εσείς, έτσι κι εμείς έχουμε οικογένεια, φίλους και αγάπη. Κι έχουμε συναισθήματα. Ελπίζουμε ότι αυτή η αλληλεγγύη που δείχνει η Ευρώπη προς τους Ουκρανούς πρόσφυγες θα συνεχιστεί και ταυτόχρονα θα εκφραστεί και προς όλους τους πρόσφυγες παγκοσμίως. Αισθανόμαστε μεγάλη θλίψη όταν σκεφτόμαστε την Ουκρανία, γιατί μας ξυπνάει επώδυνες αναμνήσεις από την αρχή του πολέμου στο Αφγανιστάν. Ήταν το ίδιο: εξαιτίας του πολέμου, πολλοί από εμάς δεν μπορούσαμε να πάμε σχολείο. Γενιές Αφγανών μεγάλωσαν με την αγωνία για το τι θα φάνε την επόμενη μέρα και για το πώς θα επιβιώσουν. Γι’ αυτό λοιπόν μισούμε τον πόλεμο. Δεν θέλουμε να αρχίσει κανένας πόλεμος πουθενά στον κόσμο. Θέλουμε οι άνθρωποι να πηγαίνουν σχολείο. Δεν θέλουμε να περάσει κανείς και καμία αυτά που περάσαμε εμείς για να διασχίσουμε τα ευρωπαϊκά σύνορα. Θέλουμε να έχουν όλοι/ες μία καλή και χαλαρή ζωή: κανείς δεν πρέπει να βιώσει τον πόνο που βιώσαμε εμείς. Ευχόμαστε σε όλους/ες ένα καλό μέλλον, θέλουμε μία καλή ζωή για τα παιδιά μας. Θέλουμε ένα καλό μέλλον για ολόκληρη την ανθρωπότητα”.
Letter from an Afgan refugee for the refugees from Ukraine, Palaistine etc.
After the workshop about War and Migration which we held recently, with the participation of people from Russia, Ukraine, Iran and locals, we publish this letter from an Afgan migrant about the same topic
”Those people who are escaping from the war in Ukraine are welcomed everywhere in Europe. Everyone is hosting them and giving them a place where they can sleep safe. This is a great thing that people are doing and we’re all very glad to see how they are welcomed. We can feel them, their pain, their feelings. And we know that now they can also feel us, our sorrow…they can understand why we left our countries and the pain we felt leaving our loved ones. Therefore it’s very important that refugees from Ukraine can find a warm support.
People are suffering in Palestine, in Ukraine, in Afghanistan, in Yemen and many other countries in the world. War is war. Wherever it is, people die. Then, why not European people are finding so many obstacles to reach a safe place? Why are not they welcomed in the same way Ukrainian people are? Why the border are closed for us? Many refugees from not European countries are sleeping in the street. Many refugees have to fear that their fingerprints could be taken while going to Germany, France or England where their families are waiting for them. Many of us wait years to have an answer after their asylum interview. Europe opened the borders for people coming from Ukraine. In the while people from Africa and Asia are dying in the Mediterranean sea. Drowned and forgotten. How many people die of hunger and thirst at European borders? How many people die of cold because they have no way to warm up themselves in the middle of the forest? How many people are killed by border security forces? Beaten, pushed back, ignored, let die at sea and in rivers. How many people killed themselves because of their pain and their desperation? How many people fall into excessive consumption of drugs and alcohol to forget the difficulties and problems of the impossible journey to Europe? Are those not humans? Aren’t we part of humanity?
There are some people in Europe that look at us as we were dangerous dogs ready to bite them. This is racism. But like all of you we also have family, friends and love. We also have feelings. We hope that this solidarity that Europe is showing towards Ukrainian refugees keep going and that the same solidarity will be expressed towards all the refugees around the world. We feel very sad when we think about Ukraine because it brings back painful memories of when the war in Afghanistan began. It was the same: because of the war many of us couldn’t go to school. Generations of Afghans have grown up thinking about what to eat the next day and how to survive. So, because of that we hate the war. We don’t want any war to start anywhere in the world. We want people to go to school. We don’t want that anyone have to go through what we had to go through at European borders. We want everyone to have a good and relax life: none should live the same pain we lived. We hope for everyone a good future, we want for our children a good life. We want a good future for the whole humanity”.

