+++STOP THE EVICTION OF ELEONAS CAMP ON AUGUST 16, 2022+++  URGENT CALL FOR SOLIDARITY AND ACTIONS – The upcoming eviction of Eleonas camp

scroll for english
+ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΣΤΟΝ ΕΛΕΩΝΑ ΣΤΙΣ 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022+++ 
ΕΠΕΙΓΟΝ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΙΣ  
Η επικείμενη έξωση των προσφύγων του στρατοπέδου του Ελαιώνα  
Παρά τις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες των κατοίκων, η διοίκηση του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Ελαιώνα μαζί με την κυβέρνηση και το Δήμο αποφάσισαν να εκκενώσουν το στρατόπεδο μέχρι τα μέσα Αυγούστου 2022. Το πρωί της 16ης Αυγούστου, οι εναπομείναντες/εναπομείνασες κάτοικοι υποτίθεται ότι θα απομακρυνθούν από τον καταυλισμό. Αναμένεται, και έχει ήδη γίνει φανερό, ότι αυτό θα επιχειρηθεί με την  βάναυση χρήση αστυνομικής δύναμης.   
Πώς η έξωση θα επηρέαζε τους κατοίκους  
«Τώρα, θέλουν να κλείσουν τον καταυλισμό και να μας στείλουν μακριά από την Αθήνα, όπου δεν θα έχουμε πρόσβαση σε τίποτα», λέει η Niclette, μία από τους κατοίκους που αντιστέκεται.
 Η έξωση από τον καταυλισμό του Ελαιώνα έχει ποικίλες σοβαρές συνέπειες για τους σημερινούς κατοίκους. 
 “Εκεί, τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο και δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και κοινωνικών υπηρεσιών. Τώρα, τι είδους εκπαιδευτικό μέλλον έχουν τα παιδιά μας σε αυτή τη χώρα;” 
 Αν και δεν είναι παρά μια μικρή παρηγοριά, η δυνατότητα μετακίνησης στην πόλη της Αθήνας παρέχει μια ελάχιστη αυτονομία και συμμετοχή στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή κ.λπ., ειδικά για παιδιά και ενήλικες που έχουν ήδη χτίσει τις προσωπικές τους σχέσεις και τις κοινότητες η πόλη.  
  Πώς μπορούμε ταυτόχρονα να παλέψουμε για να παραμείνει ένα συγκεκριμένο στρατόπεδο και για την κατάργηση του συστήματος στρατοπέδων; 
  Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να αναγνωριστεί ότι τα προσφυγικά στρατόπεδα στα οποία οι άνθρωποι υποβαθμίζονται, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης,  εκβιάζονται και εγκαταλείπονται αντιπροσωπεύουν το σύστημα διακυβέρνησης που ενσωματώνεται στην Ε,Ε και το το ελληνικό Κράτος με όλη τη βίαιη συγκρότηση που επιβάλλει βίαιες διακρίσεις, και επομένως πρέπει να ξεπεραστεί. Ταυτόχρονα, το στρατόπεδο του Ελαιώνα κρατά τους κατοίκους του μακριά από την αστεγία και από τα στρατόπεδα στην ύπαιθρο, όπου οι ανησυχίες για την ασφάλεια, τη απομόνωση και τη κάλυψη βασικών αναγκών είναι ακόμη μεγαλύτερες. Κατά συνέπεια, ο αγώνας για τους πρόσφυγες στο στρατόπεδο του Ελαιώνα ως ένα μέρος που χρειάζονται οι άνθρωποι για να επιβιώσουν μπορεί και πρέπει να υπάρχει μέσα στον αγώνα για έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν καθόλου στρατόπεδα προσφύγων. Αυτός ο δυϊσμός απεικονίζει την επισφαλή πραγματικότητα, στην οποία οι προοπτικές που δίνονται στους πρόσφυγες περιορίζονται σε ελαφρώς διαφορετικά επίπεδα απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης.   
