camps – Page 3 – Solidarity With Migrants

Δύο νέες ανταποκρίσεις από τα camps του Σκαραμαγκά και του Σχιστού

Στο Σκαραμαγκά ήρθαμε σε επαφή με μετανάστες που μας μετέφεραν τις συνθήκες του αυστηρού εγκλεισμού που επικρατούν εκεί. Αφενός η λήψη ασύλου σημαίνει διωγμό από το camp και χείριστες συνθήκες στέγασης και αφετέρου η εσωτερική καταστολή ασκείται ασφυκτικά πάνω στα σώματα των μεταναστ(ρι)ών που βρίσκονται ακόμη μέσα. Μας περιέγραψαν έντονες εικόνες αστυνομικής βίας, λίγο πριν εμφανιστούν οι μπάτσοι απωθώντας αρχικά εκείνους και προχωρώντας έπειτα σε προσαγωγές, λέγοντας ότι το κείμενό μας “τους παρακινεί και τους εξεγείρει”. Εμείς αυτό το βλέπουμε σαν πρόσχημα για ακόμη περισσότερο έλεγχο και κοινωνική αποστείρωση. Στην πολιτική εσωτερικού θωρακισμού και ανοσίας εμείς απαντάμε με την επιθυμία μας για χτίσιμο κοινοτήτων ντόπιων και μεταναστών.

Στη παρέμβασή μας στα camps του Σχιστού και Σκαραμαγκά αντικρίσαμε κλειστά τα «ανοιχτά» camps, και αστυνομικούς να τα περιφρουρούν στενά. Η διοίκηση ισχυριζόταν πως είναι όλα καλά, και οι μετανάστες/στριες να σιγοβράζουν, όπως φάνηκε και πριν λίγες μέρες, που είχε γίνει εσωτερική πορεία στο camp του Σχιστού και απεργία πείνας. Στο Σκαραμαγκά συναντήσαμε μια ανώτερη κατάσταση αστυνομικού ελέγχου και καταστολής, και μια πιο στενή σχέση της αστυνομίας με τη διοίκηση. Μόλις φτάσαμε αρχίσαμε να μιλάμε με τους μετανάστες και ήρθαν μπάτσοι, αρχικά να μας πάρουν στοιχεία. Εμείς δεν φοβηθήκαμε κάτσαμε και αρχίσαμε να μιλάμε με τους μετανάστες. Μας έλεγαν τα συνολικά προβλήματα που ζουν και ότι μετά το διωγμό τους από τα camps επειδή πήραν άσυλο, μένουν έξω από το camp σε χείριστες συνθήκες, ζητώντας στέγη. Η αντιμετώπιση της αστυνομίας είναι να τους βαρά και να τους διώχνει όπως μας εκμυστηρεύτηκαν αλλά και όπως αντικρίσαμε και εμείς που όταν μιλάγαμε μαζί τους προσπάθησαν να τους διώξουν. Αφού είδαν ότι δεν φοβηθήκαμε ξανά ήρθαν για να μας προσαγάγουν, λέγοντας ότι το κείμενό μας ‘’παρακινεί τους μετανάστες’’, τους ‘’ξεσηκώνει’’ και τους καθοδηγεί.

Εμείς απαντάμε ότι η επιθυμία μας για κοινότητες ντόπιων και μεταναστών δεν τρομοκρατείται

October 15, 2020January 3, 2021

Report from Schisto camp

Report from Schisto refugee camp

Τhe refugees and migrants that live on the camp of Schisto are facing an irrational imprisonment. They are not allowed to exit the camp despite the fact that there are no confirmed coronavirus cases. Of course the existence of such a case does not justifies the imprisonment of hundreds of people. It is obvious that the Greek government is trying on a basis of lies and pretexts to go on with its agenda that includes the unacceptable and immoral imprisonment of tens of thousands of migrants and refugees. People that have left their homelands also due to the financial and military actions of the European Union and the Western states. The sanitary conditions inside the camp are tragic. While the lockdown is supposed to protect public health the residents of the camp have basically zero access to healthcare. Even the few that have managed to access the General Hospital of Nikaia cannot receive the medicine they have prescription for. The doctors inside the camp do not supply these medicine and the management of the camp and the Greek police apply a cruel prohibition on all exits. Moreover the responsible authority for collecting the trash hasn’t visited the camp due to covid! (The camp is located within the limits of the municipality of Haidari). Τhe garbage pile inside the camp. Dozens of families live outdoors, the fact that children have fever due to the coldness of night is being called as an example of “possible coronavirus cases”. Due to the terrible sanitary conditions all children have serious skin ailments. During the night rats have repeatedly attacked and bit children. Police has fined a number of migrants (5000 euros). After a series of protests(including refusal to receive food) the management of the camp was committed to supply clothing to immigrants that live outdours. At the same time it claims it is obliged to take care only for the residents that have apllied for asylum. It doesn’t provide for their basic needs either.

