Σίτιση, στέγαση, δωρεάν υγεία Χαρτιά στις μετανάστριες και ελευθερία
Ο Υπουργός Νότης Μηταράκης ανέφερε ότι πρέπει να επιταχυνθεί η διαδικασία του ασύλου «για να μπει ένα φρένο στις ροές» γεγονός που οδηγεί και σε μαζικές απορρίψεις αιτήσεων, ενώ το οικονομικό επίδομα στους κατόχους ασύλου έχει περικοπεί. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε και τον πλήρη υγειονομικό αποκλεισμό, ως και τις 5 Oκτώβρη, των camps μεταναστών/στριών. Το κύμακτώβρη, των camps μεταναστών/στριών. Το κύμα αυτό των νέων αποκλεισμών ξεκίνησε από τα νησιά του Αιγαίου ενώ οι μετανάστες/στριές στη Μόρια, πριν το ξέσπασμα της φωτιάς, είχαν ξεκινήσει ήδη απεργία πείνας. Ανεξάρτητα από τα αίτια της φωτιάς, η ίδια η ύπαρξη του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Μόριας, αποτελεί «έγκλημα κατά
της ανθρωπότητας».
Η χωρική πολιτική των hot spots στα νησιά έχει δημιουργήσει ένα εσωτερικό σύνορο εντός της Ελλάδας, όπου αν δεν είσαι ευάλωτο άτομο δεν μπορείς να κινηθείς προς την ενδοχώρα. Επιπλέον, τα «ανοιχτά» camps μετατρέπονται πλέον σε κλειστά απαγορεύοντας ως τότε, με πρόσχημα τον covid-19, καθολικά το δικαίωμα εξόδου και εισόδου μεταναστών/στριών όσο και αλληλέγγυων, είτε
φορούν μάσκα είτε όχι. Αυτό δημιουργεί και την εξής παραδοξότητα: οι κρατούμενοι/ες σε προαναχωρησιακά κέντρα (Πέτρου Ράλλη, Αμυγδαλέζα) μπορούν να δεχθούν επισκεπτήριο βάσει νομού ενώ όσοι διαμένουν σε «ανοιχτά» camps όχι. Καθ’ όλη τη διάρκεια του εγκλεισμού, οι μετανάστες/στριες βιώνουν την απόλυτη περιθωριοποίηση τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά.
Επιπλέον, όπως μας έχουν καταγγείλει μετανάστες/στριες από τη Ριτσώνα, τον Ελαιώνα, την Κόρινθο, τη Μόρια και αλλού, κατά τη νέα κλιμάκωση της φυλάκισής τους ακυρώνονται ραντεβού με γιατρούς σε νοσοκομεία, με το πρόσχημα ότι δεν είναι τα πιο αναγκαία. Την ίδια στιγμή, δεν τους
παρέχονται επαρκή φάρμακα και βρεφικά γάλατα.
Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν «υπεράριθμοι», μη εγγεγραμμένοι στο camp άστεγοι και άστεγες, που δεν έχουν κανένα δικαίωμα σε σίτιση και άλλες υποδομές. Στην πλατεία Βικτώριας τους τελευταίους μήνες έχουν γίνει δεκάδες εκκενώσεις και ρατσιστικά πογκρόμ του ελληνικού κράτους, που καταστέλλουν, συλλαμβάνουν, εκβιάζουν και φυλακίζουν οικογένειες και άτομα στην
Αμυγδαλέζα. Η πολιτική αποσυμφόρησης των συνοριακών camps βασίζεται στην άρνηση κοινωνικής φροντίδας σε όσους προωθούνται στην ενδοχώρα και στη μείωση των νεοεισερχόμενων μέσω επαναπροωθήσεων. Η στρατιωτική διαχείριση και εργοδοτική εκμετάλλευση πλαισιώνεται από το τρίγωνο οικονομική κρίση- ελληνοτουρκικά – μεταναστευτικό, εντείνοντας τον εκφασισμό του
ελληνικού πολιτικού συστήματος. ΜΠΟΡΕΙ να βρεθεί κοινωνικά δίκαιη λύση στο πρόβλημα της στέγασης χιλιάδων ντόπιων και μεταναστών/στριών. ‘Ένα στα 3 σπίτια στην Ελλάδα μένουν άδεια (ΕΛΣΤΑΤ, 2011) ενώ 11 εκατομμύρια σπίτια στην Ευρώπη και 400.000 σπίτια στην Ελλάδα ήταν κλειστά (Guardian, 2014).