  Ένα σύντομο χρονολόγιο του αγώνα 
  Στις 21 Ιουνίου 2022, κάτοικοι του στρατοπέδου του Ελαιώνα διαδήλωσαν για πρώτη φορά κάνοντας έντονη την παρουσία τους μπροστά στην είσοδο και κλείνοντας την πύλη από τις 6 το πρωί, αρνούμενοι/ες να κάνουν συμβιβασμούς. Κατάφεραν να αποτρέψουν την πρώτη μεταφορά που είχε προγραμματιστεί για εκείνο το πρωί, που υποτίθεται ότι ήταν η πρώτη από τις πολλές μεταφορές, και καμία από τις προσφύγισσες/τους πρόσφυγες δεν έφυγε από τον Ελαιώνα. Τις επόμενες εβδομάδες, οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν και οι κάτοικοι εργάζονταν ενεργά για να βρουν συμμάχους μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων στο στρατόπεδο για τον συλλογικό τους αγώνα. Πραγματοποιήθηκαν αρκετές διαδηλώσεις, άλλες μπροστά στο στρατόπεδο, μία από το Camp του Ελαιώνα προς το Υπουργείο Μετανάστευσης στην Αθήνα, άλλη μία μπροστά στον Δήμο την ώρα που οι πολιτικά υπεύθυνοι δημοτικοί σύμβουλοι διαπραγματεύονταν τη λήψη αποφάσεων. Τελικά, η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ήταν κατά πλειοψηφία αρνητική, δηλαδή αποφάσισε υπέρ του κλεισίματος του camp, και άρα υπέρ της εκκένωσης. Τους τελευταίους δύο μήνες οι αγωνιζόμενοι/ες μετανάστες/στριες του Ελαιώνα επέδειξαν ισχυρότατη θέληση με συνεχή παρουσία διαμαρτυρίας μπροστά στην πύλη. 
Αυτός ο αγώνας οδηγείται τώρα στην κορύφωσή του.   
Τα αιτήματα των μεταναστών/στριών κατοίκων είναι:
• Να σταματήσουν όλες οι προσπάθειες για κλείσιμο του στρατοπέδου του Ελαιώνα. 
• Να σταματήσει κάθε προσπάθεια βίαιης εκτόπισης των κατοίκων του στρατοπέδου. 
• Ο Δήμος Αθηναίων και το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου πρέπει να μεριμνήσουν ώστε να μην σταματήσουν οι υποστηρικτικές υπηρεσίες που πραγματοποιούν οι φορείς και οι κοινωνικοί λειτουργοί που λειτουργούν στο στρατόπεδο.
• Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου πρέπει να εγγυηθεί το χρηματικό επίδομα για όλους τους κατοίκους του καταυλισμού, όπως έχει θεσμοθετηθεί από το πρόγραμμα Εστία. 
• Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου πρέπει να διασφαλίσει ότι τα άτομα που μεταφέρθηκαν από τα στρατόπεδα προσφύγων σε στεγαστικές δομές στο πλαίσιο του προγράμματος Εστία τους τελευταίους μήνες δεν θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους πριν ολοκληρώσουν τις διαδικασίες ασύλου τους.  
