Tag: ελληνικά

Posted on

Testimony of a migrant woman from the new closed controlled center in Malakasa (1)

Μαρτυρία μετανάστριας για το νέο “κλειστό ελεγχόμενο κέντρο” της Μαλακάσας (1)
scroll for english
Στην Μαλακάσα συναντήσαμε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση από την τελευταία επίσκεψή μας: το ηλεκτρονικό σύστημα εισόδου-εξόδου έχει ενεργοποιηθεί, ενώ πολύ περισσότεροι σεκιουριτάδες βρίσκονται στην είσοδο (μετρήσαμε 12, πέρα από το αστυνομικό τμήμα που είναι κοντά). Επίσης όλα αυτά μαζί με το κρύο, το χιόνι, και τα άλλα προβλήματα όπως σε άλλα camps (με το φαγητό, με το ηλεκτρικό ρεύμα, με το cash card)
Ακολουθεί μαρτυρία που μας έστειλε η μετανάστρια F. που ζει εκεί:
”Δυστυχώς, τώρα μοιάζει με φυλακή. Δεν άφησαν ούτε τους φίλους μου να μπουν στο στρατόπεδο για μια ώρα […] Οι φίλοι μου ήρθαν από μακριά και ήθελαν να με δουν, αλλά δεν μου το επέτρεψαν και στεναχωρήθηκα πολύ. Έπρεπε να επιστρέψουν πίσω. Επίσης μια μέρα δεν μου επέτρεψαν να μπω γιατί είχα ξεχάσει την ταυτότητά μου και δεν απάντησαν. Λένε ότι αυτός είναι ο νόμος. Τέτοιο νόμο δεν έχω δει πουθενά παρά μόνο σε φυλακή […] Αυτές οι φωτογραφίες είναι τώρα με το χιόνι”
Ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Στέγαση και ελευθερία κίνησης για όλες/όλους
—
Testimony of a migrant woman from the new closed controlled center in Malakasa (1)
In Malakasa we encountered an entirely different situation than last time: the electronic entrance system has been activated, with more security guards (12 at the main entrance), apart from the police station that is near. Consider the cold, the snow, and other problems inside this camp like in other camps (the problems with the food, electricity, the cash card).
A testimony from a migrant woman who lives there:
”Unfortunately, now it looks like a prison. They did not even allow my friends to enter the camp for an hour […] My friends came from far away and wanted to see me, but they did not allow me and I was very upset. They had to come back. Even one day, they did not allow me to enter because I had forgotten my ID card and they did not answer. They say this is the law. I have not seen such a law anywhere except in prison […] these photos are from the last days”
Against Concentration Camps
Housing in the cities and Freedom of Movement for all
Posted on

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΔΙΚΤΥΟ ΝΟΜΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΑΠΑΤΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ

