Αντίστροφη μέτρηση: ανταπόκριση από τα camp της Ριτσώνας και της Μαλακάσας
scroll for english
Πριν μερικές μέρες επισκεφτήκαμε τα camps της Ριτσώνας και της Μαλακάσας, για να επικοινωνήσουμε με μετανάστριες και μετανάστες, ενώ ο αντιμεταναστευτικός πόλεμος του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαικής Ένωσης κάνει τη ζωή τους χειρότερη. Τα κοινά προβλήματα των μεταναστών/στριών που μένουν στα δυο camps, είναι τα εξής: α) οι διαδικασίες ασύλου προχωρούν, με μαζικές απορρίψεις στο πλαίσιο και της απόφασης ”Τουρκία ασφαλής χώρα”, αλλά όχι μόνο, καθώς αυτές αφορούν γενικά τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Σε πολλούς το cash card έχει κοπεί ήδη, και έτσι αυτοί μένουν χωρίς λεφτά, με όλες τις συνέπειες που έχει αυτό για την επιβίωσή τους και τη νομική τους προστασία. β) Μετά το χτίσιμο των τειχών γύρω από τα camps, η πύλη είναι έτοιμη να κλείσει. Ακούγεται πως αυτό θα συμβεί σε 15 μέρες με 1 μήνα. Αν συμβεί αυτό, η αλληλεγγύη σε μετανάστες/στριες, από την παροχή βοήθειας μέχρι την πολιτική επικοινωνία, θα δυσκολέψει πολύ, και κυρίως θα ενεργοποιηθούν νέοι κανονισμοί για την ελεγχόμενη είσοδο-έξοδο των μεταναστών/στριών από το camp (σύστημα με δαχτυλικά αποτυπώματα, πιο αυστηρές ποινές αν κάποιος λείψει πάνω από ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο, κ.ο.κ). Το νέο καθεστώς δεν αφορά δηλαδή μόνο το camp της Σάμου, αφού με νέο ρατσιστικό νόμο του ελληνικού Κράτους τα κατ’όνομα ”open camps” καταργούνται και γίνονται “ελεγχόμενα camps..
γ) Και στα δύο camps, η απομόνωση από την πόλη στερεί από μετανάστες/στριες πολλές δυνατότητες, εργασίας και επικοινωνίας. Χαρακτηριστικά μας είπαν ότι στο camp της Σάμου μπορεί να ήταν χειρότερα π.χ από τη Ριτσώνα, αλλά τουλάχιστον το παλιό camp της Σάμου βρισκόταν κοντά στην πόλη. Το ίδιο ισχύει και για τα camps Μαλακάσα 1 και 2.
Επιπλέον, παραμένει το πρόβλημα της εκπαίδευσης ενηλίκων όσο και παιδιών, πολλά από τα οποία είναι αποκλεισμένα από τη πρόσβαση στα σχολεία, με τη βοήθεια μιας γραφειοκρατικής διαδικασίας που αποτελεί άλλοθι των διοικήσεων και της κυβέρνησης ώστε να γίνει πιο δύσκολη η πρόσβασή τους.
Στη Ριτσώνα πριν λίγες μέρες πριν, οι κάτοικοι δεν είχαν νερό να πιουν, εξαιτίας της βροχής που προκάλεσε κάποιες βλάβες, ενώ πολλά σπίτια και σκηνές που είναι πάνω στο χώμα βούλιαξαν στη λάσπη. Τέλος, και στα δυο camps μεταφέρονται μετανάστες/στριες από άλλα camps και περιοχές, με τη προοπτική να αυξηθεί ο κόσμος που μένει σε αυτά. Παράλληλα πραγματοποιούνται εκκενώσεις κάποιων ”υπεράριθμων” μη δικαιούχων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και η πρόσβαση σε φαγητό δεν είναι αυτονόητη, όπως είδαμε στη Μαλακάσα και όπως οι αγώνες μεταναστριών για σίτιση σε άλλα camps, πχ στα Διαβατά, δείχνουν.
