Ανταπόκριση από τα camps του Ελαιώνα, της Ριτσώνας και των Οινόφυτων
Νέο κύμα εγκλεισμού, φτώχειας και πείνας, υποτιμημένης εργασίας
Νέο κύμα αντιστάσεων και αγώνων
Πριν λίγες μέρες επισκεφτήκαμε ξανά τα camp του Ελαιώνα, της Ριτσώνας και των Οινόφυτων.
Η κατάσταση που αντικρίσαμε ήταν πολύ χειρότερη από κάθε άλλη φορά. Αυτή τη στιγμή, το ελληνικό Κράτος, οι οργανισμοί και η Ευρωπαική Ένωση ακολουθούν την εξής τακτική: παρέχονται όλο και λιγότερες υπηρεσίες πρόνοιας, με αποτέλεσμα, μαζί με την περικοπή του cash, τη διανομή όλο και χειρότερου φαγητού και τις μαζικές απορρίψεις αιτήσεων ασύλου, να δημιουργείται ένα όλο και πιο ασφυκτικό κλίμα, που κυριολεκτικά πνίγει τους ανθρώπους. Σε συνθήκες όλο και μεγαλύτερης φτωχοποίησης, οι αρρώστιες, η ψυχική εξαθλίωση και η αναζήτηση παράνομης, υποτιμημένης εργασίας υπέρ των εργοδοτών εντείνεται
Σύμφωνα με απόφαση του Δήμου Αθηνών, το camp του Ελαιώνα πρόκειται να κλείσει. Ωστόσο, το πότε θα κλείσει είναι αβέβαιο-προς το παρόν, φαίνεται πως το κλείσιμο έχει μετατεθεί για το 2022.
Mιλήσαμε με μετανάστες από το Καμερούν, την Σομαλία, το Ιράν, τη Συρία και από αλλού. Χωρίς λεφτά, χωρίς χαρτιά, όλο και πιο αβέβαιοι και αγχωμένοι για το μέλλον τους. Σε αναζήτηση υποτιμημένης εργασίας, στο Άργος, στη Θήβα και αλλού. Χωρίς νομική ενημέρωση για τα δικαιώματά τους, όπως το ότι πρέπει να προσπαθήσουν να υποβάλλουν αίτημα για άσυλο-κόντρα στις προσπάθειες του ελληνικού Κράτους είτε να δυσκολέψει την ίδια τη διαδικασία είτε να απορρίψει μαζικά τις αιτήσεις. Μεταξύ άλλων, μιλήσαμε και με ένα μετανάστη με καρκίνο που δεν έχει λάβει θεραπεία εδώ και δύο μήνες. Με μια επταμελή οικογένεια από το Σουδάν που έχει περάσει από πολλά camps και έχει απορριφθεί δύο φορές, και εκδιώχθηκε από σπίτι που τις έχει παρασχεθεί στα Ιωάννινα. Κάποια άτομα γνώριζαν ότι το camp θα κλείσει και κάποια όχι-πολλά εξέφρασαν την αγωνία τους για το πού θα μεταφερθούν.
Μετά την περικοπή του cash card από τη 1η Οκτωβρίου, η φτωχοποίηση των μεταναστών/στριών στα camp είναι τρομαχτική. Την ίδια στιγμή, το φαγητό είναι όλο και χειρότερο. Μεγάλες ποσότητες φαγητού που διανέμεται πετιούνται στα σκουπίδια, είτε γιατί το φαγητό έχει λήξει ή γιατί πολύ απλά δεν τρώγεται, προκαλεί αρρώστια και είναι για τα σκουπίδια, ειδικά το φαγητό της Παρασκευής, του Σαββάτου και της Κυριακής.
Στις 29/11, ο IOM είπε σε συνάντηση με μετανάστες/στριες του camp ότι θα πρέπει να φύγουν, αν δεν συμφωνούν το camp να γίνει κλειστό. Από τότε, ο IOM απουσιάζει σχεδόν ολοκληρωτικά από το camp, μην παρέχοντας υπηρεσίες.