Refugees, migrants, locals, we demand:

Stop the war on migrants / waged by the Greek state and the EU, stop all their military operations abroad.

Shut down all concentration camps and “hot spots” now, and replace them with truly open, social structures in our cities, open structures for homeless and marginalized migrants and locals as well.

Papers, healthcare, financial aid, housing, equal work rights and schooling for all! Equal rights for all.

October 15, 2020January 4, 2021

Aνταπόκριση από το camp προσφύγων του Σχιστού

15 Οκτωβρίου 2020

Οι πρόσφυγες/μετανάστριες που διαμένουν στο camp του Σχιστού βρίσκονται εδώ και λίγο καιρό σε μια παράλογη φυλάκιση. Δεν μπορούν να εξέλθουν από το camp παρότι δεν έχει υπάρξει κανένα κρούσμα κορωναιού στο στρατόπεδο. Όχι ότι η ύπαρξη ενός κρούσματος δικαιολογεί τον εγκλεισμό εκατοντάδων ανθρώπων. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση προσπαθεί με ψέματα και προφάσεις να υλοποιήσει την απαράδεκτη και ανήθικη φυλάκιση δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών. Μεταναστών και προσφύγων που σε μεγάλο βαθμό ο ξεριζωμός τους οφείλεται στις εγκληματικές οικονομικές και στρατιωτικές πρακτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Δύσης σε Αφρική και Μέση Ανατολή. Η υγειονομική κατάσταση εντός του camp είναι τραγική. Ενώ υποτίθεται ότι το lockdown εξυπηρετεί την δημόσια υγεία οι έγκλειστοι του camp έχουν μηδενική πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ακόμα και οι ελάχιστοι που έχουν φέρουν συνταγές από το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας δεν έχουν πρόσβαση στα φάρμακα καθώς οι γιατροί του camp δεν παρέχουν τα φάρμακα και τους απαγορεύεται η έξοδος από το camp. Επιπλέον η αρμόδια αρχή για την συγκομιδή των σκουπιδιών δεν εκτελεί τα καθήκοντα της με πρόσχημα τον κοβιντ (η δομή βρίσκεται εντός του Δήμου Χαϊδαρίου). Σωροί από σκουπίδια σωρεύονται στο camp όπως φαίνεται στις φωτογραφίες. Δεκάδες οικογένειες διαμένουν ουσιαστικά στην ύπαιθρο σε σκηνές. Μάλιστα μικρά παιδιά που εμφανίζουν πυρετό λόγω του κρύου και της έλλειψης κατάλληλων ρούχων χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα από τη διοίκηση για να υποδείξει «πιθανά κρούσματα κόβιντ» . Λόγω των συνθηκών υγιεινής σχεδόν όλα τα παιδιά του camp εμφανίζουν σοβαρές δερματικές παθήσεις ενώ κατά την διάρκεια της νύχτας αρουραίοι επανειλημμένα δαγκώνουν παιδιά που κοιμούνται υπαίθρια. Η αστυνομία εφαρμόζει πρόστιμα σε όποιον προσπαθεί να εξέλθει του camp. Η αστυνομία επιβάλλει πρόστιμο 5 χιλιάδων ευρώ σε όποιον βγαίνει από.το camp. Μετά από σειρά κινητοποιήσεων, άρνηση αποδοχής φαγητού, η διοίκηση δεσμεύτηκε να παράσχει ρούχα για τους διαμένοντες στον υπαίθριο χώρο. Η παροχή χρημάτων έχει διακοπεί για τους περισσότερους πρόσφυγες. Η διοίκηση συχνά χρησιμοποιεί το επιχείρημα ότι υποχρεούται να εξασφαλίσει βασικά αγαθά για τους αιτούντες ασύλου, αλλά ακόμα και σε αυτούς δεν παρέχει τα απαραίτητα.

