Eπικίνδυνες συνθήκες για τους μετανάστες/τις μετανάστριες στο Camp της Μαλακάσας / Dangerous condition for migrants in the Malakasa Camp

scroll down for english
Επικίνδυνες συνθήκες για τους μετανάστες/τις μετανάστριες στο Camp της Μαλακάσας
For our previous report from Malakasa camp in greek, english and farsi, click here
Τo παρακάτω βίντεο μας το έστειλαν μετανάστες/στριες μετά από νέα επισκεψή μας στο camp της Μαλακάσας.
Yπεύθυνη φυσικά είναι η ελληνική κυβέρνηση και η διοίκηση του camp για αυτή την κατάσταση.
Θα αναρτήσουμε επίσης ένα ακόμα βίντεο που μας στάλθηκε, το οποίο δείχνει τις άθλιες συνθήκες συνωστισμού δεκάδων μεταναστών/στριών μέσα σε μια αποθήκη, στο camp που είχε το πρώτο διαπιστωμένα νεκρό πρόσφυγα από Covid-19.
Dangerous condition for migrants in the Malakasa Camp
For our previous report from Malakasa camp in greek, english and farsi, click here
The following video was sent to us by migrants, after our new visit to the camp in Malakasa.
The ones responsible for this situation are of course the greek government and the ones in charge at the camp.
We will also post another video that was sent to us, which shows the miserable living conditions of dozens of migrants in a crowded warehouse, in the camp that had the first identified dead refugee from Covid-19.