 Οι άθλιες μέθοδοι των αρχών για να διαλύσουν τον αγώνα 
 Η διοίκηση του στρατοπέδου καθώς και η κυβέρνηση  δεν άκουσαν τίποτα από όσα είχαν να πουν οι διαδηλωτές/διαδηλώτριες. Αντίθετα, έλαβαν όλα τα διαθέσιμα μέτρα για να συντρίψουν τον αγώνα τους: Τοποθέτησαν ως άτυπη νέα διευθύντρια την πρώην υπεύθυνη του στρατοπέδου Σάμου, Μαρία-Δήμητρα Νιούτσικου, με γνωστό ιστορικό παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. “Ο κόσμος τη φοβάται, δεν τη θέλει εδώ. Την κάλεσαν να έρθει να “λύσει το θέμα” και το μόνο που θέλει να κάνει είναι μια μεταφορά (σ.μ. ανθρώπων)”. Οι κάτοικοι απειλούνται ότι θα εξαντληθούν πλήρως οικονομικά ή θα τους πάρουν τα παιδιά τους. Εκπρόσωποι των αρχών ήρθαν να εκβιάσουν τους ανθρώπους έναν προς έναν/μία προς μία για τις διαδηλώσεις που έκαναν, στα σπίτια τους, σε καθημερινή βάση, και με στρατιωτικές μονάδες να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο στρατόπεδο. Οι λίστες των επίσημα εγγεγραμμένων ατόμων άλλαξαν  χωρίς προειδοποίηση, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να φοβούνται να πάνε στη δουλειά ή ακόμη και να αναγκάζονται να φυλακιστούν μέσα στον καταυλισμό από φόβο, μήπως τους αποτραπεί η είσοδος κατά την επιστροφή τους. Τα ταξιδιωτικά έγγραφα δόθηκαν σε πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα, προσπαθώντας να τους ξεγελάσουν με σκοπό την  άμεση αναχώρησή τους λόγω της λήξης του δικαιώματός τους να μένουν σε κάποιο camp.
Ο ρόλος του ρατσισμού κατά των Μαύρων 
Ο ρατσισμός κατά των Μαύρων είναι ζωτικής σημασίας για την πολιτική ασύλου στο σύνολό της – Οι μαύροι πρόσφυγες απορρίπτονται στις περισσότερες περιπτώσεις σε όλη την Ευρώπη, αντιμετωπίζουν τις πιο επισφαλείς καταστάσεις νομικά και στην καθημερινή ζωή λόγω του συστηματικά, και ως εκ τούτου κοινωνικά εδραιωμένου ρατσισμού, και είναι οι λιγότερο πιθανό να βρουν υποστήριξη – αντίθετο, το πιο πιθανό είναι να αντιμετωπίσουν βία από τους κοινωνικούς λειτουργούς και τις αρχές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του στρατοπέδου του Ελεώνα, εργαλειοποιούνται με έναν ιδιαίτερα ύπουλο τρόπο: Η έκδοση εγγράφων ως στρατηγική για να εξαναγκάσει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν το στρατόπεδο συνέβη μόνο σε άλλες κοινότητες, εκτός της αφρικανικής κοινότητας. Εν τω μεταξύ, η πλειοψηφία των ανθρώπων που αγωνίζονται στις διαδηλώσεις είναι μαύροι/ες. Όσο κι αν αυτό δείχνει ότι η διαθεσιμότητα των προσφυγικών εγγράφων είναι θέμα πολιτικής βούλησης και όχι γραφειοκρατικής ικανότητας, μαρτυρεί επίσης τον διοικητικό στόχο του διαχωρισμού των κοινοτήτων και κατά συνέπεια της διάσπασης του συλλογικού τους αγώνα σε βάρος των μαύρων προσφύγων.  
Αυτός ο αγώνας είναι αντιρατσιστικός και αντικαπιταλιστικός… 
 «Είμαστε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Είναι σαν να μην νοιάζονται για εμάς, να μην μας θέλουν σε αυτή τη χώρα. Αν νοιάζονταν πραγματικά για εμάς, δεν θα μπορούσαν να κάνουν αυτά που κάνουν. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα χρήματα και η χρηματοδότησή τους από την ΕΕ. Όλοι το ξέρουν αυτό. Δεν τους νοιάζει τίποτα! Αν πεθαίνουμε, αν δεν μπορούμε να πάμε στο νοσοκομείο,δεν ξέρουμε για πόσο καιρό θα παραμείνουμε ζωντανοί/ες σε αυτές τις συνθήκες. Άνθρωποι είμαστε, όχι ζώα. Δεν υπάρχει ευκαιρία να ενσωματωθούμε στην ελληνική κοινωνία. Είμαστε όλες τόσο κουρασμένες/οι». 