Πρόσφυγες, μετανάστες/στριες, ντόπιοι/ες, απαιτούμε:

Να σταματήσει ο πόλεμος κατά των μεταναστών/στριών του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε, και όλες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό

Να κλείσουν όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-camps και «hot spot» και να αντικατασταθούν με πραγματικά ανοιχτές, κοινωνικές δομές για άστεγους και περιθωριοποιημένους μετανάστες/στριες και ντόπιους μέσα στον ιστό των πόλεων.

Χαρτιά, υγεία, οικονομικό επίδομα, στέγαση, ισότιμη εργασία και εκπαίδευση για όλες και όλους. Ίσα δικαιώματα για όλους και όλες.

October 5, 2020January 4, 2021

ΑΝΤΑΠOΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΔHΛΩΣΗ ΣΤΟ CAMP ΤΟΥ ΕΛΑΙΩΝΑ

5 Οκτωβρίου 2020

Ανταπόκριση από τη διαδήλωση στο camp του Ελαιώνα

Το Σάββατο 3/10 πραγματοποιήσαμε διαδήλωση από το μετρό του Ελαιώνα προς το camp προσφύγων του Ελαιώνα. Σκοπός μας ήταν να παραδώσουμε είδη πρώτης ανάγκης, αμφισβητώντας τον «υγειονομικό αποκλεισμό» των μεταναστών/στριών μέσα στη φυλακή του camp, και να υποστηρίξουμε τις πολιτικές μας θέσεις που στρέφονται ενάντια στον αντιμεταναστευτικό πόλεμο Ελλάδας-Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενάντια στην ίδια την ύπαρξη των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών/στριών, υπέρ των κοινών αγώνων ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών για χαρτιά, υγεία, στέγαση, εκπαίδευση, ίσα εργασιακά δικαιώματα, ελευθερία κίνησης για όλες και όλους.

Η πορεία μας μπήκε στην Ιερά Οδό και κινήθηκε με κατεύθυνση το camp, μέχρι που ανακόπηκε από διμοιρίες παραταγμένων δυνάμεων των ΜΑΤ και μία κλούβα που έκλεινε το δρόμο. Για αρκετή ώρα βρισκόμασταν συγκεντρωμένοι/ες μπροστά από την κλούβα ζητώντας να παραδώσουμε τα είδη πρώτης ανάγκης στις μετανάστριες και τους μετανάστες του camp χωρίς τη μεσολάβηση της διοίκησης, άλλων κρατικών θεσμών και ΜΚΟ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο camp του Ελαιώνα, πριν ακόμα τις κυβερνητικές αποφάσεις που όρισαν το δεύτερο «lock down» για τα camps, ίσχυε η απόλυτη απαγόρευση της οποιαδήποτε πρόσβασης αλληλέγγυων στο camp, όπως και η απαγόρευση της οποιασδήποτε δυνατότητάς τους να παραδώσουν είδη αλληλεγγύης σε μετανάστες/στριες. Η νέα κυβερνητική απόφαση του lockdown στα camps ολοκλήρωσε τον αποκλεισμό, γενικεύοντας την απαγόρευση και στους ίδιους/τις ίδιες τους/τις μετανάστες/στριες. Έτσι λοιπόν, το «ανοιχτό camp» του Ελαιώνα μετατράπηκε ουσιαστικά σε φυλακή, στην οποία απαγορεύεται τόσο η έξοδος των μεταναστ(ρι)ών όσο και η είσοδος αλληλέγγυων, ενώ δεν ισχύουν καν επισκεπτήρια που ισχύουν στις φυλακές.

