Tag: Intervention

Posted on

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙΣ ΑΣΥΛΟΥ ΙΡΑΚΙΝΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ

Την Τρίτη 20/10, γύρω στους 50 Ιρακινούς και Ιρακινές συγκεντρώθηκαν στη συμβολή των οδων Βασ. Σοφίας και Ηρώδου του Αττικού για να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στο άσυλο. Εδώ και κάποιο καιρό, όλες οι αιτήσεις των Ιρακινών για άσυλο απορρίπτονται, υποχρεώνοντας τους να γυρίσουν πίσω στη ρημαγμένη χώρα τους, την οποία κάποιοι γραβατωμένοι δυτικοί τεχνοκράτες θεωρούν ασφαλή προορισμό. Η απάντηση της κυβέρνησης στο αίτημα των μεταναστ(ρι)ών ήταν η συνήθης: κλούβες, ΜΑΤ και ΔΙΑΣ, να πιέζουν τους Ιρακινούς να φύγουν το συντομότερο. Με την αστυνομία να ακολουθεί στενά, οι συγκεντρωμένοι/ες προχώρησαν απ’ το πεζοδρόμιο ως το Σύνταγμα, όπου και διαλύθηκαν.
Μετά από κάλεσμά τους, βρεθήκαμε στην κινητοποίηση, επικοινωνήσαμε μαζί τους για τα προβλήματά τους, εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας και μοιράσαμε κείμενα που καλούν σε κοινούς αγώνες ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών. Για άλλη μια φορά, η θετική τους διάθεση για κοινούς αγώνες ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών μας πείθει ότι αυτοί οι αγώνες είναι εφικτοί και μπορούν να νικήσουν.
Χαρτιά, υγεία, οικονομικό επίδομα, στέγαση, ισότιμη εργασία και εκπαίδευση για όλες και όλους.
Posted on

ΜΟΡΙΕΣ, ΕΞΩΣΕΙΣ, ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ Ο “ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ”