Δεν λείπουν τα σπίτια και τα χρήματα για κάτι τέτοιο, λείπει η πολιτική βούληση των κρατών – 10 δισεκατομμύρια ευρώ σε αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων ανακοίνωσε ότι δρομολογεί το ελληνικό κράτος τα επόμενα χρόνια.
Απέναντι σε όλα αυτά, η μόνη διέξοδος δίνεται από την αυτοοργάνωση
προσφύγων/μεταναστών/στριών, από τις μικρές κινητοποιήσεις των κοινοτήτων, από τη διάθεση των νέων ανθρώπων να ακουστεί η φωνή τους και να αγωνιστούν. Στον αγώνα αυτό είμαστε αλληλέγγυοι/ες με τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Θέλουμε να οικοδομήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και κοινού αγώνα των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων της κοινωνίας.
Υποστηρίζουμε το δικαίωμα της ελεύθερης κίνησης των πληθυσμών προς την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Απαιτούμε
• Να σταματήσει ο πόλεμος κατά των μεταναστών/στριών του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε, και
όλες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό
• Να κλείσουν όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-camps και «hot spot» και να αντικατασταθούν με
πραγματικά ανοιχτές, κοινωνικές δομές στέγασης για άστεγους και περιθωριοποιημένους
μετανάστες/στριες και ντόπιους μέσα στον ιστό των πόλεων.
• Χαρτιά, υγεία, οικονομικό επίδομα, στέγαση, εργασιακά δικαιώματα και εκπαίδευση για όλες και
όλους.
Solidarity with migrants
fb: @solidaritymigrants / twitter: @MigrantsSoli /
solidaritymigrants@gmail.com
MORIAS, DEPORTATION, EXCLUSION IS THE HUMANITARIANISM OF THE GREEK STATE
Two new reports from Skaramagka and Schisto camp
We reached the migrants who live in Skaramagas and they communicated us their experiences from the conditions of their strict imprisonment that prevails there. On the one hand, obtaining asylum means their removal from the camp and the worst conditions of housing and on the other hand, repression is forced suffocatingly upon the bodies of the migrants that still live inside the camp. The migrants portrayed intense images of police violence, just before the cops appeared repealing first the migrants and afterwards arresting them. The cops justified their action by saying that our pamphlet “prompts the immigrants to a riot”. We view this reasoning as a pretext for more control and social sterilization. We respond to the policy of internal security and immunity with the desire to build communities where local and migrants can live together.
When we intervened the camps of Schistos and Skaramagas instead of encountering “open” camps we faced closed camps with cops paroling and protecting them closely. Those in charge of the camp keep on “reassuring” us that everything is “fine”. By far that was true, as it was revealed several days ago when the migrants, boiling with anger, demonstrated inside the camp of Schistos and went on hunger strike. In Skaramagas we confronted a higher condition of police control and repression, and a closer relationship between police and administration. From the moment of our arrival we started talking with the migrants. Immediately, the cops came to run an id check on us. However, this did not intimidate us as we continue talking with the migrants. They communicated us the totality of their living problems and that after their removal from the camps because they obtained asylum, they were living in the worst conditions asking for housing. The response they got from the police is violence by hitting them and throwing them away, as the migrants told us in secret and as we saw by our own eyes when we were speaking with them and the cops tried to pull them away. When the cops understood that we are not intimidated, they came again and threatened to arrest us for “prompting the migrants to riot” because this was allegedly implied by our pamphlet. We respond that our desire for creating communities when locals and migrants can live together cannot be terrorized.