«Η μετανάστευση μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος των γηρασμένων κοινωνιών πολλών ευρωπαϊκών χωρών, φέρνοντας εργατικό δυναμικό και ενδυναμώνοντας την οικονομία»
Gianluca Rocco, Επικεφαλής του ΔΟΜ Ελλάδας
O Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) του ΟΗΕ, όντας ο κύριος θεσμός εφαρμογής των “ανθρωπιστικών” πολιτικών “ένταξης” των προσφύγων/σσων στις δυτικές κοινωνίες, δεν μπορεί παρά να συμπληρώνει και να χρυσώνει τις βάρβαρες και εμπόλεμες πολιτικές αποτροπής κι εκμετάλλευσης των μεταναστριών/των που περνάνε τα δυτικά τείχη. Τελικός σκοπός των πολιτικών “ένταξης” είναι η εκμετάλλευση ως φθηνού εργατικού δυναμικού («υπάρχουν ανάγκες στην αγορά εργασίας, ειδικά στον αγροτικό τομέα», δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Νότης Μηταράκης) μιας μειοψηφίας των προσφύγων/γισσών που θα ανταπεξέλθουν στις διάφορες υποχρεώσεις των “ανθρωπιστικών” προγραμμάτων, ενώ η πλειοψηφία των μεταναστών/τριών θα διαβίουν στις φυλακές-κολαστήρια των camps/ ΚΥΤ.
Βασικός πυλώνας των πολυδιαφημιζόμενων αυτών πολιτικών, αποτελεί το «ενταξιακό πρόγραμμα HELIOS», που σχεδιάστηκε ώστε να παρέχει αναγνωρισμένους/ες πρόσφυγες/σσες μια οικονομική υποστήριξη (απειροελάχιστου μεγέθους) όσον αφορά την κάλυψη του στεγαστικού ενοικίου τους για ένα διάστημα (μόλις) 6 μηνών. Το πρόγραμμα έχει ποικίλες γραφειοκρατικές απαιτήσεις (ΑΦΜ, διεύθυνση, λογαριασμό τράπεζας), οι οποίες είναι αδύνατον να εκπληρωθούν στο χρονικό περιθώριο που αφήνεται.
Περίπου 19.000 αναγνωρισμένοι/ες πρόσφυγες/γισσες έχουν εγγραφεί στο HELIOS από τον Ιούλιο, με μόνο περίπου τους/τις 4.400 από αυτούς/ες να έχουν νέα ενοικιαστήρια συμβόλαια από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα. Τα νέα ετήσια συμβόλαια ενοικίασης διαμερίσματος που υπογράφονται αριθμούν κατά μέσο όρο περί τα 450 ανά μήνα, με τις/τους υπόλοιπες/ους προσφύγισσες/γες να βρίσκονται στην εκβιαστική συνθήκη του να μην έχεις σπίτι, με την συνυπαιτιότητα τόσο του ελληνικού κράτους όσο και των ιδιοκτητών ακινήτων, που συνήθως αρνούνται, με ξενοφοβικά και ρατσιστικά προσχήματα, να τα παραχωρήσουν προς ενοικίαση σε μετανάστριες/ες. Λόγω των πενιχρών επιδομάτων, είναι συνηθισμένο οι δικαιούχοι να μοιράζονται με παραπάνω άτομα τα διαμερίσματα, μένοντας δηλαδή και 10 άτομα σε ένα σπίτι υπό άθλιες συνθήκες για να καταφέρουν να καλύψουν το ενοίκιο. Την ίδια στιγμή πολλές προσφυγικές οικογένειες μπήκαν σε σπίτια του HELIOS μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, με αποτέλεσμα τα παιδιά τους να μην έχουν προλάβει να εμβολιαστούν και να μην γίνονται έτσι δεκτά στα σχολεία, με αποτέλεσμα να πρέπει να φυλάσσονται σπίτι.
Ουσιαστικά, ο ΔΟΜ μέσω του HELIOS παραδέχεται ότι «δεν υπάρχουν τόσα σπίτια όσα χρειάζονται» για να στεγάσουν τους 10.000 ανθρώπους στους οποίους πραγματοποιείται έξωση από τον Μάιο (από το ίδιας φιλοσοφίας πρόγραμμα ESTIA για τους αιτούντες άσυλο) ή τους εκατοντάδες που φεύγουν από τη Μόρια. Έμμεσα, λοιπόν, παραδέχεται την έλλειψη πρόσβασης στο δικαίωμα της στέγασης σαν μέρος της διαδικασίας, καθώς η χορήγηση ασύλου ισοδυναμεί με την έλλειψη στέγης.
Συγκεκριμένα, αρκετούς μήνες μετά τις πρώτες αφίξεις μεταναστών/τριών στην πλατεία Βικτωρίας (κι ενώ νωρίτερα είχε μια «τυπική» παρουσία) ο ΔΟΜ έχει εξαφανιστεί, εγκαταλείποντας τους στις ορέξεις των κάθε είδους μπάτσων· μετανάστες/τριες αναφέρουν ότι μετά τη φωτιά στη Μόρια δεν έχουν εμφανιστεί για να τους βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο, όπως θα μπορούσαν π.χ. με το HELIOS (παρόλο που βγήκε ανακοίνωση ότι θα παραχωρηθούν διαμερίσματα προς ενοικίαση). Την ίδια στιγμή, μέλη του ΔΟΜ διέσχισαν το νέο στρατόπεδο (διάδοχο κολαστήριο της Μόριας) στη Λέσβο, και μοίρασαν φυλλάδια στους πρόσφυγες (που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με νερό βροχής που τρέχει μέσα και κάτω από τις σκηνές τους), τα οποία διαφημίζουν την «εθελούσια» επιστροφή μεταναστών/τριών στη χώρα καταγωγής του καθενός/της καθεμίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τέτοιον κυνισμό των “ανθρωπιστών” συνεργατών των εθνικιστών που μας κυβερνούν!
Απέναντι σε αυτές τις εξοντωτικές πολιτικές του ελληνικού κράτους και την “ζεστή” φιλοξενία των κατά τόπους “αγανακτισμένων” ρατσιστών, οι πρόσφυγες και προσφύγισσες καλούνται να βιώσουν τη βία και το ρατσισμό ως καθημερινότητα, το όσο – όσο παζάρεμα της εργατικής τους δύναμης ως “ευκαιρία επαγγελματικής κατάρτισης”, την “ενσωμάτωση” τους ως κανονικότητα του κρατικού – θεσμικού αποκλεισμού, σε μια κοινωνία που τις/τους έχει ήδη απορρίψει. Εμείς από την πλευρά μας, συμπαραστεκόμαστε στις μετανάστριες και τους μετανάστες απέναντι στον εντεινόμενο πόλεμο που δέχονται, προτάσσοντας τους πολυεθνικούς κοινούς αγώνες των εκμεταλλευόμενων για:
Χαρτιά, υγεία, οικονομικό επίδομα, στέγαση, εργασιακά δικαιώματα και εκπαίδευση για όλες/ους
Συγκέντρωση 23/10 11:00 στον ΔΟΕ (Δωδεκάνησου 6, Άλιμος) Προσυγκέντρωση Μετρό Ηλιούπολης)