Category: General

Posted on

ΔΡΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ CAMP ΤΗΣ ΡΙΤΣΩΝΑΣ

Δράση αλληλεγγύης στο camp της Ριτσώνας

Ο κοινός αγώνας ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών είναι εφικτός

Την Παρασκευή 8/5 κατά τις 20:40 μμ και παρά την ισχύουσα αστυνομική απαγόρευση των μετακινήσεων εκτός νομού, άτομα από τη συνέλευσή μας σε συνεργασία με αλληλέγγυα άτομα στην Αθήνα και τη Χαλκίδα φτάσαμε στο camp της Ριτσώνας για να παραδώσουμε είδη πρώτης ανάγκης , σε συνεννόηση με μετανάστριες και μετανάστες που μένουν στο camp.

Η δράση αυτή ήταν η πιο πρόσφατη μιας σειράς δράσεων με επίκεντρο το camp της Ριτσώνας , επιδιώκοντας μια μόνιμη σχέση και επικοινωνία με τα έγκλειστα εκεί άτομα και τις μεταναστευτικές κοινότητες. Η κατάσταση στα camps είναι άθλια, ακόμα και σε αυτά που θεωρείται ότι βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα. Είναι ενδεικτικό ότι εδώ και 2 μήνες οι μετανάστες/στριες επικοινωνούν μαζί μας και μεταφέρουν ανάγκες για γάλατα πρώτης και δεύτερης βρεφικής ηλικίας, μωρουδιακά ρούχα, τρόφιμα, που ειδικά την περίοδο του Covid-19 και της αυξημένης καταστολής του ελληνικού κράτους πάνω σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, όπως οι μετανάστ(ρι)ες, είναι αυξημένες. Η νέα αυτή περίοδος, όπως μάθαμε, έχει προκαλέσει τις τελευταίες βδομάδες στο camp μια πολιτική διαδικασία εντάσεων, αποφάσεων, συνεργασίας και συνεννόησης μεταξύ διαφόρων κοινοτήτων μεταναστών/στριών, που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη.

Έτσι, αυτή τη φορά, σε συνεννόηση με μετανάστες και μετανάστριες, είχαμε ταξινομήσει τα είδη πρώτης ανάγκης σε πακέτα για κάθε μια από τις 4 κοινότητες του camp: αφγανική, κουρδική αραβική αφρικανική), με σκοπό τον ισότιμο διαμοιρασμό των αγαθών.

Στην πύλη της εισόδου του camp αντικρίσαμε, όπως περιμέναμε, τη γνωστή ταμπέλα έξω από όλα τα camps για την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στην κατασκευή και τη φύλαξή τους, και θυμηθήκαμε πως το σύστημα στρατοπέδων συγκέντρωσης-hot spot του ελληνικού Κράτους θεσμοθετήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, με τη Ν.Δ να συνεχίζει και να κλιμακώνει την αντιμεταναστευτική πολιτική. Γνωρίζουμε πως τα τελευταία χρόνια η είσοδος μέσα στα camps, πόσο μάλλον η επικοινωνία των ντόπιων αλληλέγγυων με μετανάστες και μετανάστριες φυλακισμένες εντός τους, έχει δυσκολέψει πάρα πολύ. Κατά κανόνα, δεν επιτρέπεται η είσοδος πολιτικών ομάδων στο εσωτερικό, πόσο μάλλον όταν επιδιώκουν να συζητήσουν ισότιμα με μετανάστες/στριες.

Αιφνιδιαστήκαμε όταν με την άφιξή μας ξεκίνησε ‘μια αυθόρμητη, άτυπη συνέλευση-συζήτηση των μεταναστών και των μεταναστριών, που οδήγησε στο να προσκληθούμε εντός του camp .

Έτσι λοιπόν, κατά τις 21:30 μμ, τρία άτομα εισήλθαμε στο camp, έπειτα και από πίεση που άσκησαν υπέρ μας οι μετανάστ(ρι)ες στους φύλακες. Οδηγηθήκαμε σε ένα από τα κοντέινερς, όπου φτιάξαμε έναν κύκλο και ξεκινήσαμε μια πολιτική συζήτηση που θα κρατούσε σχεδόν δύο ώρες.

