AΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠO ΤΟ CAMP ΤΗΣ ΡΙΤΣΩΝΑΣ

Aνταπόκριση από το camp της Ριτσώνας

Το έγκλημα κατά της ζωής των μεταναστών/στριών συνεχίζεται

«Είναι πολύ δύσκολο να είσαι πρόσφυγας. Δεν μπορείς να κοιμηθείς. Δεν έχεις λεφτά για τα παιδιά σου. Φυλακίζεσαι στην απραξία και την αναμονή. Δεν ξέρεις αν θα έχεις χαρτιά, δεν ξέρεις τι να κάνεις την επόμενη μέρα, πού θα βρίσκεσαι την επόμενη νύχτα»

Μετανάστρια από το camp της Ριτσώνας

Πρόσφατα επισκεφτήκαμε το camp μεταναστών/στριών στη Ριτσώνα, στις αρχές Αυγούστου και τις αρχές Σεπτέμβρη, σε συνέχεια των τακτικών μας επισκέψεων και της επικοινωνίας μας με μετανάστες/στριες όλων των κοινοτήτων, που τους τελευταίους μήνες απέδωσαν με τη δημιουργία κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων και την κοινή διοργάνωση κινητοποιήσεων ντόπιων-μεταναστών/στριών.

Στο camp της Ριτσώνας, με πρόσχημα τον Covid-19 έχει πλέον απαγορευτεί το δικαιώμα τόσο εξόδου όσο και εισόδου μεταναστών/στριών και αλληλέγγυων στο camp. Επιπλέον, έχει κοπεί κάθε δρομολόγιο με λεωφορείο, κάθε δηλαδή δίαυλος επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Και όλα αυτά σε ένα δήθεν «ανοιχτό camp». Aυτό συμβαίνει με το επιχείρημα ότι «βρέθηκε θετικό κρούσμα» (το οποίο τώρα βρίσκεται στην Αθήνα). Ωστόσο, όπως ενημερωθήκαμε από κόσμο του camp, κανένας μαζικός δειγματοληπτικός έλεγχος με test δεν έχει γίνει. Και να γινόταν, βέβαια, η πολιτική βούληση του ελληνικού κράτους είναι σαφής. Όπως ανακοίνωσε η κυβέρνηση πριν λίγους μήνες, το σχέδιο είναι η μετατροπή όλων των «δομών φιλοξενίας» μεταναστών/στριών σε «κλειστά camps». Πριν λίγες μέρες ξεκίνησε η μετατροπή των camp στα νησιά του Αιγαίου σε «κλειστά camp», ειδικά στη Χίο και στη Λέσβο, με χαρακτηριστική περίπτωση για άλλη μια φορά το camp της Μόριας, όπου αρκετοί μετανάστες και οι μετανάστριες αντιστέκονται στην επιβολή του lock down. Φυσικά η Μόρια ποτέ δεν ήταν «ανοιχτή δομή», ωστόσο η εξέλιξη αυτή μετατρέπει όλο το υπάρχον σύστημα στρατοπέδων συγκέντρωσης σε ένα ακόμα πιο δολοφονικό και ασφυκτικό περιβάλλον εγκλεισμό για χιλιάδες ανθρώπους, άτομα και οικογένειες, στερώντας τους και το παραμικρό δικαίωμα μετακίνησης.