Common block of locals and migrants in the feminist demo of 8th March, 2022

Κοινό μπλοκ μεταναστριών – ντόπιων στη φεμινιστική πορεία της 8ης Μαρτίου, μαζί με συντρόφια από την αντιρατσιστική διεθνή συλλογικότητα “Βorderless Collective” και “Το Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση”.
Μετανάστριες από τα camps της Ριτσώνας, της Μαλακάσας και του Σχιστού συμμετείχαν μαζί μας.
Common block of migrant women and locals in the demo for the international women’s day, with comrades from antiracist groups “Borderless Collective” and “The Women’s House, for Empowerment & Emancipation”.
Migrant women from Ritsona refugee camp, Malakasa refugee camp and Schisto refugee camp participated with us.

The countdown has started – report from our visits to the camps of Ritsona and Malakasa

Αντίστροφη μέτρηση: ανταπόκριση από τα camp της Ριτσώνας και της Μαλακάσας
scroll for english
Πριν μερικές μέρες επισκεφτήκαμε τα camps της Ριτσώνας και της Μαλακάσας, για να επικοινωνήσουμε με μετανάστριες και μετανάστες, ενώ ο αντιμεταναστευτικός πόλεμος του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαικής Ένωσης κάνει τη ζωή τους χειρότερη. Τα κοινά προβλήματα των μεταναστών/στριών που μένουν στα δυο camps, είναι τα εξής: α) οι διαδικασίες ασύλου προχωρούν, με μαζικές απορρίψεις στο πλαίσιο και της απόφασης ”Τουρκία ασφαλής χώρα”, αλλά όχι μόνο, καθώς αυτές αφορούν γενικά τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Σε πολλούς το cash card έχει κοπεί ήδη, και έτσι αυτοί μένουν χωρίς λεφτά, με όλες τις συνέπειες που έχει αυτό για την επιβίωσή τους και τη νομική τους προστασία. β) Μετά το χτίσιμο των τειχών γύρω από τα camps, η πύλη είναι έτοιμη να κλείσει. Ακούγεται πως αυτό θα συμβεί σε 15 μέρες με 1 μήνα. Αν συμβεί αυτό, η αλληλεγγύη σε μετανάστες/στριες, από την παροχή βοήθειας μέχρι την πολιτική επικοινωνία, θα δυσκολέψει πολύ, και κυρίως θα ενεργοποιηθούν νέοι κανονισμοί για την ελεγχόμενη είσοδο-έξοδο των μεταναστών/στριών από το camp (σύστημα με δαχτυλικά αποτυπώματα, πιο αυστηρές ποινές αν κάποιος λείψει πάνω από ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο, κ.ο.κ). Το νέο καθεστώς δεν αφορά δηλαδή μόνο το camp της Σάμου, αφού με νέο ρατσιστικό νόμο του ελληνικού Κράτους τα κατ’όνομα ”open camps” καταργούνται και γίνονται “ελεγχόμενα camps..
γ) Και στα δύο camps, η απομόνωση από την πόλη στερεί από μετανάστες/στριες πολλές δυνατότητες, εργασίας και επικοινωνίας. Χαρακτηριστικά μας είπαν ότι στο camp της Σάμου μπορεί να ήταν χειρότερα π.χ από τη Ριτσώνα, αλλά τουλάχιστον το παλιό camp της Σάμου βρισκόταν κοντά στην πόλη. Το ίδιο ισχύει και για τα camps Μαλακάσα 1 και 2.
Επιπλέον, παραμένει το πρόβλημα της εκπαίδευσης ενηλίκων όσο και παιδιών, πολλά από τα οποία είναι αποκλεισμένα από τη πρόσβαση στα σχολεία, με τη βοήθεια μιας γραφειοκρατικής διαδικασίας που αποτελεί άλλοθι των διοικήσεων και της κυβέρνησης ώστε να γίνει πιο δύσκολη η πρόσβασή τους.
Στη Ριτσώνα πριν λίγες μέρες πριν, οι κάτοικοι δεν είχαν νερό να πιουν, εξαιτίας της βροχής που προκάλεσε κάποιες βλάβες, ενώ πολλά σπίτια και σκηνές που είναι πάνω στο χώμα βούλιαξαν στη λάσπη. Τέλος, και στα δυο camps μεταφέρονται μετανάστες/στριες από άλλα camps και περιοχές, με τη προοπτική να αυξηθεί ο κόσμος που μένει σε αυτά. Παράλληλα πραγματοποιούνται εκκενώσεις κάποιων ”υπεράριθμων” μη δικαιούχων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και η πρόσβαση σε φαγητό δεν είναι αυτονόητη, όπως είδαμε στη Μαλακάσα και όπως οι αγώνες μεταναστριών για σίτιση σε άλλα camps, πχ στα Διαβατά, δείχνουν.
Αξίζει να σημειώσουμε πως στη Μαλακάσα, ένα απλό μοίρασμά μας και η τοποθέτηση πανό μπροστά στην είσοδο, είχε ως αποτέλεσμα να έρθει περιπολικό και τελικά ομάδα ΔΙΑΣ, χωρίς να κάνουν τελικά κάτι. – Είναι σαφές πως το ελληνικό κράτος, έχοντας επεκτείνει το camp σύστημα από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι της Νέας Δημοκρατίας, είναι αποφασισμένο να φτιάξει και άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και άλλες φυλακές. Αυτή είναι η περίφημη ”έξοδος από τη κρίση”: απαγορεύσεις κυκλοφορίας και ένα σύστημα διακρίσεων για μετανάστες/στριες, και για ορισμένους ντόπιους/ες, παρανομοποίηση, φτωχοποίηση και τζάμπα εργασία για έλληνες και ξένους εργοδότες. Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς καλούμαστε να δείξουμε την αντιρατσιστική μας στάση, και κυρίως, τη θέλησή μας να χτίσουμε πολυεθνικούς αγώνες ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, που είναι η μόνη πραγματική υπέρβαση της κοινωνικής κρίσης.
