ΚΙΝΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ CAMP ΤΗΣ ΡΙΤΣΩΝΑΣ
Άτομα από την πρωτοβουλία αλληλοβοήθειας στη Χαλκίδα σε συνεργασία με το Solidarity With Migrants ήρθαμε σε συνεννόηση με εγκλωβισμένη προσφύγισσα εντός του κάμπ της Ριτσώνας για να οργανώσουμε μια κίνηση συλλογής ειδών πρώτης ανάγκης.
Η ανταπόκριση από τους αλληλέγγυους της Χαλκίδας ήταν μεγάλη και άμεση και έτσι μαζεύτηκαν γάλατα, βρεφικά είδη, αντισηπτικά, υφασμάτινες μάσκες, γάντια, πάνες και σερβιέττες, καθώς και φάρμακα για χρόνια νοσούντες.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ CAMP ΤΗΣ ΡΙΤΣΩΝΑΣ;
Η ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους ενάντια στους μετανάστες έχει συνέχεια. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε ένα από τα πιο απάνθρωπα camp προσφύγων παγκοσμίως, τη Μόρια και η σημερινή κυβέρνηση διαιωνίζει την ίδια άθλια κατάσταση. Τα ίδια ισχύουν για όλα τα δήθεν κέντρα φιλοξενίας προσφύγων.
Το camp της Ριτσώνας δημιουργήθηκε με την προσωπική συμμετοχή των μελών του ΣΥΡΙΖΑ στη Χαλκίδα οι οποίοι ανέλαβαν αμέσως και τη διοίκηση του camp εν αναμονή της άφιξης των ΜΚΟ. Η επιλογή της τοποθεσίας δεν ήταν τυχαία. Ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο της αεροπορίας στη μέση του πουθενά, μακριά από τις πόλεις, με πολύ δύσκολη τη συγκοινωνία, σε ένα δάσος μέσα σε μια από τις πιο μολυσμένες βιομηχανικές περιοχές της Ελλάδας. Βασικός στόχος και αυτό που επιτεύχθηκε ήταν η δημιουργία μιας δομής που θα απέκλειε τους μετανάστες από την υπολοιπη κοινωνία και θα δημιουργούσε παράλληλα άθλιες συνθήκες διαβίωσης οι οποίες αμέσως χρησιμοποιήθηκαν ως το άλλοθι της στυγνής τους εκμετάλλευσης αλλά και της κερδοσκοπίας που αναπτύχθηκε. Βρισκόμαστε τέσσερα χρόνια μετά τη μετατροπή του στρατοπέδου στη Ριτσώνα σε στρατόπεδο ρατσιστικού αποκλεισμού/εκμετάλλευσης των προσφύγων και η βασική συνθήκη παραμένει ίδια και απαράλλαχτη: βιοπολιτική διαχείριση ανθρώπων ως κατώτερων όντων, ρατσισμός, εκφοβισμός και τρομοκρατία όσων σηκώνουν το κεφάλι, στοχοποίηση των αλληλέγγυων.
Αυτή τη στιγμή στο στρατόπεδο υπάρχουν 2800 εγκλωβισμένοι/ες, εκ των οποίων είναι 760 παιδιά.
Να σημειώσουμε ότι με την ευκαιρία της καραντίνας ενισχύθηκε η περίφραξη της δομής με επιπλέον συρματοπλέγματα, πραγματοποιώντας εν μέρει το όνειρο των ντόπιων ρατσιστών με προεξάρχοντα τον αντιδήμαρχο του δήμου χαλκιδέων Ε. Λειβαδίτη. Ο “κύριος” Λειβαδίτης, με την υποστήριξη μεγάλου μέρους της ντόπιας κοινωνίας, λίγους μήνες πριν, είχε προτείνει σε δημοτικό συμβούλιο τη δημιουργία τείχους περιμετρικά της δομής με εικοσιτετράωρη επιτήρηση και ανάλογο φωτισμό τη νύχτα. Αυτό που ονειρεύεται ο ρατσιστικός οχετός είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης, γι’αυτό πρέπει από την πλευρά της αλληλεγγύης όχι μόνο να μην κάνουμε πίσω αλλά να οργανώσουμε ακόμη καλύτερα τις αντιστάσεις ενάντια στα ζοφερά τους σχέδια.