Συνειδητοποιούμε ότι η κατάσταση για τους μετανάστες και τις μετανάστριες χειροτερεύει, ο πόλεμος εναντίον τους που διεξάγει το ελληνικό κράτος και η Ε.Ε συνεχίζεται. Όλους τους τελευταίους μήνες το ελληνικό κράτος προχωρά συστηματικά στη δολοφονική στρατιωτική και αστυνομική θωράκιση των ελληνικών και ευρωπαϊκών συνόρων, στις δεκάδες (παράνομες) επαναπροωθήσεις, στις μαζικές απορρίψεις ασύλου, στην καταστολή άστεγων μεταναστών/στριών στο κέντρο των πόλεων, στην πολιτική των εξώσεων χιλιάδων αναγνωρισμένων προσφύγων, στην περικοπή των οικονομικών επιδομάτων που ωθεί μετανάστες/στριες σε αναζήτηση οποιασδήποτε ακραία υποτιμημένης εργασίας υπέρ ντόπιων και ευρωπαίων εργοδοτών. Μόνο οι συλλογικοί αγώνες και οι αντιδράσεις μεταναστών/στριών, συχνά με την αλληλεγγύη και ορισμένων ντόπιων απέναντι στον ντόπιο φασισμό-ρατσισμό και τις κινήσεις Ελλάδας-Ε.Ε, έχουν διασώσει μερικά δικαιώματα των μεταναστών και έχουν μπλοκάρει πολλές εξώσεις τους από τα σπίτια και άλλες δομές.

Έτσι συμβαίνει λοιπόν και στο camp της Ριτσώνας. Φυσικά η διοίκηση «επιτρέπει» για λόγους «έκτακτης ανάγκης» την μετακίνηση εκτός του camp. Όταν, για παράδειγμα, μια γυναίκα πρέπει να γεννήσει. Ωστόσο, όπως μας ενημέρωσαν μετανάστες και μετανάστριες, ήδη έχουν ακυρωθεί ραντεβού μεταναστών/στριών με γιατρούς σε νοσοκομεία, προφανώς με το πρόσχημα ότι τα συγκεκριμένα ραντεβού δεν είναι τα πιο αναγκαία. Την ίδια στιγμή, όπως μάθαμε όταν παραδίδαμε φάρμακα στο φαρμακείο της δομής, υπάρχουν ελλείψεις σε βασικά φάρμακα συνεχώς-άλλωστε, αν δεν υπήρχαν ελλείψεις και έκτακτες ανάγκες, τα δικά μας φάρμακα δεν θα γίνονται αποδεκτά.

Όσον αφορά τα βρεφικά γάλατα, οι «θεσμοί» δεν τα παρέχουν δωρεάν. Ο ΕΟΔΥ υποστηρίζει πως δεν είναι υποχρέωσή του, ή δεν έχει τα χρήματα για να το κάνει. Επομένως τα ακριβά βρεφικά γάλατα, αναγκαία για την ανάπτυξη των χιλιάδων παιδιών, είναι ιδιωτική υποχρέωση των γονιών, που πληρώνουν για αυτά. Κάποια ποσότητα γαλάτων, όπως ενημερωθήκαμε, τα καλύπτει το solidarity now, το οποίο, φυσικά, δεν νοιάζεται ιδιαίτερα για το πώς θα καλυφθούν τα υπόλοιπα. Κράτος και ΜΚΟ δεν απευθύνουν καν κάποια δημόσια έκκληση για την κάλυψη των αναγκών-απλώς συγκαλύπτουν το έγκλημά τους. Και μετά καταδικάζουν τους μετανάστες και τις μετανάστριες που αρρωσταίνουν, που «μεταδίδουν τον Covid-19».

Tην ίδια στιγμή, το ελληνικό κράτος έχει κόψει το οικονομικό επίδομα στους κατόχους ασύλου, μετακυλίοντας το κόστος πλήρως στις πλάτες των αποκλεισμένων από την υπόλοιπη κοινωνία και φυλακισμένων μεταναστών/στριών, που αναζητούν, σε καθεστώς παρανομίας και ημιπαρανομίας, οποιαδήποτε εργασία για να ζήσουν.

Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν «υπεράριθμοι», μη εγγεγραμμένοι στο camp άστεγοι και άστεγες, που δεν έχουν κανένα δικαίωμα σε σίτιση και άλλες υποδομές. Επιπλέον, φτάνουν καταγγελίες που έφτασαν σε μας για τη ρατσιστική στάση νοσοκομειακών υπαλλήλων και γιατρών απέναντι σε μετανάστες και μετανάστριες, στην Χαλκίδα, την Αθήνα και αλλού.