Δεν υπάρχουν γιατροί τα σαββατοκύριακα στο camp, ενώ και από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή υπάρχει μόνο ένας γιατρός από τις 9πμ μέχρι τις 3μμ. Μετανάστες/στριες διαμαρτύρονται ότι όταν υπάρχει κατάσταση έκτακτης υγειονομικής περίθαλψης, δεν έχουν κανέναν που να μπορούν να καλέσουν. Επιπλέον, δεν παρέχεται συνήθως και η δυνατότητα συνεννόησης σε γλώσσα πέρα από τα αγγλικά ή ελληνικά.
Τη προηγούμενη βδομάδα, Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή, έφτασαν στη Ριτσώνα άνθρωποι από την Τουρκία. Ο διοικητής του camp αρνήθηκε να τους εγγράψει σε αυτό, και οι υπεύθυνοι τους είπαν ότι πρέπει να γυρίσουν πίσω στα σύνορα, απειλώντας ότι θα καλέσουν την αστυνομία. Κάποιοι μη εγγεγραμμένοι που μένουν στο camp, βρίσκονται σε πολύ επισφαλή κατάσταση, υπό διαρκή απειλή και γενικά αποκλεισμένοι από τη διανομή φαγητού.
Επιπλέον, κάποιος από το Υπουργείο παρότρυνε τους μετανάστες και τις μετανάστριες, αφού δεν έχουν το cash card και δεν μπορούν να δουλέψουν αλλού, να πάνε να δουλέψουν στα χωράφια στο Άργος. Πολλοί πήγαν και πηγαίνουν στα χωράφια του Άργους και της Θήβας, σε άθλιες συνθήκες εργασίας. Πιστεύουμε ότι κάποιοι από αυτούς τελικά θα διωχθούν από το camp.
Τέλος, πολλές μετανάστες/στριες από το camp ήθελαν να διοργανώσουν διαδήλωση και απεργία. Τότε η διοίκηση του camp, για να τους αποτρέψει, τους υποσχέθηκε ότι θα λάβουν cash card στις 10 Δεκεμβρίου.
140 μετανάστες/στριες έχουν λάβει απορριπτική απόφαση και φοβούνται την απέλαση πίσω στην Τουρκία, που καθόλου «ασφαλής χώρα» δεν είναι για αυτούς. Μιλήσαμε με αρκετές υπό απέλαση πολυμελείς οικογένειες, που δεν έχουν πλέον πρόσβαση σε δικηγόρο ή οποιαδήποτε νομική ενημέρωση, την οποία ζητούν.
Μετανάστες/στριες μας είπαν την ιστορία ενός 45χρονου που αυτοκτόνησε πριν κάποιους μήνες, καθώς ολόκληρη η οικογένειά του (σύζυγος και παιδιά) πήραν άσυλο αλλά αυτός απορρίφθηκε, και βρέθηκε να είναι υπό απέλαση πίσω στο Αφγανιστάν. Η διοίκηση του camp άφησε το σώμα του εκτεθειμένο για ώρες, και ζήτησε 900ευρώ για να συντηρηθεί και τελικά να ταφεί.
Η κατάσταση στα camp της ενδοχώρας γίνεται χειρότερη.Η διαδικασία μετατροπής των camp της ενδοχώρας σε «κλειστά ελεγχόμενα camp», αντιγράφοντας και γενικεύοντας το μοντέλο εγκλεισμού στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, προχωράει αργά αλλά σταθερά. Τα νέα Τείχη και οι νέες υποδομές κρατικού ελέγχου έχουν λίγο πολύ στηθεί, ο κρατικός θεσμικός φασισμός-ρατσισμός κλιμακώνει τη βία του πάνω στα σώματα μεταναστών/στριών -όχι χωρίς αντιστάσεις. Αυτές οι αντιστάσεις, άλλοτε ορατές και άλλοτε αόρατες, αφορούν όλα τα καθημερινά ζητήματα και τελικά την ίδια την ελευθερία. Πολλές φορές, γίνονται μονόδρομος και της απλής επιβίωσης. Όπως μας είπαν κάποιοι μετανάστες, έχει παρατηρηθεί πολλές φορές πως όταν αντιδρούν συλλογικά και ενωμένοι, πιέζουν και κερδίζουν καλύτερες συνθήκες ζωής. Μπορεί οι νέοι κρατικοί νόμοι να είναι τερατώδεις, επεκτείνοντας τα ρατσιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως και τις πολεμικές στρατιωτικές βάσεις, σε όλη την ελληνική επικράτεια. Όμως όλοι αυτοί οι Νόμοι δεν εφαρμόζονται άμεσα-αυτό εξαρτάται από τις αντιστάσεις και τους συλλογικούς μας αγώνες, όπως φάνηκε και κατά τη διάρκεια της κρατικής επιβολής του lockdown στα camps.
Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες βδομάδες υπάρχει ένα νέο κύμα αγώνων μεταναστριών στα camps. Στο camp της Θήβας, όπου μετανάστες/στριες επί μέρες έκλεισαν το δρόμο και έδιωξαν κάποιες από τις υπηρεσίες-τους οργανισμούς που δουλεύουν στο camp, κλείνοντας έτσι και το camp. Στο camp Mαλακάσα 2, που αναμένεται να κλείσει χωρίς καμία ενημέρωση των ανθρώπων για το αν θα μεταφερθούν κάπου καλύτερα ή χειρότερα, και εκεί οι μετανάστες/στριες έκλεισαν το δρόμο και έκαναν διαδήλωση. Στα camps στα Οινόφυτα και τον Ελαιώνα έγιναν επίσης πρόσφατες κινητοποιήσεις μεταναστών/στριών.
Η αγωνιστική διάθεση για συλλογικούς αγώνες υπάρχει και σε άλλα camps. Η διάθεση αυτή μεταναστών/στριών επικοινωνεί με τις ανάγκες και τις διαθέσεις πολλών ντόπιων, που βλέπουν και αυτοί/αυτές, με διαφορετικό τρόπο, να έχει υποτιμηθεί η ζωή, η εργασία, η ελευθερία τους μέσα στην πανδημία.
Ας προσπαθήσουμε να φτιάξουμε ένα πολυεθνικό κίνημα αντίστασης και αλληλεγγύης, ένα κίνημα που θα περιλαμβάνει όλες τις φωνές και τους αγώνες των πιο καταπιεσμένων μέσα και έξω από τις πόλεις, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο.
ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ-ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ-ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΓΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΝΤΌΠΙΕΣ/ΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΣΤΙΚΟ ΙΣΤΟ
ΙΣΟΤΙΜΗ ΥΓΕΙΑ, ΕΡΓΑΣΙΑ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ -ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ ENANTIA ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
A report from the camps of Eleonas, Ritsona and Oinofyton
New wave of incarceration, poverty and hunger, undervalued work
New wave of resistance and struggles
A few days ago we visited again the refugee camps of Eleonas, Ritsona and Oinofyta.
The situation we saw was much worse than ever before. Now, the Greek State, the organizations and the European Union are following the following policy: less and less welfare services are being provided, so that, together with cash cuts, the distribution of worse and worse food and the massive rejection of asylum applications, an increasingly suffocating climate is being created, which is literally suffocating people. In conditions of ever greater impoverishment, disease, mental misery, and the search for illegal, undervalued work for employers is intensifying.
According to a decision of the Municipality of Athens, the Elaionas camp is to be closed. However, when this will happen, is uncertain for now. It seems that the closure has been postponed to 2022.
We spoke to migrants from Cameroon, Somalia, Iran, Syria and elsewhere. Without money, without papers, more and more uncertain and anxious about their future. In search of undervalued work, in Argos, Thiva and elsewhere. Without legal information about their rights, such as how to apply for asylum – against the efforts of the Greek State either to make the process itself more difficult or to reject applications en masse. Among other things, we also spoke to a young woman with cancer who has not received treatment for two months. With a family of seven from Sudan who have been through many camps and have been rejected twice, and evicted from a house provided for them in Ioannina. Some people knew the camp would close and some did not-but expressed anxiety about where they would be moved to.