«Η μετανάστευση μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος των γηρασμένων κοινωνιών πολλών ευρωπαϊκών χωρών, φέρνοντας εργατικό δυναμικό και ενδυναμώνοντας την οικονομία»
Gianluca Rocco, Επικεφαλής του ΔΟΜ Ελλάδας
O Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) του ΟΗΕ, όντας ο κύριος θεσμός εφαρμογής των “ανθρωπιστικών” πολιτικών “ένταξης” των προσφύγων/σσων στις δυτικές κοινωνίες, δεν μπορεί παρά να συμπληρώνει και να χρυσώνει τις βάρβαρες και εμπόλεμες πολιτικές αποτροπής κι εκμετάλλευσης των μεταναστριών/των που περνάνε τα δυτικά τείχη. Τελικός σκοπός των πολιτικών “ένταξης” είναι η εκμετάλλευση ως φθηνού εργατικού δυναμικού («υπάρχουν ανάγκες στην αγορά εργασίας, ειδικά στον αγροτικό τομέα», δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Νότης Μηταράκης) μιας μειοψηφίας των προσφύγων/γισσών που θα ανταπεξέλθουν στις διάφορες υποχρεώσεις των “ανθρωπιστικών” προγραμμάτων, ενώ η πλειοψηφία των μεταναστών/τριών θα διαβίουν στις φυλακές-κολαστήρια των camps/ ΚΥΤ.
Βασικός πυλώνας των πολυδιαφημιζόμενων αυτών πολιτικών, αποτελεί το «ενταξιακό πρόγραμμα HELIOS», που σχεδιάστηκε ώστε να παρέχει αναγνωρισμένους/ες πρόσφυγες/σσες μια οικονομική υποστήριξη (απειροελάχιστου μεγέθους) όσον αφορά την κάλυψη του στεγαστικού ενοικίου τους για ένα διάστημα (μόλις) 6 μηνών. Το πρόγραμμα έχει ποικίλες γραφειοκρατικές απαιτήσεις (ΑΦΜ, διεύθυνση, λογαριασμό τράπεζας), οι οποίες είναι αδύνατον να εκπληρωθούν στο χρονικό περιθώριο που αφήνεται.
Περίπου 19.000 αναγνωρισμένοι/ες πρόσφυγες/γισσες έχουν εγγραφεί στο HELIOS από τον Ιούλιο, με μόνο περίπου τους/τις 4.400 από αυτούς/ες να έχουν νέα ενοικιαστήρια συμβόλαια από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα. Τα νέα ετήσια συμβόλαια ενοικίασης διαμερίσματος που υπογράφονται αριθμούν κατά μέσο όρο περί τα 450 ανά μήνα, με τις/τους υπόλοιπες/ους προσφύγισσες/γες να βρίσκονται στην εκβιαστική συνθήκη του να μην έχεις σπίτι, με την συνυπαιτιότητα τόσο του ελληνικού κράτους όσο και των ιδιοκτητών ακινήτων, που συνήθως αρνούνται, με ξενοφοβικά και ρατσιστικά προσχήματα, να τα παραχωρήσουν προς ενοικίαση σε μετανάστριες/ες. Λόγω των πενιχρών επιδομάτων, είναι συνηθισμένο οι δικαιούχοι να μοιράζονται με παραπάνω άτομα τα διαμερίσματα, μένοντας δηλαδή και 10 άτομα σε ένα σπίτι υπό άθλιες συνθήκες για να καταφέρουν να καλύψουν το ενοίκιο. Την ίδια στιγμή πολλές προσφυγικές οικογένειες μπήκαν σε σπίτια του HELIOS μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, με αποτέλεσμα τα παιδιά τους να μην έχουν προλάβει να εμβολιαστούν και να μην γίνονται έτσι δεκτά στα σχολεία, με αποτέλεσμα να πρέπει να φυλάσσονται σπίτι.
Ουσιαστικά, ο ΔΟΜ μέσω του HELIOS παραδέχεται ότι «δεν υπάρχουν τόσα σπίτια όσα χρειάζονται» για να στεγάσουν τους 10.000 ανθρώπους στους οποίους πραγματοποιείται έξωση από τον Μάιο (από το ίδιας φιλοσοφίας πρόγραμμα ESTIA για τους αιτούντες άσυλο) ή τους εκατοντάδες που φεύγουν από τη Μόρια. Έμμεσα, λοιπόν, παραδέχεται την έλλειψη πρόσβασης στο δικαίωμα της στέγασης σαν μέρος της διαδικασίας, καθώς η χορήγηση ασύλου ισοδυναμεί με την έλλειψη στέγης.
Συγκεκριμένα, αρκετούς μήνες μετά τις πρώτες αφίξεις μεταναστών/τριών στην πλατεία Βικτωρίας (κι ενώ νωρίτερα είχε μια «τυπική» παρουσία) ο ΔΟΜ έχει εξαφανιστεί, εγκαταλείποντας τους στις ορέξεις των κάθε είδους μπάτσων· μετανάστες/τριες αναφέρουν ότι μετά τη φωτιά στη Μόρια δεν έχουν εμφανιστεί για να τους βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο, όπως θα μπορούσαν π.χ. με το HELIOS (παρόλο που βγήκε ανακοίνωση ότι θα παραχωρηθούν διαμερίσματα προς ενοικίαση). Την ίδια στιγμή, μέλη του ΔΟΜ διέσχισαν το νέο στρατόπεδο (διάδοχο κολαστήριο της Μόριας) στη Λέσβο, και μοίρασαν φυλλάδια στους πρόσφυγες (που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με νερό βροχής που τρέχει μέσα και κάτω από τις σκηνές τους), τα οποία διαφημίζουν την «εθελούσια» επιστροφή μεταναστών/τριών στη χώρα καταγωγής του καθενός/της καθεμίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τέτοιον κυνισμό των “ανθρωπιστών” συνεργατών των εθνικιστών που μας κυβερνούν!
Απέναντι σε αυτές τις εξοντωτικές πολιτικές του ελληνικού κράτους και την “ζεστή” φιλοξενία των κατά τόπους “αγανακτισμένων” ρατσιστών, οι πρόσφυγες και προσφύγισσες καλούνται να βιώσουν τη βία και το ρατσισμό ως καθημερινότητα, το όσο – όσο παζάρεμα της εργατικής τους δύναμης ως “ευκαιρία επαγγελματικής κατάρτισης”, την “ενσωμάτωση” τους ως κανονικότητα του κρατικού – θεσμικού αποκλεισμού, σε μια κοινωνία που τις/τους έχει ήδη απορρίψει. Εμείς από την πλευρά μας, συμπαραστεκόμαστε στις μετανάστριες και τους μετανάστες απέναντι στον εντεινόμενο πόλεμο που δέχονται, προτάσσοντας τους πολυεθνικούς κοινούς αγώνες των εκμεταλλευόμενων για:
Χαρτιά, υγεία, οικονομικό επίδομα, στέγαση, εργασιακά δικαιώματα και εκπαίδευση για όλες/ους
Συγκέντρωση 23/10 11:00 στον ΔΟΕ (Δωδεκάνησου 6, Άλιμος) Προσυγκέντρωση Μετρό Ηλιούπολης)
Posted on

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΜΚΟ ΠΡΑΞΙΣ ΤΗ ΔΕΥΤΈΡΑ 21/9 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΣΗ ΤΗΣ S

Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της ΜΚΟ ΠΡΑΞΙΣ τη Δευτέρα 21/9 για την έξωση της S. Ακολουθεί το κείμενο της συνέλευσης.