Τί μάθαμε από αυτή τη συζήτηση;

Μέσα σε ένα κλίμα συνεννόησης όλων μας, υπήρχαν διαφορετικές οπτικές. Η οπτική ενός εκπροσώπου-διαμεσολαβητή, που συντόνιζε τη συζήτηση, οι οπτικές και απόψεις των μεταναστριών, οι οπτικές και απόψεις άλλων μεταναστών. Μάθαμε ότι υπάρχουν πολλές ανάγκες σε πολύ βασικά αγαθά, τρόφιμα, φάρμακα, γάλατα για τα μωρά, χρήματα, άλλη μια απόδειξη της εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης, του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης . Ενημερωθήκαμε ότι αρκετά παιδιά του camp δεν έχουν πρόσβαση σε εκπαίδευση, ενώ και όσα παιδιά πάνε σχολείο δεν έχουν έχουν αρκετές ώρες διδασκαλίες και οι δάσκαλοι είναι λίγοι. Μάθαμε ότι είναι ψέμα πως «όλο το camp της Ριτσώνας έχει Κοροναιό», προπαγάνδα που θέλει να απομονώσει μετανάστριες και μετανάστες από τον ντόπιο πληθυσμό. Έχουν γίνει κάποια tests, λίγοι έχουν νοσήσει προς το παρόν, οι περισσότεροι είναι καλά. Οι νεοφερμένοι-ες δεν θεωρούνται εγγεγραμμένοι/ες κάτοικοι του camp και δεν έχουν κάποια σημαντικά δικαιώματα . Τους κόβουν τα επιδόματα, και με τη νέα κυβέρνηση οι συνθήκες είναι ακόμα χειρότερες. Κυριαρχεί το άγχος για τα αποτελέσματα των αιτήσεων ασύλου. Το άγχος για τον απεγκλωβισμό τους από τα camps.

Μια μετανάστρια μας είπε τη δική της ιστορία, λέγοντας πως έχει κοινά στοιχεία με τις ζωές πολλών ανθρώπων εκεί: έχασε συγγενείς της στον συριακό εμφύλιο, έχει ταξιδέψει σε ξηρά και θάλασσα σε συνθήκες άκρως επικίνδυνες. Ένας μετανάστης μας ρώτησε: ποιός είναι ο πολιτικός μας σκοπός, και σε ποιό επίπεδο μπορούμε να βοηθήσουμε περισσότερο; Στην κάλυψη μικρών υλικών αναγκών, στην ισότιμη εκπαίδευση και υγεία, ή στον αγώνα για την πολιτική ελευθερία; Σε όλα λιγότερο ή περισσότερο, απαντήσαμε, αλλά κυρίως στο τελευταίο. Όπως φάνηκε στη συνέχεια της κουβέντας, ακριβώς αυτό ήθελε να απαντήσουμε, αυτό θεωρεί αναγκαίο. Είπαν ότι αυτό που τους νοιάζει δεν είναι απλά η επιβίωση, τα υλικά, απλά το να έχουν λεφτά: θέλουμε ελευθερία είπαν, να έχουμε χαρτιά, να πηγαίνουμε όπου θέλουμε, να ανοίξουν τα σύνορα, είμαστε άνθρωποι όπως όλοι οι άλλοι. Τη λέξη ελευθερία την επανέλαβαν πολλές φορές. Μερικοί ανέφεραν ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι χειρότερη από την προηγούμενη όσον αφορά τα επιδόματα και κάποια άλλα δικαιώματα. Κάποιοι και κάποιες μας πρότειναν να επικοινωνήσουμε ξανά για να βγάλουμε αφίσες και κείμενα ώστε η φωνή τους να βγει προς τα έξω στην υπόλοιπη κοινωνία. `Ένας άλλος μετανάστης, μας ρώτησε αν ξέρουμε ότι ψηφίζεται νέος αντιπροσφυγικός νόμος (συμπτωματικά, την ίδια ακριβώς νύχτα), και είπε ότι εκεί μέσα είναι φυλακισμένοι. Αρκετοί μας μίλησαν για την ελευθερία, που θεωρούν ουσία των αγώνων ενάντια στον πόλεμο, το ρατσισμό, τη φτώχεια και τον εγκλεισμό. Από τη μεριά μας τονίσαμε ότι είμαστε ενάντια και σε αυτή την κυβέρνηση και στη προηγούμενη, και πως η κατάσταση όλο και χειροτερεύει με βάση την αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Δύσης, που ευθύνονται για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-hot spot και σε μεγάλο βαθμό για τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Τονίσαμε ότι είμαστε πολιτική ομάδα και όχι ΜΚΟ, είμαστε αλληλέγγυα άτομα ενταγμένα σε μια συλλογικότητα και πως ο στόχος μας είναι οι κοινοί αγώνες ντόπιων-μεταναστών/στριών. Προς το τέλος της κουβέντας συμφωνήσαμε για κάποιες κοινές δράσεις δημοσιοποίησης των προβλημάτων και των αιτημάτων τους στη Ριτσώνα και τη Χαλκίδα.