 Η απομόνωση, η τρομοκρατία ατόμων και κοινοτήτων, η επέκταση των μέτρων ελέγχου και ο θεσμοθετημένος ρατσισμός είναι όλα καθιερωμένα εργαλεία καταπιεστικών συστημάτων. Στον Ελεώνα, οι λευκοί καπιταλιστές είναι επίσης αυτοί που αποφασίζουν με βάση  την αδιάλειπτη αποικιακή ιστορία για το ποιός επιτρέπεται να υπάρχει σε ένα εθνικό κράτος, πού και πότε. Με αυτόν τον τρόπο, η μετανάστευση σκηνοθετείται ως απειλή και η στρατιωτικοποίηση προωθείται περαιτέρω ως απαραίτητη άμυνα. Η έξωση από το στρατόπεδο του Ελαιώνα ακολουθεί μια σειρά από σχέδια ”εξευγενισμού” που μπορούν να βρεθούν σε πολλά άλλα σημεία της πόλης. Φυσικά, αυτός ο αγώνας πρέπει να επιτεθεί στην πλούσια, λευκή ευρωπαϊκή υπεροχή, το ταξικό σύστημα, το ελληνικό κράτος και την εκτελεστική του εξουσία, τα έθνη και όλα τα σύνορά τους. “Αν δεν μας θέλουν στη χώρα τους, τους ζητάμε να ανοίξουν τα σύνορα και να μας αφήσουν να φύγουμε. Δώστε μας χαρτιά και αφήστε μας να φύγουμε!”   
… και σε χρειάζεται.
 Επειδή ο αγώνας των κατοίκων του στρατοπέδου Ελαιώνα μας αφορά όλους, σας καλούμε να συμμετάσχετε! Διαδώστε αυτό το κάλεσμα, σκεφτείτε δημιουργικούς τρόπους για να έρθετε σε δράση, θυμώστε και διαμαρτυρηθείτε για θεσμούς όπως ο δήμος Αθηναίων, το ελληνικό κοινοβούλιο ή η έδρα της ΕΕ.  Ελάτε στο στρατόπεδο του Ελαιώνα το πρωί της 16ης Αυγούστου 2022, στις 6 το πρωί, και ετοιμαστείτε να βοηθήσετε να σταματήσει η έξωση!
+++STOP THE EVICTION OF ELEONAS CAMP ON AUGUST 16, 2022+++ 
URGENT CALL FOR SOLIDARITY AND ACTIONS
The upcomingeviction of Eleonas camp
Despite the ongoing protests of the residents, the management of Eleonas camp together with the government and the municipality of Athens decided to evict the camp by mid August, 2022. On the morning of August 16, the remaining residents are supposed to be removed from the camp. It is to be expected and has already become apparent that this will be attempted through the reckless and brutal use of police force.
How the eviction would effect the residents
“Now, they want to close the camp and send us far away from Athens, where we will not have access to nothing,” Niclette, one of the resisting residents, says.
Being made to leave Eleonas camp has a variety of serious consequences for the current residents. “There, the kids are not going to school, and they dont have access to health and social services. Now, what kind of educational future do our kids have in this country?” While it is no more than a small consolation, being able to move through the city of Athens provides for a minimum of autonomy and participation in social and cultural life etc., especially for children and adults who have already built their personal relationships and communities in the city.
How can we simultaneously fight for a specific camp to remain and for the abolishment of camp-system?
It has to be recognized in any case that refugee camps in which people are degraded, exploited, blackmailed and abandoned are representing the governing system embodied in the EU and the state of Greece in all its violently discriminatory constitution and therefore to be overcome. At the same time, Eleonas camp keeps its residents off the streets and out of camps in the countryside where safety concerns, seclusion, and covering of basic needs are even worse. Consequently, fighting for Eleonas camp as a place people need to survive can and needs to exist within the struggle for a world where there are no refugee camps at all. This dualism illustrates the precarious reality in which perspectives given to refugees are limited to slightly differing levels of inhumane living conditions.