Το στρατόπεδο στη Ριτσώνα δεν είναι φιλοξενία είναι απανθρωπιά και κερδοσκοπία.
Λίγα λόγια για το ταξίδι μας:
Την Πέμπτη 16/04/20 ξεκινήσαμε 2 άτομα από Χαλκίδα για το camp της Ριτσώνας, να προμηθεύσουμε με τα είδη πρώτης ανάγκης που μαζεύτηκαν.
Με πολλή χαρά παραδώσαμε τα αγαθά και ήρθαμε αντιμέτωποι με την πρώτη έκτακτη κατάσταση: Ενημερωθήκαμε οτι μια προσφύγισσα με σοβαρά προβλήματα υγείας που πήρε εξιτήριο απο το Νοσοκομείο της Χαλκίδας, επέστρεψε στο camp και είχε ανάγκη τα φάρμακα της.
Γυρίσαμε στη Χαλκίδα και ευτυχώς καταφέραμε να βρούμε και να παραδόσουμε τα φάρμακα με ένα δεύτερο δρομολόγιο.
Και τη δευτερη φορά που βρεθήκαμε στην πύλη του camp της Ριτσώνας αντιμετωπίσαμε ενα δεύτερο απαράδεκτο περιστατικό: ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ που είχε κληθεί για να παραλάβει γυναίκα με σοβαρές επιπλοκές εγκυμοσύνης αρνούνταν να μπεί εντος του κάμπ! Να σημειωθεί οτι διέθεταν τον απαραίτητο προστατευτικό αντι-COVID εξοπλισμό. Κι άλλο ένα δείγμα λοιπόν της επίσημης αντιμετώπισης του κράτους των προσφύγων: Μιάσματα, επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία, δεν θα τους δοθεί η αυτονόητη προνοιακή παροχή.
Εννοείται υπήρξε παρέμβαση μας, και το ασθενοφόρο εισήλθε στο camp.
Συνολική απόσταση που διανύσαμε, 2 φορές χαλκίδα-ριτσώνα: 70ΧΛΜ
Συνολικά μπλόκα που συναντήσαμε στη διαδρομή: 8
Μπάτσοι στην πύλη του στρατοπέδου: 2 σταθμευμένα περιπολικά και 1 κλούβα
Μας σταματησε κανείς; ΟΧΙ
Η αποστολή μας στέφθηκε με επιτυχία!
Παρ’όλα αυτά οι ανάγκες στο camp είναι σταθερές και συνεχείς. Δεν τελειώνουν και ανανεώνονται συνεχώς.
Συνεχώς χρειάζονται βρεφικά γάλατα ΝΑΝ1 και ΝΑΝ2.
Συνεχώς χρειάζονται βρεφικά ρούχα για τα νεογέννητα.
Συνεχώς χρειάζονται πάνες και σερβιέττες.
Συνεχώς χρειάζονται φάρμακα όπως παυσίπονα πχ. Παρακεταμολη(ντεπόν) και αντιφλεγμονώδη αναλγητικα πχ. Ιβουπροφένη(νούροφεν, αλγκοφρέν κλπ)
Γι’αυτό και η αλληλεγγύη μας δεν είναι κίνηση που τελειώνει ούτε σε μία ούτε σε τέσσερις διαδρομές. Είναι τρόπος ζωής και συνείδησης, είναι η κουλτούρα μας, το όπλο και η αγάπη μας.
Και αυτά δεν μπαινουν ποτέ σε καραντίνα!
Όσο το κράτος μας κλείνει σπίτια μας, εμείς πράττουμε το αυτονόητο!
Στηρίζουμε ο ένας την άλλη!
Η αλληλεγγύει Νικάει!