Τελικά αποχωρήσαμε από το camp της Ριτσώνας στις 23:40, με πολλά συναισθήματα και σκέψεις για τις επόμενες πολυεθνικές συναντήσεις και τους κοινούς αγώνες μας.

Να κλείσουν τα CAMPS-Ανοιχτές δομές στέγασης μέσα στον αστικό ιστό

Υγεία και Εκπαίδευση, Χαρτιά και Ελευθερία για όλες και όλους

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

 

Posted on

Solidarity protest in Ritsona camp

On Friday 8/5 at 20:40 pm and despite the current police ban on movement outside the county, people from our assembly in collaboration with solidarians from Athens and Chalkida arrived at the Ritsona camp to deliver basic necessities following our communication with migrants living in the camp. This initiative was part of a larger effort to create and maintain a relationship with the migrants in the camp.

We are aware that the living conditions in the camps – the establishment of which began with the government of Syriza- are awful and we know that the migrants living in them are lacking basic necessities. In the last few years communication of solidarians and migrants imprisoned in the camps has been rendered very difficult since the state forbids the entrance of political groups in the camps and allows only the entrance of registered NGOs.

We were pleasantly surprised to see that our entrance in the camp was made possible through the intervention of some migrants themselves. Hence, three of us entered the camp, sat in a circle with the migrants and began a political conversation with them that lasted for nearly two hours. We learned that the migrants are in need of many things from food to medicines and money, proof of the Greek state’s inhuman policies. We were also informed that many children living in the camp do not have access to any kind of education. We found out that the fact that the whole of the camp is infected with Covid – 19 is a lie designed to scare locals and turn them against the migrants.

We heard a migrant woman’s life story – a story of war, expropriation, forced displacement and dehumanization that has many things in common with the stories of most other migrants in the camp. Another migrant asked us what we can offer and help them with to which we answered that as a self -organized political group it is the political struggle for liberty that we mainly fight for and we were surprised to learn that this was the answer he was hoping for.

Many migrants declared that the most important thing for them is not just survival but also freedom – a word that they repeated many times. We informed them that we are against the current government as well as the previous one and that we view the intensification of the policies of repression as part of the Greek state’s and the EU’s general policies which are to blame for the situation with the camps.

We also informed them that we are not an NGO that our collectivity is made up of individuals who are in solidarity with migrants and our political goal is to create a ground for common struggles between locals and migrants. T

Towards the end of our conversation we agreed upon some actions that will make their needs and problems public in Ritsona and Chalkida.

Shut down the Camps. Open structures of accommodation within the cities.

Health Services and Education, Legal documents and Freedom for all.

Common Struggles of Locals and Migrants.

Common struggles between locals and migrants

Posted on

ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΙΔΩΝ ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΡΙΤΣΩΝΑΣ

Συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για το κέντρο κράτησης της Ριτσώνας

Η συνέλευση συλλογικοτήτων και αλληλεγγύων σε πρόσφυγες/μετανάστ(ρι)ες Solidarity With Migrants καλεί σε συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για το κέντρο κράτησης της Ριτσώνας στον κατειλημμένο χώρο του Common Multiple στο ισόγειο της Α’ Φοιτητικής Εστίας (Ούλωφ Πάλμε 2-4, Ιλίσια).

Οι μέρες και ώρες του καλέσματος είναι:

– Τετάρτη 22 Απριλίου 16.00-21.00

– Πέμπτη 23 Απριλίου 16.00-21.00

– Παρασκευή 24 Απριλίου 16.00-21.00

Την Τετάρτη 22 Απριλίου στις 18.00 θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση/μικροφωνική/μοίρασμα στον προαύλιο χώρο της Εστίας και την Πανεπιστημιούπολη καθώς θα συγκεντρώνονται τα είδη πρώτης ανάγκης.