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΙΣ…

ΟΤΑΝ ΟΙ «ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ» ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΠΕΤΑΝΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Η S. είναι μια γυναίκα από το Αφγανιστάν με δυο παιδιά ηλικίας 1,5 και 5 ετών. Τους τελευταίους μήνες έχει βρει προσωρινό κατάλυμα σε διαμέρισμα της μη κυβερνητικής οργάνωσης ΠΡΑΞΙΣ, ενώ αναμένει την απάντηση στο αίτημα ασύλου που έχει καταθέσει. Πριν λίγο καιρό η S. ενημερώθηκε από την ΜΚΟ ΠΡΑΞΙΣ ότι θα πρέπει να αποχωρήσει από το διαμέρισμα. Την Τετάρτη 16/9, σε μια απαράδεκτη κίνηση, η ΜΚΟ ΠΡΑΞΙΣ προχώρησε στην αλλαγή της κλειδαριάς του προκειμένου η οικογένεια να μην μπορεί να βγει και να μπει στο σπίτι. Την επόμενη μέρα, εργαζόμενη της ΜΚΟ ΠΡΑΞΙΣ ήρθε να υλοποιήσει την έξωση και επιθετικά απειλούσε ότι θα καλέσει την αστυνομία όταν κόσμος διαμαρτυρήθηκε για το αυτονόητο. Η έξωση εμποδίστηκε προσωρινά με την παρέμβαση αλληλέγγυων.

Τη Δευτέρα 21/9, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στα γραφεία της ΠΡΑΞΙΣ με αίτημα την εύρεση λύσης για τη στέγαση της S. και της οικογένειάς της. Την ίδια μέρα, εργαζόμενοι της ΠΡΑΞΙΣ εμφανίστηκαν ξανά στο διαμέρισμα και κάλεσαν την αστυνομία, ενώ αλληλέγγυος κόσμος βρίσκεται εκεί διαμαρτυρόμενος για την εξέλιξη αυτή.

Η ΜΚΟ ΠΡΑΞΙΣ, που δηλώνει ότι στόχος της είναι «η καταπολέμηση του κοινωνικού και οικονομικού αποκλεισμού ευπαθών κοινωνικά ομάδων και η υπεράσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους» πετάει κυριολεκτικά μια προσφύγισσα με δυο μικρά παιδιά στο δρόμο χωρίς καμία απολύτως μέριμνα για το που θα βρουν καταφύγιο. Σε πλήρη αντιδιαστολή με τους διακηρυγμένους στόχους της και σε πλήρη ευθυγράμμιση με την κρατική αντι-μεταναστευτική πολιτική, φορτώνει στις πλάτες των αποκλεισμένων την εύρεση ατομικών λύσεων σε δομικά προβλήματα.

Η S. όπως και πολλές άλλες μετανάστριες και προσφύγισσες, δεν έχει πουθενά αλλού να πάει. Τα λεγόμενα «ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας», δομές έτσι κι αλλιώς άθλιες και βαθιά ρατσιστικές, μετατρέπονται σε κλειστές φυλακές, μια διαδικασία που επιταχύνθηκε με πρόσχημα την πανδημία. Η κυβέρνηση που εξαναγκάζει χιλιάδες σε έναν ρατσιστικό αποκλεισμό/εγκλεισμό στη βάση ανυπόστατων υγειονομικών επιχειρημάτων, την ίδια στιγμή έχει βάλει μπροστά μια μαζική επιχείρηση εξώσεων 11.000 προσφύγων/ισσων από «δομές» και διαμερίσματα.

Ο «παραλογισμός» του κρατικού μηχανισμού όμως δε σταματάει εδώ. Στους πρόσφυγες/ισσες που εξαναγκάζει σε αστεγία, επιφυλάσσει ξύλο από τα ΜΑΤ και εξαναγκαστική μεταφορά σε κέντρα κράτησης, όπως έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει στην Πλατεία Βικτωρίας. Τα στεγαστικά προγράμματα για αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες/ισσες, όπως το ESTIA και το HELIOS, που διαφημίζονται ως η επιτομή του ανθρωπισμού, δεν είναι παρά μια γραφειοκρατική και αναποτελεσματική μπίζνα που αποκλείει άμεσα ή έμμεσα τους περισσότερους που δικαιούνται ένταξη σε αυτά. Δεν είναι τυχαίο ότι η S. και τα παιδιά της, που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για στέγαση μέσα από πρόγραμμα ESTIA περιμένουν εδώ και 7 μήνες μια απάντηση στο αίτημά τους.