Την ώρα που οι τουρίστες κυκλοφορούν στην Ελλάδα ελεύθερα, γιατί «φέρνουν κεφάλαιο», την ώρα που οι ντόπιοι εργαζόμενοι και εργαζόμενες κυκλοφορούν και εργάζονται σκληρά με μάσκες «για να κινηθεί η οικονομία», την ίδια ώρα το ελληνικό κράτος και άλλα καπιταλιστικά κράτη κρατούν μετανάστες και μετανάστριες φυλακισμένους/ες και συνωστισμένους/ες, χωρίς το υποκριτικό «social distancing» στους χώρους φυλάκισης παρά μόνο αν αυτό σημαίνει απομόνωση από τον υπόλοιπο κοινωνικό κόσμο. Μέσα στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και με πρόσχημα την υγειονομική απειλή του Covid-19, που προετοιμάζει τον χειρότερο εγκλεισμό που θα ακολουθήσει απέναντι σε κοινωνικές ομάδες θέλουν να αντισταθούν στην κοινωνική αδικία. Στη πραγματικότητα, οι ελληνικές κυβερνήσεις φοβούνται και αποκλείουν την κοινή επικοινωνία ντόπιων-μεταναστών/στριών καταπιεσμένων. Κάνουν προπαγάνδα υπέρ του εθνικισμού και του ρατσισμού, λέγοντας ψέματα κατά των μεταναστών και εντείνοντας τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, για να προκαλέσουν έναν «εμφύλιο των φτωχών» και για να μη στραφεί η δυσφορία και η οργή απέναντι στα κατασταλτικά μέτρα του καπιταλιστικού έθνους-κράτους ενάντια στις κυβερνήσεις. Θέλουν οι καταπιεσμένοι και οι καταπιεσμένες να είμαστε διαιρεμένοι/ες και όχι ενωμένοι/ες απέναντι στους κοινούς μας εχθρούς.

Απέναντι σε όλα αυτά, η μόνη διέξοδος δίνεται από την αυτοοργάνωση προσφύγων/μεταναστών/στριών, από τις μικρές κινητοποιήσεις των κοινοτήτων, από τη διάθεση των νέων ανθρώπων να ακουστεί η φωνή τους και να αγωνιστούν.

Στον αγώνα αυτό είμαστε αλληλέγγυοι/ες με τους μετανάστες και τις μετανάστριες.

Θέλουμε να οικοδομήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και κοινού αγώνα των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων της κοινωνίας.

Θέλουμε να χτίσουμε τις πολυεθνικές μας κοινότητες αλληλεγγύης απέναντι στα έθνη-κράτη, τον πόλεμο κατά των μεταναστών/στριών και την ακραία εκμετάλλευση των σωμάτων και της εργασίας τους.

Απαιτούμε

Να σταματήσει ο πόλεμος κατά των μεταναστών/στριών του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε, και όλες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό

Να κλείσουν όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-camps και «hot spot» και να αντικατασταθούν με πραγματικά ανοιχτές, κοινωνικές δομές για άστεγους και περιθωριοποιημένους μετανάστες/στριες και ντόπιους μέσα στον ιστό των πόλεων.

Χαρτιά, υγεία, οικονομικό επίδομα, στέγαση, ισότιμη εργασία και εκπαίδευση για όλες και όλους.

**Αυτά είναι γάλατα, φάρμακα, ρούχα που παράδωσαμε την τελευταία φορά στη Ριτώνα

 

Report from the camp of Ritsona

The crime against the lives of migrants continues.

“It is very difficult to be a refugee. You can’t sleep. You have no money for your children. You are imprisoned in inaction and waiting. You don’t know if you will have papers, you don’t know what to do the next day, where you will be the next night “.