Έχοντας μπλοκάρει τη πρόσβαση της διαδήλωσής μας από το χώρο μπροστά από το camp, και μην επιτρέποντάς μας οποιαδήποτε οπτική ή άλλη επικοινωνία μας με μετανάστες/στριες, η αστυνομία και η διοίκηση, υπό την πίεση της διαδήλωσης και εκτιμώντας το πολιτικό κόστος του απόλυτου αποκλεισμού οποιασδήποτε προσφοράς ειδών πρώτης ανάγκης από αλληλέγγυους/ες σε μετανάστες/στριες, προσπάθησαν να βρουν κάποια εναλλακτική. Μια εναλλακτική που θα έδειχνε, κάπως, κάποιο «ανθρώπινο πρόσωπο», παρά τον αποκλεισμό μας ακόμη και από το χώρο μπροστά από το camp. Αφού αρνηθήκαμε να παραδώσουμε τα είδη πρώτης ανάγκης σε αντιπροσώπους που θα έρχονταν στο μέρος στο οποίο ήμασταν αποκλεισμένοι/ες, τελικά η αστυνομία και η διοίκηση επέτρεψαν σε κάποια άτομα να παραδώσουν τα αγαθά σε μετανάστες/στριες μπροστά από το camp. Με κριτήριο την άμεση υλική και πολιτική επικοινωνία μας με μετανάστες/στριες του camp, κάποια από εμάς προσεγγίσαν λοιπόν το χώρο μπροστά από το camp, μοιράζοντας τα πολιτικά μας κείμενα και με μικροφωνική που ακουγόταν σε διαφορετικές γλώσσες πίσω από τα κάγκελα της πύλης, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένα δεκάδες άτομα που είναι έγκλειστα στο camp. Οι φύλακες της πύλης, που άφηναν πολύ περιορισμένο αριθμό μεταναστ(ρι)ών να βγουν από την πύλη του camp, κάποιες στιγμές παραμερίστηκαν και προσπεράστηκαν από την πίεση και την κίνηση των μεταναστ(ρι)ών προς την έξοδο, που διεκδικούσαν την ελευθερία τους, την επικοινωνία μαζί μας και κάποια είδη πρώτης ανάγκης που έχουν ανάγκη, όπως βρεφικά είδη και τρόφιμα.

Φυσικά, όσα είχαμε να προσφέρουμε είναι πραγματικά ελάχιστα σε σχέση με τις ανάγκες των μεταναστών/στριών, που βιώνουν τον εγκλεισμό, την ακραία κοινωνική περιθωριοποίηση και την όλο και μεγαλύτερη οικονομική και εργασιακή τους υποτίμηση. Όσο το camp του Ελαιώνα και κάθε camp παραμένει στην ύπαρξη, όσο αναπαράγεται το σύστημα στρατοπέδων συγκέντρωσης, ο πόλεμος και η εργοδοτική εκμετάλλευση που στρέφονται ενάντια σε μετανάστες/στριες, οι αναγκαίες σχέσεις εμπιστοσύνης που θα οικοδομούν οι κοινότητες αγώνα ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών δεν θα αρκούν.

Αυτό που θέλαμε με αυτή τη διαδήλωση, πέρα από τη μικρή υλική αλληλεγγύη και την πολιτική εναντίωσή μας στην στρατιωτική διαχείριση των χιλιάδων μεταναστών/στριών ως πλεονάζοντα και εχθρικό πληθυσμό, είναι να δώσουμε ορατότητα σε αυτό που συμβαίνει. Να δώσουμε ορατότητα στον δολοφονικό αποκλεισμό, με ή χωρίς «υγειονομικά» επιχειρήματα (Covid-19), τον οποίο προωθούν και αναπαράγουν το ελληνικό κράτος, η Ευρωπαική Ένωση, ο ΔΟΜ και άλλοι θεσμικοί παράγοντες που πουλούν «ανθρωπισμό» από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική μέχρι τον υγρό τάφο της Μεσογείου, τον Έβρο, τα νησιά του Αιγαίου, το κέντρο της Αθήνας.

Θέλαμε να δώσουμε ορατότητα σε αυτό που συμβαίνει, και στην αντίσταση απέναντι σε αυτό.

Οι δυνάμεις μας ήταν και είναι μικρές, όμως το δίκιο των κοινών αγώνων ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών για μια καλύτερη και ελεύθερη ζωή είναι πολύ μεγαλύτερο, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Ο ρατσισμός, ο φασισμός, ο πόλεμος, η εκμετάλλευση, πρέπει να ηττηθούν, και οι αγώνες εναντίον τους πρέπει συνεχιστούν, να οργανωθούν και να κλιμακωθούν ήδη σήμερα. Σε σύνδεση με άλλους κοινωνικούς αγώνες, τους εργατικούς αγώνες, τους μαθητικούς αγώνες, τους φεμινιστικούς αγώνες, τους αγώνες για καλύτερη εκπαίδευση και υγεία, τους αντιμιλιταριστικούς και αντιπολεμικούς αγώνες, τους αγώνες των έγκλειστων κοινωνικών και πολιτικών κρατούμενων.

Απαιτούμε

Χαρτιά, υγεία, οικονομικό επίδομα, στέγαση, ισότιμη εργασία και εκπαίδευση για όλες και όλους