Σίτιση, στέγαση, δωρεάν υγεία Χαρτιά στις μετανάστριες και ελευθερία

Ο Υπουργός Νότης Μηταράκης ανέφερε ότι πρέπει να επιταχυνθεί η διαδικασία του ασύλου «για να μπει ένα φρένο στις ροές» γεγονός που οδηγεί και σε μαζικές απορρίψεις αιτήσεων, ενώ το οικονομικό επίδομα στους κατόχους ασύλου έχει περικοπεί. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε και τον πλήρη υγειονομικό αποκλεισμό, ως και τις 5 Oκτώβρη, των camps μεταναστών/στριών. Το κύμακτώβρη, των camps μεταναστών/στριών. Το κύμα αυτό των νέων αποκλεισμών ξεκίνησε από τα νησιά του Αιγαίου ενώ οι μετανάστες/στριές στη Μόρια, πριν το ξέσπασμα της φωτιάς, είχαν ξεκινήσει ήδη απεργία πείνας. Ανεξάρτητα από τα αίτια της φωτιάς, η ίδια η ύπαρξη του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Μόριας, αποτελεί «έγκλημα κατά
της ανθρωπότητας».
Η χωρική πολιτική των hot spots στα νησιά έχει δημιουργήσει ένα εσωτερικό σύνορο εντός της Ελλάδας, όπου αν δεν είσαι ευάλωτο άτομο δεν μπορείς να κινηθείς προς την ενδοχώρα. Επιπλέον, τα «ανοιχτά» camps μετατρέπονται πλέον σε κλειστά απαγορεύοντας ως τότε, με πρόσχημα τον covid-19, καθολικά το δικαίωμα εξόδου και εισόδου μεταναστών/στριών όσο και αλληλέγγυων, είτε
φορούν μάσκα είτε όχι. Αυτό δημιουργεί και την εξής παραδοξότητα: οι κρατούμενοι/ες σε προαναχωρησιακά κέντρα (Πέτρου Ράλλη, Αμυγδαλέζα) μπορούν να δεχθούν επισκεπτήριο βάσει νομού ενώ όσοι διαμένουν σε «ανοιχτά» camps όχι. Καθ’ όλη τη διάρκεια του εγκλεισμού, οι μετανάστες/στριες βιώνουν την απόλυτη περιθωριοποίηση τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά.
Επιπλέον, όπως μας έχουν καταγγείλει μετανάστες/στριες από τη Ριτσώνα, τον Ελαιώνα, την Κόρινθο, τη Μόρια και αλλού, κατά τη νέα κλιμάκωση της φυλάκισής τους ακυρώνονται ραντεβού με γιατρούς σε νοσοκομεία, με το πρόσχημα ότι δεν είναι τα πιο αναγκαία. Την ίδια στιγμή, δεν τους
παρέχονται επαρκή φάρμακα και βρεφικά γάλατα.
Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν «υπεράριθμοι», μη εγγεγραμμένοι στο camp άστεγοι και άστεγες, που δεν έχουν κανένα δικαίωμα σε σίτιση και άλλες υποδομές. Στην πλατεία Βικτώριας τους τελευταίους μήνες έχουν γίνει δεκάδες εκκενώσεις και ρατσιστικά πογκρόμ του ελληνικού κράτους, που καταστέλλουν, συλλαμβάνουν, εκβιάζουν και φυλακίζουν οικογένειες και άτομα στην
Αμυγδαλέζα. Η πολιτική αποσυμφόρησης των συνοριακών camps βασίζεται στην άρνηση κοινωνικής φροντίδας σε όσους προωθούνται στην ενδοχώρα και στη μείωση των νεοεισερχόμενων μέσω επαναπροωθήσεων. Η στρατιωτική διαχείριση και εργοδοτική εκμετάλλευση πλαισιώνεται από το τρίγωνο οικονομική κρίση- ελληνοτουρκικά – μεταναστευτικό, εντείνοντας τον εκφασισμό του
ελληνικού πολιτικού συστήματος. ΜΠΟΡΕΙ να βρεθεί κοινωνικά δίκαιη λύση στο πρόβλημα της στέγασης χιλιάδων ντόπιων και μεταναστών/στριών. ‘Ένα στα 3 σπίτια στην Ελλάδα μένουν άδεια (ΕΛΣΤΑΤ, 2011) ενώ 11 εκατομμύρια σπίτια στην Ευρώπη και 400.000 σπίτια στην Ελλάδα ήταν κλειστά (Guardian, 2014).
Δεν λείπουν τα σπίτια και τα χρήματα για κάτι τέτοιο, λείπει η πολιτική βούληση των κρατών – 10 δισεκατομμύρια ευρώ σε αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων ανακοίνωσε ότι δρομολογεί το ελληνικό κράτος τα επόμενα χρόνια.
Απέναντι σε όλα αυτά, η μόνη διέξοδος δίνεται από την αυτοοργάνωση
προσφύγων/μεταναστών/στριών, από τις μικρές κινητοποιήσεις των κοινοτήτων, από τη διάθεση των νέων ανθρώπων να ακουστεί η φωνή τους και να αγωνιστούν. Στον αγώνα αυτό είμαστε αλληλέγγυοι/ες με τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Θέλουμε να οικοδομήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και κοινού αγώνα των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων της κοινωνίας.
Υποστηρίζουμε το δικαίωμα της ελεύθερης κίνησης των πληθυσμών προς την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Απαιτούμε
• Να σταματήσει ο πόλεμος κατά των μεταναστών/στριών του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε, και
όλες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό
• Να κλείσουν όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-camps και «hot spot» και να αντικατασταθούν με
πραγματικά ανοιχτές, κοινωνικές δομές στέγασης για άστεγους και περιθωριοποιημένους
μετανάστες/στριες και ντόπιους μέσα στον ιστό των πόλεων.
• Χαρτιά, υγεία, οικονομικό επίδομα, στέγαση, εργασιακά δικαιώματα και εκπαίδευση για όλες και
όλους.
Solidarity with migrants
fb: @solidaritymigrants / twitter: @MigrantsSoli /
solidaritymigrants@gmail.com

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙΣ ΑΣΥΛΟΥ ΙΡΑΚΙΝΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ

Την Τρίτη 20/10, γύρω στους 50 Ιρακινούς και Ιρακινές συγκεντρώθηκαν στη συμβολή των οδων Βασ. Σοφίας και Ηρώδου του Αττικού για να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στο άσυλο. Εδώ και κάποιο καιρό, όλες οι αιτήσεις των Ιρακινών για άσυλο απορρίπτονται, υποχρεώνοντας τους να γυρίσουν πίσω στη ρημαγμένη χώρα τους, την οποία κάποιοι γραβατωμένοι δυτικοί τεχνοκράτες θεωρούν ασφαλή προορισμό. Η απάντηση της κυβέρνησης στο αίτημα των μεταναστ(ρι)ών ήταν η συνήθης: κλούβες, ΜΑΤ και ΔΙΑΣ, να πιέζουν τους Ιρακινούς να φύγουν το συντομότερο. Με την αστυνομία να ακολουθεί στενά, οι συγκεντρωμένοι/ες προχώρησαν απ’ το πεζοδρόμιο ως το Σύνταγμα, όπου και διαλύθηκαν.
Μετά από κάλεσμά τους, βρεθήκαμε στην κινητοποίηση, επικοινωνήσαμε μαζί τους για τα προβλήματά τους, εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας και μοιράσαμε κείμενα που καλούν σε κοινούς αγώνες ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών. Για άλλη μια φορά, η θετική τους διάθεση για κοινούς αγώνες ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών μας πείθει ότι αυτοί οι αγώνες είναι εφικτοί και μπορούν να νικήσουν.
Χαρτιά, υγεία, οικονομικό επίδομα, στέγαση, ισότιμη εργασία και εκπαίδευση για όλες και όλους.

ΜΟΡΙΕΣ, ΕΞΩΣΕΙΣ, ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ Ο “ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ”