 

Migrant from the camp of Ritsona.

We recently visited the migrants’ camp in Ritsona, in early August and early September, following our regular visits and communication with migrants from all communities, which in recent months have paid off with the creation of social and political relations and the joint organization of mobilizations of locals-migrants.

In the camp of Ritsona, under the pretext of Covid-19, the right of both exit and entry of migrants and solidarity in the camp has been banned. In addition, every bus route has been cut, i.e. every channel of communication with the outside world. And all this in a supposedly “open camp”. This is with the argument that “a positive case was found” (which is now in Athens). However, as we were informed by the people of the camp, no massive sampling test has been done. And if it happened, of course, the political will of the Greek state is clear. As the government announced a few months ago, the plan is to transform all the “accommodation structures” of migrants into “closed camps”. A few days ago, the conversion of camps in the Aegean islands into “closed camps” began, especially in Chios and Lesvos, with the typical case once again of the Moria camp, where many migrants resist the imposition of the lockdown.

Of course, Moria has never been an “open structure”, but this development transforms the entire existing concentration camp system into an even more murderous and suffocating confinement environment for thousands of people, individuals and families, depriving them of the slightest right of movement.

We realize that the situation for migrants is deteriorating, the war against them waged by the Greek state and the EU continues. In recent months, the Greek state has been systematically carrying out the murderous military and police shielding of the Greek and European borders, the dozens of (illegal) deportations, the mass asylum rejections, the repression of homeless migrants in the city center, the policy of evicting thousands of recognized refugees and cuts in financial benefits that push migrants in search of any extreme undervalued work in favor of local and European employers. Only the collective struggles and reactions of migrants, often with the solidarity of some locals against local fascism-racism and the Greek-EU movements, have saved some migrants’ rights and blocked many of their evictions from homes and other structures.

So it happens in the camp of Ritsona. Of course, the administration “allows” for reasons of “emergency” movement outside the camp. When, for example, a woman has to give birth. However, as migrants informed us, migrants’ appointments with doctors in hospitals have already been canceled, apparently on the pretext that these appointments are not the most necessary.

At the same time, as we learned when we delivered drugs to the structure pharmacy, there are shortages of basic medicines constantly — after all, if there were no shortages and emergencies, our medicines wouldn’t be accepted.

Baby milk is not available for free. EODY contends that it is not their responsibility or that they have no money in order to provide for such necessities. Hence, expensive baby milk which is necessary for children’s’ development has become the responsibility of the parents who are called to pay for them on their own. Some milk, as we were informed, are paid for by ‘’solidarity now’’ but as it was expected even they don’t care about how the rest is going to be bought. Both the state and the NGOs do not even ask publicly for help they simply stand behind their criminal stance. And after all this, they accuse the migrants of spreading Covid-19.

At the same time, the Greek state has stopped giving benefits to asylum holders and hence all the expenses become the responsibility of the excluded from society who, being in a liminal state between legality and illegality, will take on any job available in order to survive.

Besides all this, we also have to take under consideration the unregistered homeless people that live in the camps and who have no access to food or other structures. Additionally, we have been informed of the racist attitude of certain workers and doctors in the hospitals of Chalkida, Athens and elsewhere.

At a time when the tourists walk around freely in Greece since they bring capital and Greek workers work under difficult conditions wearing masks for the benefit of the economy, the Greek state together with other capitalist states hold migrants prisoners, incarcerated within the camps without being able to adhere to the so called ‘’social distancing’’ unless this means their isolation from everyone. Within the modern concentration camps and with Covid-19 as the pretext that is preparing the ground for the worst kind of incarceration that is bound to follow for certain social groups, they want to resist against social injustice. In reality, governments fear and try to prevent the contact between oppressed locals and migrants. They spread nationalist and racist propaganda by selling lies about migrants, by enforcing the antagonism between Greece and Turkey in order to create a ‘’civil war of the poor’’ so that the despair and anger doesn’t turn against the repressive measures of the capitalist nation-state, against the governments. They want the oppressed divided rather than united against our common enemies.