Αξίζει να σημειώσουμε πως στη Μαλακάσα, ένα απλό μοίρασμά μας και η τοποθέτηση πανό μπροστά στην είσοδο, είχε ως αποτέλεσμα να έρθει περιπολικό και τελικά ομάδα ΔΙΑΣ, χωρίς να κάνουν τελικά κάτι. – Είναι σαφές πως το ελληνικό κράτος, έχοντας επεκτείνει το camp σύστημα από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι της Νέας Δημοκρατίας, είναι αποφασισμένο να φτιάξει και άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και άλλες φυλακές. Αυτή είναι η περίφημη ”έξοδος από τη κρίση”: απαγορεύσεις κυκλοφορίας και ένα σύστημα διακρίσεων για μετανάστες/στριες, και για ορισμένους ντόπιους/ες, παρανομοποίηση, φτωχοποίηση και τζάμπα εργασία για έλληνες και ξένους εργοδότες. Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς καλούμαστε να δείξουμε την αντιρατσιστική μας στάση, και κυρίως, τη θέλησή μας να χτίσουμε πολυεθνικούς αγώνες ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, που είναι η μόνη πραγματική υπέρβαση της κοινωνικής κρίσης.
ΥΓ: Το μήνυμα στο πανό είναι: ελευθερία και χαρτιά για μετανάστες/στριες, όχι στη συνεργασία Ελλάδας-Τουρκίας ενάντια σε μετανάστες/στριες, σε φάρσι, αραβικά, κούρδικα.
—
The countdown has started – report from our visits to the camps of Ritsona and Malakasa
A few days ago, we visited the camps of Ritsona and Malakasa, in order to communicate with migrants living there, while the anti-immigration war of the Greek state and the European Union makes their life constantly worse. The common problems of the migrants living in the two camps are the following: a) The asylum procedures are proceeding fast – track, with a high percentage of the applications getting declined due to the new law which regards Turkey as a safe country. For many people, the cash card has already been cut, so they are left with no money, facing all the consequences this brings to their survival and legal protection. b) After building the walls around the camps, the gate is almost ready to close. People estimate that this will happen within the next 15 days to 1 month. If this happens, solidarity with migrants, will become more difficult; providing aid and trying to communicate politically will become severely affected, as new regulations concerning the entry and exit from the camp will be imposed (fingerprint system, more severe penalties if one is away for more than a certain time limit, etc.). The new regime does not concern only the camp of Samos, since with the new racist law of the greek state the so-called “open camps” become now “controlled camps”.
c) In both camps, isolation from the city deprives migrants from the possibility to work and communicate with other people. A typical example, we were told that the camp of Samos may have been worse, for example, than Ritsona, but at least the old camp of Samos used to be located near the city. The same applies to the camps of Malakasa I and II.
In addition, the problem of access to education for both adults and children remains, many of who are excluded from access to schools; the bureaucratic process is an alibi for the administrations and the government to make schools even less accessible. In Ritsona a few days ago, the residents did not have water to drink, due to the rain that caused some kind of damage, while many houses and tents that are on the ground sank in the mud. Finally, in both camps, people are transferred from other camps and areas, with the prospect of increasing the number of people living in them. At the same time, some non-beneficiaries are being evacuated, while in numerous cases the access to food is not easy, as we saw in Malakasa and as the struggles of migrants for food in other camps, for example in Diavata, show.
It is worth noting that in Malakasa camp, after we distributed some texts and hanged our banner in front of the entrance, we saw that a police car and DIAS cops came, without doing anything in the end. It is clear that since the Greek state expanded the camp system (since the time of SYRIZA government until nowadays with the New Democracy), it is determined to build even more concentration camps and prisons. This is how they are planning their “exit from the crisis”: with curfews and travel/ movement restrictions, with a big system of discrimination against migrants and (some) locals, illegalization, impoverishment and unpaid labor. We stand against the above mentioned plans, we are to take an anti-racist stand, and above all, we are to show our willingness to build multinational struggles against oppression and exploitation, which is the only possibility to overcome the social crisis.
PS: Τhe message on the banner is: freedom and documents for migrants, no to the Greece-Turkey cooperation against migrants, in farsi, arabic, kurdish