Εμείς πιστεύουμε ότι ΜΠΟΡΕΙ να βρεθεί κοινωνικά δίκαιη λύση στο πρόβλημα της στέγασης της S. και των χιλιάδων άλλων εκτοπισμένων. Δεν λείπουν τα σπίτια και τα χρήματα για κάτι τέτοιο, λείπει η πολιτική βούληση των κρατών που κατανέμουν τους πόρους τους σύμφωνα με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων της πολεμικής, της «ανθρωπιστικής» βιομηχανίας και άλλων επιχειρήσεων. Με κινήσεις σαν αυτές, η ΜΚΟ ΠΡΑΞΙΣ παίρνει ξεκάθαρη θέση στον ολοκληρωτικό νομικό, κοινωνικό και στρατιωτικο-αστυνομικό πόλεμο που δέχονται οι πρόσφυγες/ισσες και οι μετανάστ(ρι)ες. Σε αυτόν τον πόλεμο θα μας βρουν απέναντί τους.

Απαιτούμε από την Πράξις και τις άλλες ΜΚΟ, την κυβέρνηση και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ να σταματήσει η πρακτική των εξώσεων.

Καλούμε τις/ους εργαζόμενες/ους και όλο τον αλληλέγγυο κόσμο να εναντιωθούν στις απάνθρωπες και ρατσιστικές εξώσεις, καθώς και σε όλο το σύστημα εγκλεισμού και υποτίμησης μεταναστών/στριών.

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΣΤΕΓΑΣΗ, ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ, ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 

Posted on

Ιntervention at the offices of NGO Praxis against the eviction of S

FROM THEORY TO PRAΧΙS…

WHEN “HUMANITARIAN” ORGANIZATIONS THROW REFUGEE FAMILIES TO THE STREETS

  1. is a woman from Afghanistan with two children, 1.5 and 5 years old. In recent months, she has found temporary refuge in an apartment of the non-governmental organization PRAXIS, while she is waiting for the decision on her asylum claim. A while ago, S. was informed by the NGO PRAXIS that she has to leave the apartment. On Wednesday 16/9, in an unacceptable move, the NGO PRAXIS proceeded to change the lock so that the family could not leave and re-enter the house. The next day, an employee of the NGO PRAXIS came to carry out the eviction and aggressively threatened to call the police when people protested against this. The eviction was temporarily prevented by the intervention of people in solidarity.

On Monday 21/9, we carried out an intervention at the offices of PRAXIS with a request to find a solution to the housing issue of S. and her family. On the same day, PRAXIS employees reappeared at the apartment and called the police, while people in solidarity are still present protesting against this development.

The NGO PRAXIS, which states that its goal is “to fight the social and economic exclusion of socially vulnerable groups and to defend their individual and social rights” literally throws a refugee with two small children to the street with absolutely no concern regarding their future situation. In stark contrast to its stated goals and in full alignment with the state’s anti-immigration policy, it burdens the excluded individuals themselves to find solutions to structural problems.

S., like many other migrants and refugees, has nowhere else to go. The so-called “open hospitality centers”, places with unlivable conditions and deeply racist, are currently being turned into closed prisons, a process that has been accelerated under the pretext of the pandemic. The government, which is imposing a racist lockdown to thousands on the basis of unsubstantiated public health arguments, has at the same time launched a massive operation of evicting 11,000 recognized refugees and asylum seekers from “structures”, that is camps, hotels and apartments.

The “absurdity” of the state mechanism, however, does not stop here. For refugees who are forced into homelessness, it reserves repression from the RIOT police and forced transfer to detention centers, as we have seen many times in Victoria Square recently. Housing programs for asylum seekers and recognized refugees, such as ESTIA and HELIOS, advertised as the epitome of humanity, are just a bureaucratic and ineffective business that directly or indirectly excludes most eligible individuals. It is no coincidence that S. and her children, who meet all the conditions for housing through the ESTIA program, have been waiting for 7 months for a response to their request.

We believe that a socially just solution to the housing problem of S. and thousands of other displaced persons CAN be found. There is no lack of houses and money for that, there is lack of political will from the states that allocate their resources according to the interests of the war and the “humanitarian” industry and other businesses. With moves like these, the NGO PRAXIS takes a clear stand in the total legal, social and military-police war that refugees and migrants are facing. In this war they will find us against them.

We demand from Praxis and other NGOs, the government and the UNHCR to stop the practice of evictions. We call on workers and all the people in solidarity to oppose inhumane and racist evictions, as well as the whole system of incarceration and devaluation of migrants.

JOINT STRUGGLES OF LOCALS AND MIGRANTS

HOUSING, HEALTHCARE, PAPERS AND FREEDOM FOR ALL