ΥΓ: Το μήνυμα στο πανό είναι: ελευθερία και χαρτιά για μετανάστες/στριες, όχι στη συνεργασία Ελλάδας-Τουρκίας ενάντια σε μετανάστες/στριες, σε φάρσι, αραβικά, κούρδικα.
The countdown has started – report from our visits to the camps of Ritsona and Malakasa
A few days ago, we visited the camps of Ritsona and Malakasa, in order to communicate with migrants living there, while the anti-immigration war of the Greek state and the European Union makes their life constantly worse. The common problems of the migrants living in the two camps are the following: a) The asylum procedures are proceeding fast – track, with a high percentage of the applications getting declined due to the new law which regards Turkey as a safe country. For many people, the cash card has already been cut, so they are left with no money, facing all the consequences this brings to their survival and legal protection. b) After building the walls around the camps, the gate is almost ready to close. People estimate that this will happen within the next 15 days to 1 month. If this happens, solidarity with migrants, will become more difficult; providing aid and trying to communicate politically will become severely affected, as new regulations concerning the entry and exit from the camp will be imposed (fingerprint system, more severe penalties if one is away for more than a certain time limit, etc.). The new regime does not concern only the camp of Samos, since with the new racist law of the greek state the so-called “open camps” become now “controlled camps”.
c) In both camps, isolation from the city deprives migrants from the possibility to work and communicate with other people. A typical example, we were told that the camp of Samos may have been worse, for example, than Ritsona, but at least the old camp of Samos used to be located near the city. The same applies to the camps of Malakasa I and II.
In addition, the problem of access to education for both adults and children remains, many of who are excluded from access to schools; the bureaucratic process is an alibi for the administrations and the government to make schools even less accessible. In Ritsona a few days ago, the residents did not have water to drink, due to the rain that caused some kind of damage, while many houses and tents that are on the ground sank in the mud. Finally, in both camps, people are transferred from other camps and areas, with the prospect of increasing the number of people living in them. At the same time, some non-beneficiaries are being evacuated, while in numerous cases the access to food is not easy, as we saw in Malakasa and as the struggles of migrants for food in other camps, for example in Diavata, show.
It is worth noting that in Malakasa camp, after we distributed some texts and hanged our banner in front of the entrance, we saw that a police car and DIAS cops came, without doing anything in the end. It is clear that since the Greek state expanded the camp system (since the time of SYRIZA government until nowadays with the New Democracy), it is determined to build even more concentration camps and prisons. This is how they are planning their “exit from the crisis”: with curfews and travel/ movement restrictions, with a big system of discrimination against migrants and (some) locals, illegalization, impoverishment and unpaid labor. We stand against the above mentioned plans, we are to take an anti-racist stand, and above all, we are to show our willingness to build multinational struggles against oppression and exploitation, which is the only possibility to overcome the social crisis.
PS: Τhe message on the banner is: freedom and documents for migrants, no to the Greece-Turkey cooperation against migrants, in farsi, arabic, kurdish