Against all this the only solution is the self-organization of refugees/migrants, the actions of the communities, the desire of young people to fight and have their voices heard.

In this struggle we stand in solidarity with the migrants.

We want to create relationships of trust and common struggles between the poorest groups in society.

We want to build our multinational communities of solidarity against the nation-states, the war against migrants and the extreme exploitation of their work and their bodies.

We demand

-An end to the Greek State’s and the EU’s war on migrants, and a stop to all the military expeditions abroad.

– Shut down all the concentration camps, ‘’hot-spots’’ and replace them with truly open social structures within the cities for the homeless and marginalized locals and migrants.

Legal documents, health services, benefits, housing, equal working rights and education for everyone.

** These are clothes,milk, medicine that we took the last time we went to Ritsona

Response from the camp of Ritsona

The crime against the lives of migrants continues.

“It is very difficult to be a refugee. You can’t sleep. You have no money for your children. You are imprisoned in inaction and waiting. You don’t know if you will have papers, you don’t know what to do the next day, where you will be the next night “.

Migrant from the camp of Ritsona.

We recently visited the migrants’ camp in Ritsona, in early August and early September, following our regular visits and communication with migrants from all communities, which in recent months have paid off with the creation of social and political relations and the joint organization of mobilizations of locals-migrants.

In the camp of Ritsona, under the pretext of Covid-19, the right of both exit and entry of migrants and solidarity in the camp has been banned. In addition, every bus route has been cut, i.e. every channel of communication with the outside world. And all this in a supposedly “open camp”. This is with the argument that “a positive case was found” (which is now in Athens). However, as we were informed by the people of the camp, no massive sampling test has been done. And if it happened, of course, the political will of the Greek state is clear. As the government announced a few months ago, the plan is to transform all the “accommodation structures” of migrants into “closed camps”. A few days ago, the conversion of camps in the Aegean islands into “closed camps” began, especially in Chios and Lesvos, with the typical case once again of the Moria camp, where many migrants resist the imposition of the lockdown.

Of course, Moria has never been an “open structure”, but this development transforms the entire existing concentration camp system into an even more murderous and suffocating confinement environment for thousands of people, individuals and families, depriving them of the slightest right of movement.

We realize that the situation for migrants is deteriorating, the war against them waged by the Greek state and the EU continues. In recent months, the Greek state has been systematically carrying out the murderous military and police shielding of the Greek and European borders, the dozens of (illegal) deportations, the mass asylum rejections, the repression of homeless migrants in the city center, the policy of evicting thousands of recognized refugees and cuts in financial benefits that push migrants in search of any extreme undervalued work in favor of local and European employers. Only the collective struggles and reactions of migrants, often with the solidarity of some locals against local fascism-racism and the Greek-EU movements, have saved some migrants’ rights and blocked many of their evictions from homes and other structures.

So it happens in the camp of Ritsona. Of course, the administration “allows” for reasons of “emergency” movement outside the camp. When, for example, a woman has to give birth. However, as migrants informed us, migrants’ appointments with doctors in hospitals have already been canceled, apparently on the pretext that these appointments are not the most necessary.

At the same time, as we learned when we delivered drugs to the structure pharmacy, there are shortages of basic medicines constantly — after all, if there were no shortages and emergencies, our medicines wouldn’t be accepted.

Baby milk is not available for free. EODY contends that it is not their responsibility or that they have no money in order to provide for such necessities. Hence, expensive baby milk which is necessary for children’s’ development has become the responsibility of the parents who are called to pay for them on their own. Some milk, as we were informed, are paid for by ‘’solidarity now’’ but as it was expected even they don’t care about how the rest is going to be bought. Both the state and the NGOs do not even ask publicly for help they simply stand behind their criminal stance. And after all this, they accuse the migrants of spreading Covid-19.