«Η μετανάστευση μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος των γηρασμένων κοινωνιών πολλών ευρωπαϊκών χωρών, φέρνοντας εργατικό δυναμικό και ενδυναμώνοντας την οικονομία»
Gianluca Rocco, Επικεφαλής του ΔΟΜ Ελλάδας
O Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) του ΟΗΕ, όντας ο κύριος θεσμός εφαρμογής των “ανθρωπιστικών” πολιτικών “ένταξης” των προσφύγων/σσων στις δυτικές κοινωνίες, δεν μπορεί παρά να συμπληρώνει και να χρυσώνει τις βάρβαρες και εμπόλεμες πολιτικές αποτροπής κι εκμετάλλευσης των μεταναστριών/των που περνάνε τα δυτικά τείχη. Τελικός σκοπός των πολιτικών “ένταξης” είναι η εκμετάλλευση ως φθηνού εργατικού δυναμικού («υπάρχουν ανάγκες στην αγορά εργασίας, ειδικά στον αγροτικό τομέα», δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Νότης Μηταράκης) μιας μειοψηφίας των προσφύγων/γισσών που θα ανταπεξέλθουν στις διάφορες υποχρεώσεις των “ανθρωπιστικών” προγραμμάτων, ενώ η πλειοψηφία των μεταναστών/τριών θα διαβίουν στις φυλακές-κολαστήρια των camps/ ΚΥΤ.
Βασικός πυλώνας των πολυδιαφημιζόμενων αυτών πολιτικών, αποτελεί το «ενταξιακό πρόγραμμα HELIOS», που σχεδιάστηκε ώστε να παρέχει αναγνωρισμένους/ες πρόσφυγες/σσες μια οικονομική υποστήριξη (απειροελάχιστου μεγέθους) όσον αφορά την κάλυψη του στεγαστικού ενοικίου τους για ένα διάστημα (μόλις) 6 μηνών. Το πρόγραμμα έχει ποικίλες γραφειοκρατικές απαιτήσεις (ΑΦΜ, διεύθυνση, λογαριασμό τράπεζας), οι οποίες είναι αδύνατον να εκπληρωθούν στο χρονικό περιθώριο που αφήνεται.
Περίπου 19.000 αναγνωρισμένοι/ες πρόσφυγες/γισσες έχουν εγγραφεί στο HELIOS από τον Ιούλιο, με μόνο περίπου τους/τις 4.400 από αυτούς/ες να έχουν νέα ενοικιαστήρια συμβόλαια από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα. Τα νέα ετήσια συμβόλαια ενοικίασης διαμερίσματος που υπογράφονται αριθμούν κατά μέσο όρο περί τα 450 ανά μήνα, με τις/τους υπόλοιπες/ους προσφύγισσες/γες να βρίσκονται στην εκβιαστική συνθήκη του να μην έχεις σπίτι, με την συνυπαιτιότητα τόσο του ελληνικού κράτους όσο και των ιδιοκτητών ακινήτων, που συνήθως αρνούνται, με ξενοφοβικά και ρατσιστικά προσχήματα, να τα παραχωρήσουν προς ενοικίαση σε μετανάστριες/ες. Λόγω των πενιχρών επιδομάτων, είναι συνηθισμένο οι δικαιούχοι να μοιράζονται με παραπάνω άτομα τα διαμερίσματα, μένοντας δηλαδή και 10 άτομα σε ένα σπίτι υπό άθλιες συνθήκες για να καταφέρουν να καλύψουν το ενοίκιο. Την ίδια στιγμή πολλές προσφυγικές οικογένειες μπήκαν σε σπίτια του HELIOS μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, με αποτέλεσμα τα παιδιά τους να μην έχουν προλάβει να εμβολιαστούν και να μην γίνονται έτσι δεκτά στα σχολεία, με αποτέλεσμα να πρέπει να φυλάσσονται σπίτι.
Ουσιαστικά, ο ΔΟΜ μέσω του HELIOS παραδέχεται ότι «δεν υπάρχουν τόσα σπίτια όσα χρειάζονται» για να στεγάσουν τους 10.000 ανθρώπους στους οποίους πραγματοποιείται έξωση από τον Μάιο (από το ίδιας φιλοσοφίας πρόγραμμα ESTIA για τους αιτούντες άσυλο) ή τους εκατοντάδες που φεύγουν από τη Μόρια. Έμμεσα, λοιπόν, παραδέχεται την έλλειψη πρόσβασης στο δικαίωμα της στέγασης σαν μέρος της διαδικασίας, καθώς η χορήγηση ασύλου ισοδυναμεί με την έλλειψη στέγης.
Συγκεκριμένα, αρκετούς μήνες μετά τις πρώτες αφίξεις μεταναστών/τριών στην πλατεία Βικτωρίας (κι ενώ νωρίτερα είχε μια «τυπική» παρουσία) ο ΔΟΜ έχει εξαφανιστεί, εγκαταλείποντας τους στις ορέξεις των κάθε είδους μπάτσων· μετανάστες/τριες αναφέρουν ότι μετά τη φωτιά στη Μόρια δεν έχουν εμφανιστεί για να τους βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο, όπως θα μπορούσαν π.χ. με το HELIOS (παρόλο που βγήκε ανακοίνωση ότι θα παραχωρηθούν διαμερίσματα προς ενοικίαση). Την ίδια στιγμή, μέλη του ΔΟΜ διέσχισαν το νέο στρατόπεδο (διάδοχο κολαστήριο της Μόριας) στη Λέσβο, και μοίρασαν φυλλάδια στους πρόσφυγες (που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με νερό βροχής που τρέχει μέσα και κάτω από τις σκηνές τους), τα οποία διαφημίζουν την «εθελούσια» επιστροφή μεταναστών/τριών στη χώρα καταγωγής του καθενός/της καθεμίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τέτοιον κυνισμό των “ανθρωπιστών” συνεργατών των εθνικιστών που μας κυβερνούν!
Απέναντι σε αυτές τις εξοντωτικές πολιτικές του ελληνικού κράτους και την “ζεστή” φιλοξενία των κατά τόπους “αγανακτισμένων” ρατσιστών, οι πρόσφυγες και προσφύγισσες καλούνται να βιώσουν τη βία και το ρατσισμό ως καθημερινότητα, το όσο – όσο παζάρεμα της εργατικής τους δύναμης ως “ευκαιρία επαγγελματικής κατάρτισης”, την “ενσωμάτωση” τους ως κανονικότητα του κρατικού – θεσμικού αποκλεισμού, σε μια κοινωνία που τις/τους έχει ήδη απορρίψει. Εμείς από την πλευρά μας, συμπαραστεκόμαστε στις μετανάστριες και τους μετανάστες απέναντι στον εντεινόμενο πόλεμο που δέχονται, προτάσσοντας τους πολυεθνικούς κοινούς αγώνες των εκμεταλλευόμενων για:
Χαρτιά, υγεία, οικονομικό επίδομα, στέγαση, εργασιακά δικαιώματα και εκπαίδευση για όλες/ους
Συγκέντρωση 23/10 11:00 στον ΔΟΕ (Δωδεκάνησου 6, Άλιμος) Προσυγκέντρωση Μετρό Ηλιούπολης)