Διαδήλωση ενάντια στο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Ασφάλεια των Συνόρων

Τρίτη 5/10 στο μετρό ευαγγελισμός στις 18:00
 
scroll for english
 
Ή με την διακρατική «Ασφάλεια των Συνόρων και το φασισμό
ή με την ελεύθερη ζωή και τους αγώνες μεταναστριών-ντόπιων
Το Παγκόσμιο Συνέδριο για την Ασφάλεια των Συνόρων που πραγματοποιείται στην Αθήνα το τριήμερο 5-7 Οκτώβρη στο ξενοδοχείο Caravel, έρχεται να αναγνωρίσει τον πολύτιμο ρόλο του ελληνικού Κράτους στην ”αποτροπή των μεταναστευτικών ροών” όλα τα τελευταία χρόνια.
Από το σύστημα των ρατσιστικών camps που επέκτεινε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέχρι την τωρινή αντιμεταναστευτική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, ο αντιμεταναστευτικός πόλεμος εντείνεται διαρκώς: νέα ρατσιστική νομοθεσία που κάνει τα camps ακόμα πιο κλειστές φυλακές με νέα τείχη, συρματοπλέγματα και συστήματα εισόδου-εξόδου με δαχτυλικά αποτυπώματα, από το camp της Σάμου μέχρι το camp της Μαλακάσας. Νέες υπουργικές αποφάσεις που διευκολύνουν τις απορρίψεις των αιτήσεων ασύλου και τις απελάσεις αναγνωρίζοντας την Τουρκία ως ασφαλή χώρα, εντείνουν τα pushbacks από τα σύνορα, ακόμη και από την ενδοχώρα, κόβουν δραματικά τα οικονομικά επιδόματα και τις στεγαστικές δομές για ένα μεγάλο αριθμό αιτούντων άσυλο, σπρώχνοντας χιλιάδες ανθρώπους στην οικονομική και ψυχική εξαθλίωση.
Σε αυτό το Παγκόσμιο Συνέδριο, η Ελλάδα θα “εξάγει τεχνογνωσία” ρατσιστικής καταστολής σε άλλες χώρες που δεν έχουν αντίστοιχη εμπειρία, για αυτό και είναι το επίκεντρο φέτος. Στο συνέδριο συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Ν.Μηταράκης, αξιωματικοί, στρατιωτικοί, τεχνοκράτες από χώρες της Ε.Ε αλλά και από άλλες χώρες (Νιγηρία, Λιβύη κ.α). Κεντρική ατζέντα τους είναι η καλύτερη διακρατική συνεργασία στον αντιμεταναστευτικό πόλεμο, η εισαγωγή ανώτερων ψηφιακών και άλλων τεχνολογιών ελέγχου, επιτήρησης και συνοριοφύλαξης, η “εξωτερικοποίηση των συνόρων”’, δηλαδή η ενίσχυση των κρατών προέλευσης των μεταναστών/στριών ώστε να μπλοκάρεται η κίνησή τους προς την ελευθερία εξ αρχής.
Όλη αυτή η βιομηχανία συνοριακής φύλαξης αποτελείται από ένα σύμπλεγμα “ανθρωπιστικών οργανώσεων”, εταιρειών υψηλών τεχνολογίας (βλ. ”smart borders”), αστυνομικών και στρατιωτικών σωμάτων. Εκτός από νέες επιθέσεις καταστολής, όλοι αυτοί ετοιμάζουν νέες “επενδυτικές ευκαιρίες”.
 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το camp της Σάμου, αυτό το νέο κολαστήριο που προβάλλεται ως πρότυπο, την κατασκευή του οποίο ανέλαβε η εταιρεία Μυτιληναίος, ενώ και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης προκήρυξε διαγωνισμούς για την κατασκευή των ρατσιστικών τειχών γύρω από τα camps της ενδοχώρας (Μαλακάσα, Ριτσώνα, Διαβατά κ.α). Όλα αυτά σημαίνουν περισσότερους μετανάστες/ριες υπό καθεστώς παρανομοποίησης και εγκλεισμού, περισσότερους νεκρούς στα σύνορα της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης/ κανονικοποίηση ενός δόγματος μηδενικής ανοχής με βάση το οποίο αναιρούνται ή και καταργούνται θεσμίσεις του διεθνούς δικαίου περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων (δικαίωμα αίτησης για διεθνή προστασία).
 