A short chronology of the struggle
On June 21, 2022, residents of Eleonas camp protested for the first time by gathering loudly in front of the entrance and blocking the gate from 6am on, refusing to make any compromises. They were able to avert the first transfer scheduled for that morning, which was supposed to be the first of many transfers, and none of the residents were taken from Eleonas. During the following weeks, the protests were carried on and residents were actively working to find allies among various communities in the camp for their collective struggle. Several demonstrations took place, some in front of the camp, one to the Ministry of Migration in Athens, another one in front of the municipality where the political decision makers were negotiating. In the end, the decision of the Municipal Council was by majority negative, that is, it decided in favor of closing the camp, and therefore in favor of the evacuation. In the last two months, the fighting immigrant/women of Eleonas have shown a strong will with a constant presence of protest in front of the gate.
The demands of the residents
Stop all attempts to close Eleonas camp.
• Stop any attempt to forcibly displace the inhabitants of the camp.
• The Municipality of Athens and the Ministry of Migration and Asylum must ensure that the support activities carried out by the organisations and the social workers operating in the camp are not stopped.
• The Ministry of Migration and Asylum must guarantee cash assistance for all the inhabitants of the camp, as established by the Estia programme.
• The Ministry of Migration and Asylum must ensure that people transferred from the refugee camps to housing projects under the Estia programme over the last few months will not be forced to leave their homes before completing their asylum procedures.
The vile methods of authoritiesto demolish the struggle
The camp management as well as the government of Athens did not listen to anything the protesters have to say. Instead, they took all measures available to crush their struggle: They installed former manager of Samos camp Maria-Dimitra Nioutsikou with a known history of human-right violations as new director. “People are scared of her, they dont want her here. They called her to come and solve the issue, and the only thing she wants to do is a transfer.” Residents were threatened to be completely drained financially or robbed of their children. Authority representatives came harassing people one-on-one about the protests in their homes on a daily basis, and military units showed their presence in the camp. Lists of officially registered people were randomly and without notice changed so that residents grew afraid to go to work or even found themselves forced to imprison themselves within the camp for fear of not being permitted entrance upon their return. Travel documents were given out to many people at the same time, tricking them into the obligation of immediate departure due to their thus expired entitlement to housing in a camp.
The role of anti-Black racism
Anti-Black racism is crucial to asylum politics as a whole – Black refugees are rejected in most cases all over Europe, face the most precarious situations legally and in everyday life due to systematically and therefore socially installed racism, and are the least likely to find support, but the most likely to encounter violence in social workers and autorities. In the specific case of Eleonas camp, it is instrumentalized in a particularly perfidious way: The issuing of documents as a strategy to make people leave the camp only happened within other communities than the African community. Meanwhile, the majority of the people struggling in the protests is Black. As much as this shows that the availability of documents is a matter of political will rather than buerocratic capacity, it testifies to the administrative goal of separating communities and accordingly their collective struggle at the cost of Black refugees.
This struggle is anti-racist and anti-capitalist…
“We are in a very difficult situation. It is like they dont care about us, they dont want us in this country. If they would really care about us, they could not do the things that they are doing. The only things they care about is the money and their funding by the EU. Everybody knows that. They dont care about nothing! If we are dying, if we cannot go to the hospital, and we dont know for how long we will be living in these conditions. We are humans, not animals. There is no opportunity for us to integrate into the Greek society. We are all so tired.”
Isolation, terrorization of individuals and communities, extention of control measures, and institutionalized racism are all established tools of oppressive systems. In Eleonas, it is as well white capitalists who decide based on colonial continuities about who is allowed into a national state, where, and when. In this way, migration is staged as a threat and militarisation is further promoted as a necessary defence.
The eviction of the Eleonas camp follows a series of gentrification plans that can be found in many other places in the city. Naturally, this struggle has to attack the rich, white European supremacy, the class system, the Greek state and its executive power, nations and all their borders. “If they dont want us in their coutry, we ask them to open the borders and let us go. Give papers to anyone and let us go!”
… and it needs you.
Because the struggle of the residents of Eleonas camp is concerning all of us, we call on you to join it! Spread this call, think of creative ways to come into action, be angry and protest institutions like the municipality of Athens, the Greek parliament, or the EU seat.
Come to Eleonas camp on the morning of August 16, 2022, at 6am, and be prepared to help stop the eviction!