After the cut of the cash card since October 1, the impoverishment of migrants in the camps is frightening. At the same time, the food is getting worse and worse. Large amounts of food distributed are thrown in the garbage, either because the food has expired or simply because it is simply not edible, causes illness and is for the garbage, especially Friday, Saturday and Sunday food.
On 29/11, IOM said in a meeting with migrants in the camp that they would have to leave if they did not agree to close the camp. Since then, IOM has been almost completely absent from the camp, providing no services.
There are no doctors at the camp on weekends, and from Monday to Friday there is only one doctor from 9am to 3pm. Migrants complain that when there is a health care emergency, they have no one they can call. Moreover, there is usually no possibility to communicate in a language other than English or Greek.
Last week, on Wednesday, Thursday and Friday, people from Turkey arrived in Ritsona. The camp manager refused to register them in the camp, and the camp officials told them that they must go back to the border, threatening to call the police. Some unregistered people staying in the camp are in a very precarious situation, under constant threat and generally excluded from food distribution.
In addition, someone from the Ministry urged the migrants, since they do not have the cash card and cannot work elsewhere, to go and work in the fields in Argos. Many have gone and are still going to the fields of Argos and Thiva, in miserable working conditions. We believe that some of them will eventually be expelled from the camp.
Finally, many migrants from the camp wanted to organize a demonstration and strike. Then the camp management, in order to prevent them, promised them that they would receive a cash card on 10 December.
140 migrants have received a negative decision and fear deportation back to Turkey, which is not a “safe country” for them at all. We have spoken to several families of several persons under deportation, who no longer have access to a lawyer or any legal information they are seeking.
Migrants told us the story of a 45-year-old man who committed suicide a few months ago, as his entire family (husband and children) were granted asylum but he was refused, and found himself being deported back to Afghanistan. The camp administration left his body exposed for hours, and asked for 900euros to be preserved and eventually buried.
The situation in the inland camps is getting worse.The process of converting the inland camps into “closed controlled camps”, copying and generalizing the model of internment in the eastern Aegean islands, is slowly but steadily progressing. The new Walls and new state control infrastructures are more or less in place, state institutional fascism-racism is escalating its violence on the migrant bodies – not without resistance. These resistances, sometimes visible and sometimes invisible, concern all everyday issues and ultimately freedom itself. Many times, they become a one-way street and of mere survival. As some migrants have told us, it has been observed many times that when they resist collectively and united, they push through and gain better living conditions. It may be that the new state laws are monstrous, expanding racist concentration camps, as well as military bases, throughout the Greek territory. But all these laws are not directly enforced-this depends on our resistances and collective struggles, as was seen during the state’s enforcement of the lockdown in the camps.
It is no coincidence that in recent weeks there has been a new wave of migrant struggles in the camps. In the camp of Thiva, where migrants for days blocked the road and chased away some of the services-organisations working in the camp, thus closing the camp as well. In the Malakasa 2 camp, which is expected to be closed without any information for the people whether they will be transferred somewhere better or worse, and there migrants also blocked the road and held a demonstration. The camps in Oinofyta and Eleonas have also seen recent migrant protests.
The desire to participate in collective struggles is also present in other camps. This mood of migrants communicates with the needs and moods of many locals, who also see, in a different way, that their life, work and freedom have been devalued in the pandemic.
Let’s try to build a multi-ethnic movement of resistance and solidarity, a movement that includes all the voices and struggles of the most oppressed in and outside the cities, in Greece, in Europe, in the world.
OPEN BORDERS – BLOCK DEPORTATIONS AND PUSHBACKS
FREEDOM OF MOVEMENT – CLOSE THE CONCENTRATION CAMPS
HOUSING STRUCTURES FOR MIGRANTS AND LOCALS IN THE URBAN FABRIC
EQUAL HEALTH, WORK, EDUCATION FOR ALL
AGAINST THE GREEK STATE-EUROPEAN UNION WAR AGAINST MIGRANTS
COMMON STRUGGLES OF LOCALS AND MIGRANTS AGAINST RACISM, FASCISM AND THE CAPITALIST SYSTEM