Μια πολιτική ελέγχου, εγκλεισμού, θανάτωσης , στρατοπεδικής επιτήρησης και ποινικοποίησης που απλώνεται και θα απλωθεί στο μέλλον και σε ανθρώπους με το στάτους του πολίτη.
Το ελληνικό Κράτος δεν είναι “θύμα της προσφυγικής κρίσης”. Είναι, όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωσης, θύτης, δολοφονικός μηχανισμός που αποφασίζει καθημερινά θανάτους, βασανισμούς, πλήρη απαξίωση χιλιάδων σωμάτων.
Εμείς υπερασπιζόμαστε την ελευθερία μετακίνησης, και στεκόμαστε ενάντια στον πόλεμο κατά των μεταναστών που διεξάγεται εντός και εκτός των συνόρων.
ΧΑΡΤΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ – ΣΥΝΟΡΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
 
Αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης, ζωής, δουλειάς και εκπαίδευσης για όλους/ες
 
Καλούμε σε συγκέντρωση την Τρίτη 5/10 στο μετρό ευαγγελισμός στις 18:00 και πορεία προς τον χώρο διεξαγωγής του συνεδρίου.
 
Choose between the transnational “Border Security and Fascism
and the free existence and struggles of locals and migrants
 
The World Conference on Border Security, held in Athens on October 5th-7th at Caravel Hotel, comes to reestablish the valuable role of the Greek State in “migratory flows prevention” during the past years.
 
To the expansion of the racist camp system imposed by the SYRIZA-ANEL government adds up the current anti-immigration policy of New Democracy; the anti-immigration war is constantly intensifying: new racist legislation that makes the camps resemble prisons with new walls, barbed wire and biometric gates, from the camp of Samos to the camp of Malakasa. New ministerial decisions that facilitate the rejection of asylum applications and deportations, the recognition of Turkey as a safe country, the intensification of pushbacks from the border and even inland, the cutting of financial benefits and housing structures for a large number of asylum seekers, pushing thousands of people in financial and mental misery; this is what the war against migrants consists of.
At this World Congress, Greece will “export know-how technologies” of racist repression to other countries that do not have similar experience, which is why it is the focus of this year. The conference is attended by, among others, the Minister of Immigration and Asylum N. Mitarakis, police officers, military, technocrats from EU countries and non – EU countries (Nigeria, Libya, etc.). Their main agenda is the optimal transnational cooperation in the anti-immigration war, the introduction of superior digital technologies of control, surveillance and border guarding, the “externalization of borders”, i.e. the collaboration with countries of origin of migrant populations in order to block their movement.
 
This whole border control industry is, in fact, a complex of “humanitarian organizations”, high-tech companies (see “smart borders”), police and military organisations. Apart from new repression attacks, all of them are preparing for new “investment opportunities”.
 
A typical example is the camp of Samos, this new hell that is promoted as a model, the construction of which was undertaken by the company Mytilineos, while the International Organization for Migration (IOM) also announced tenders for the construction of racist walls around the inland camps (Malakasa, Ritsona , Diavata etc.).
 
All these, will bring more migrants under the status of illegalization and confinement, more deaths at the borders of Greece and the European Union. It is already causing a normalization of the “zero tolerance” doctrine, according to which fundamental institutions of international human rights law are repealed and/or abolished. A policy of control, confinement, killing, military surveillance and criminalization that is and will be extended in the future also to people with citizenship status.
The Greek state is not a “victim of the refugee crisis”. It is, like the European Union, a perpetrator, a murderous mechanism that daily is deciding for deaths, tortures, for the total devaluation of thousands of bodies.
We stand for the freedom of movement.
We stand against the war that is being waged upon migrants in and out of borders.
PAPERS – FREEDOM OF MOVEMENT – OPEN BORDERS
 
Decent housing, living, working and training conditions for all
 
We invite to a gathering on Tuesday 5/10 in the metro station Evangelismos at 18:00 and to a march towards the conference venue.