At the same time, the Greek state has stopped giving benefits to asylum holders and hence all the expenses become the responsibility of the excluded from society who, being in a liminal state between legality and illegality, will take on any job available in order to survive.

Besides all this, we also have to take under consideration the unregistered homeless people that live in the camps and who have no access to food or other structures. Additionally, we have been informed of the racist attitude of certain workers and doctors in the hospitals of Chalkida, Athens and elsewhere.

At a time when the tourists walk around freely in Greece since they bring capital and Greek workers work under difficult conditions wearing masks for the benefit of the economy, the Greek state together with other capitalist states hold migrants prisoners, incarcerated within the camps without being able to adhere to the so called ‘’social distancing’’ unless this means their isolation from everyone. Within the modern concentration camps and with Covid-19 as the pretext that is preparing the ground for the worst kind of incarceration that is bound to follow for certain social groups, they want to resist against social injustice. In reality, governments fear and try to prevent the contact between oppressed locals and migrants. They spread nationalist and racist propaganda by selling lies about migrants, by enforcing the antagonism between Greece and Turkey in order to create a ‘’civil war of the poor’’ so that the despair and anger doesn’t turn against the repressive measures of the capitalist nation-state, against the governments. They want the oppressed divided rather than united against our common enemies.

Against all this the only solution is the self-organization of refugees/migrants, the actions of the communities, the desire of young people to fight and have their voices heard.

In this struggle we stand in solidarity with the migrants.

We want to create relationships of trust and common struggles between the poorest groups in society.

We want to build our multinational communities of solidarity against the nation-states, the war against migrants and the extreme exploitation of their work and their bodies.

We demand

-An end to the Greek State’s and the EU’s war on migrants, and a stop to all the military expeditions abroad.

– Shut down all the concentration camps, ‘’hot-spots’’ and replace them with truly open social structures within the cities for the homeless and marginalized locals and migrants.

Legal documents, health services, benefits, housing, equal working rights and education for everyone.

** These are clothes,milk, medicine that we took the last time we went to Ritsona

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ CAMP ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ

Εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες διαμένουν στο camp της Κορίνθου. Μετά τη παύση του cash card σε όσους διαθέτουν άσυλο και άδεια διαμονής όλοι και όλες βρίσκονται σε σοβαρή κατάσταση ένδειας. Βρεφικά γάλατα και πάνες μωρών είναι πολύτιμα είδη τα οποία σχεδόν κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει. Ταυτόχρονα εν μέσω Covid-19 δεν υπάρχει καμία δομή εκμάθησης ελληνικών ή αγγλικών εντός ή εκτός camp. Παρότι λοιπόν όλος σχεδόν ο πληθυσμός του.camp διαθέτει νομιμοποιητικά έγγραφα βιώνουν έναν σχεδόν πλήρη αποκλεισμό. Έχουν μηδενική πρόσβαση σε φάρμακα, εξαιρετικά δύσκολη πρόσβαση σε νοσοκομεία, αδυναμία εξεύρεσης στέγης στην Αθήνα. Εμείς από την πλευρά μας ως κομμάτι μιας συνολικότερης προσπάθειας για οικοδόμηση σχέσεων ντόπιων-μεταναστών/στριών και κοινών αγώνων αγωνιζόμαστε για στέγαση, υγειονομική περίθαλψη, χαρτιά, πρόσβαση στην εκπαίδευση, οικονομικά επιδόματα και ίσα εργασιακά δικαιώματα για όλους και όλες, ενάντια στον αντιμεταναστευτικό πόλεμο που διεξάγουν το ελληνικό κράτος και Η Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε αυτό το πλαίσιο έχουμε πραγματοποιήσει μια σειρά επισκέψεων και συζητήσεων με τους μεταναστ(ρι)ες στην Κόρινθο και σε άλλα camps. Ταυτόχρονα σαν ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης παραδώσαμε είδη πρώτης ανάγκης