Η λίστα με τα απαραίτητα είδη είναι η εξής:

– βρεφικά γάλατα ΝΑΝ1 και ΝΑΝ2

– βρεφικά ρούχα για τα νεογέννητα

– πάνες και σερβιέτες

– φάρμακα όπως παυσίπονα πχ. παρακεταμολη (ντεπόν) και αντιφλεγμονώδη αναλγητικα πχ. ιβουπροφένη (νούροφεν, αλγκοφρέν κλπ)

– αντισηπτικά

– μάσκες

Επίσης θα συγκεντρώνονται χρήματα για αγορά ειδών πρώτης ανάγκης από τη συνέλευση

Posted on

ΚΙΝΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ CAMP ΤΗΣ ΡΙΤΣΩΝΑΣ

ΚΙΝΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ CAMP ΤΗΣ ΡΙΤΣΩΝΑΣ

Άτομα από την πρωτοβουλία αλληλοβοήθειας στη Χαλκίδα σε συνεργασία με το Solidarity With Migrants ήρθαμε σε συνεννόηση με εγκλωβισμένη προσφύγισσα εντός του κάμπ της Ριτσώνας για να οργανώσουμε μια κίνηση συλλογής ειδών πρώτης ανάγκης.

Η ανταπόκριση από τους αλληλέγγυους της Χαλκίδας ήταν μεγάλη και άμεση και έτσι μαζεύτηκαν γάλατα, βρεφικά είδη, αντισηπτικά, υφασμάτινες μάσκες, γάντια, πάνες και σερβιέττες, καθώς και φάρμακα για χρόνια νοσούντες.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ CAMP ΤΗΣ ΡΙΤΣΩΝΑΣ;

Η ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους ενάντια στους μετανάστες έχει συνέχεια. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε ένα από τα πιο απάνθρωπα camp προσφύγων παγκοσμίως, τη Μόρια και η σημερινή κυβέρνηση διαιωνίζει την ίδια άθλια κατάσταση. Τα ίδια ισχύουν για όλα τα δήθεν κέντρα φιλοξενίας προσφύγων.

Το camp της Ριτσώνας δημιουργήθηκε με την προσωπική συμμετοχή των μελών του ΣΥΡΙΖΑ στη Χαλκίδα οι οποίοι ανέλαβαν αμέσως και τη διοίκηση του camp εν αναμονή της άφιξης των ΜΚΟ. Η επιλογή της τοποθεσίας δεν ήταν τυχαία. Ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο της αεροπορίας στη μέση του πουθενά, μακριά από τις πόλεις, με πολύ δύσκολη τη συγκοινωνία, σε ένα δάσος μέσα σε μια από τις πιο μολυσμένες βιομηχανικές περιοχές της Ελλάδας. Βασικός στόχος και αυτό που επιτεύχθηκε ήταν η δημιουργία μιας δομής που θα απέκλειε τους μετανάστες από την υπολοιπη κοινωνία και θα δημιουργούσε παράλληλα άθλιες συνθήκες διαβίωσης οι οποίες αμέσως χρησιμοποιήθηκαν ως το άλλοθι της στυγνής τους εκμετάλλευσης αλλά και της κερδοσκοπίας που αναπτύχθηκε. Βρισκόμαστε τέσσερα χρόνια μετά τη μετατροπή του στρατοπέδου στη Ριτσώνα σε στρατόπεδο ρατσιστικού αποκλεισμού/εκμετάλλευσης των προσφύγων και η βασική συνθήκη παραμένει ίδια και απαράλλαχτη: βιοπολιτική διαχείριση ανθρώπων ως κατώτερων όντων, ρατσισμός, εκφοβισμός και τρομοκρατία όσων σηκώνουν το κεφάλι, στοχοποίηση των αλληλέγγυων.

Αυτή τη στιγμή στο στρατόπεδο υπάρχουν 2800 εγκλωβισμένοι/ες, εκ των οποίων είναι 760 παιδιά.

Να σημειώσουμε ότι με την ευκαιρία της καραντίνας ενισχύθηκε η περίφραξη της δομής με επιπλέον συρματοπλέγματα, πραγματοποιώντας εν μέρει το όνειρο των ντόπιων ρατσιστών με προεξάρχοντα τον αντιδήμαρχο του δήμου χαλκιδέων Ε. Λειβαδίτη. Ο “κύριος” Λειβαδίτης, με την υποστήριξη μεγάλου μέρους της ντόπιας κοινωνίας, λίγους μήνες πριν, είχε προτείνει σε δημοτικό συμβούλιο τη δημιουργία τείχους περιμετρικά της δομής με εικοσιτετράωρη επιτήρηση και ανάλογο φωτισμό τη νύχτα. Αυτό που ονειρεύεται ο ρατσιστικός οχετός είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης, γι’αυτό πρέπει από την πλευρά της αλληλεγγύης όχι μόνο να μην κάνουμε πίσω αλλά να οργανώσουμε ακόμη καλύτερα τις αντιστάσεις ενάντια στα ζοφερά τους σχέδια.

Το στρατόπεδο στη Ριτσώνα δεν είναι φιλοξενία είναι απανθρωπιά και κερδοσκοπία.

Λίγα λόγια για το ταξίδι μας:

Την Πέμπτη 16/04/20 ξεκινήσαμε 2 άτομα από Χαλκίδα για το camp της Ριτσώνας, να προμηθεύσουμε με τα είδη πρώτης ανάγκης που μαζεύτηκαν.

Με πολλή χαρά παραδώσαμε τα αγαθά και ήρθαμε αντιμέτωποι με την πρώτη έκτακτη κατάσταση: Ενημερωθήκαμε οτι μια προσφύγισσα με σοβαρά προβλήματα υγείας που πήρε εξιτήριο απο το Νοσοκομείο της Χαλκίδας, επέστρεψε στο camp και είχε ανάγκη τα φάρμακα της.

Γυρίσαμε στη Χαλκίδα και ευτυχώς καταφέραμε να βρούμε και να παραδόσουμε τα φάρμακα με ένα δεύτερο δρομολόγιο.

Και τη δευτερη φορά που βρεθήκαμε στην πύλη του camp της Ριτσώνας αντιμετωπίσαμε ενα δεύτερο απαράδεκτο περιστατικό: ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ που είχε κληθεί για να παραλάβει γυναίκα με σοβαρές επιπλοκές εγκυμοσύνης αρνούνταν να μπεί εντος του κάμπ! Να σημειωθεί οτι διέθεταν τον απαραίτητο προστατευτικό αντι-COVID εξοπλισμό. Κι άλλο ένα δείγμα λοιπόν της επίσημης αντιμετώπισης του κράτους των προσφύγων: Μιάσματα, επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία, δεν θα τους δοθεί η αυτονόητη προνοιακή παροχή.

Εννοείται υπήρξε παρέμβαση μας, και το ασθενοφόρο εισήλθε στο camp.

Συνολική απόσταση που διανύσαμε, 2 φορές χαλκίδα-ριτσώνα: 70ΧΛΜ

Συνολικά μπλόκα που συναντήσαμε στη διαδρομή: 8

Μπάτσοι στην πύλη του στρατοπέδου: 2 σταθμευμένα περιπολικά και 1 κλούβα

Μας σταματησε κανείς; ΟΧΙ

Η αποστολή μας στέφθηκε με επιτυχία!

Παρ’όλα αυτά οι ανάγκες στο camp είναι σταθερές και συνεχείς. Δεν τελειώνουν και ανανεώνονται συνεχώς.

Συνεχώς χρειάζονται βρεφικά γάλατα ΝΑΝ1 και ΝΑΝ2.

Συνεχώς χρειάζονται βρεφικά ρούχα για τα νεογέννητα.

Συνεχώς χρειάζονται πάνες και σερβιέττες.

Συνεχώς χρειάζονται φάρμακα όπως παυσίπονα πχ. Παρακεταμολη(ντεπόν) και αντιφλεγμονώδη αναλγητικα πχ. Ιβουπροφένη(νούροφεν, αλγκοφρέν κλπ)

Γι’αυτό και η αλληλεγγύη μας δεν είναι κίνηση που τελειώνει ούτε σε μία ούτε σε τέσσερις διαδρομές. Είναι τρόπος ζωής και συνείδησης, είναι η κουλτούρα μας, το όπλο και η αγάπη μας.

Και αυτά δεν μπαινουν ποτέ σε καραντίνα!

Όσο το κράτος μας κλείνει σπίτια μας, εμείς πράττουμε το αυτονόητο!

Στηρίζουμε ο ένας την άλλη!

Η αλληλεγγύει Νικάει!