Με ευθύνη του ελληνικού Κράτους, της Ε.Ε, διεθνων οργανισμών και ΜΚΟ, τα τελευταία χρόνια οι μετανάστριες/ες έχουν όλο και μικρότερη πρόσβαση σε νομική προστασία, ακόμα και στις στοιχειώδες διαδικασίες άσκησης του δικαιώματος στο άσυλο. Για αυτό κάποια άτομα θεωρούμε αναγκαίο να συγκροτηθεί ένα στοιχειώδες και αυτοτελές δίκτυο νομικής υποστήριξης μεταναστών/στριών, με σκοπό την ενδυνάμωση των μεταναστριών/ες και τη συλλογική διεκδίκηση νομικής προστασίας για όλες και όλους τους.
Η ανάγκη αυτή δημιουργείται, επιπλέον, από ένα φαινόμενο που συναντάμε συνέχεια μπροστά μας τους τελευταίους μήνες, τις απάτες Ελλήνων δικηγόρων σε βάρος μεταναστών/στριών.
Όλο και πιο συχνά τους τελευταίους μήνες, δικηγόροι εξαπατούν μετανάστριες/ες αποσπώντας τους μεγάλα χρηματικά ποσά και υποσχόμενοι/ες να παρέχουν, δήθεν, νομικές υπηρεσίες.Επισκέπτονται μετανάστες/στριες σε αεροδρόμια, κέντρα κράτησης, camps, έξω από την υπηρεσία ασύλου, εκμεταλλεύονται τον πόνο και την απελπισία των ανθρώπων, κλέβοντάς τους ουσιαστικά ό,τι χρήματα τους έχουν απομείνει, με τους πιο διαφορετικούς τρόπους.
Κάποιοι χορηγούν πλαστά έγγραφα σε αιτούντες άσυλο και μετανάστ(ρι)ες, διαβεβαιώνοντάς τους ότι με αυτά μπορούν να κυκλοφορούν άφοβα και χωρίς τον κίνδυνο σύλληψης, ακόμα και σε περιπτώσεις που το αίτημά τους για άσυλο/άδεια διαμονής έχει απορριφθεί αμετάκλητα. Για τις «υπηρεσίες» τους, οι συγκεκριμένοι «λειτουργοί της δικαιοσύνης» αποσπούν από συνανθρώπους μας που μετά βίας επιβιώνουν εκατοντάδες ευρώ, ενώ είναι ακόμα αδιευκρίνιστο αν δρουν οργανωμένα ή ως μονάδες.
Παρατηρείται επίσης το φαινόμενο άλλοι/ες να αναλαμβάνουν μια υπόθεση, να πληρώνονται προκαταβολικά αρκετές εκατοντάδες ευρώ, και μετά είτε να μην προβαίνουν σε καμία ενέργεια είτε να διεκπαιρεώνουν την υπόθεση ως ένα σημείο και έπειτα να την εγκαταλείπουν, χωρίς να ενημερώνουν τον/την εντολέα τους, ενώ έχει συμβεί, έπειτα από επικοινωνία των εντολέων τους μαζί τους, να προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν τίποτα για την υπόθεση.
Όσοι/ες έχουν την “τύχη” να έχουν τέτοιους δικηγόρους, βρίσκονται απολύτως εκτεθειμένοι σε συλλήψεις και απελάσεις. Στη πραγματικότητα, όχι απλά πέφτουν θύματα τεράστιας απάτης, αλλά χάνουν και την παραμικρή δυνατότητα που έχουν να διεκδικήσουν τη νομική προστασία τους.
Είναι άλλωστε γνωστό πως η έλλειψη πρόσβασης στη διαδικασία ασύλου συνεπάγεται για τις μετανάστριες και τους μετανάστες καθημερινό κίνδυνο σύλληψης και αδυναμία απόλαυσης συνθηκών υποδοχής (πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εργασία, εκπαίδευση κ.ά), όπως τονίζουν θεσμοί συνυπεύθυνοι για την ταλαιπωρία των μεταναστών/στριών, όπως ο GCR.
Οι απάτες αυτές πολλών δικηγόρων σε βάρος των μεταναστών/στριών συμπληρώνουν τον αντιμεταναστευτικό πόλεμου του ελληνικού Κράτους και της Ευρωπαικής Ένωσης, δημιουργώντας μια ολόκληρη “βιομηχανία του προσφυγικού” και ένα ασφυκτικό, εξοντωτικό περιβάλλον για χιλιάδες ανθρώπους.
Τέτοιες πρακτικές είναι παράνομες, ανήθικες, εγκληματικές.
ΘΕΤΟΥΝ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη ζωή κα την ασφάλεια ευάλωτων συνανθρώπων μας.
ΕΙΝΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΖΩΩΝ στο βωμό του χρήματος.
Εάν υποψιάζεστε ότι έχετε πέσει θύμα εξαπάτησης ή αν έχετε στην κατοχή σας χαρτιά που:
· δεν έχουν σφραγίδα της αρμόδιας υπηρεσίας (στρογγυλή σφραγίδα)
· δεν έχουν αριθμό πρωτοκόλλου από την αρμόδια υπηρεσία
· δεν έχουν υπογραφή υπαλλήλου της αρμόδιας υπηρεσίας
Σας καλούμε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
Για περισσότερες πληροφορίες και συμμετοχή σε αυτό το δίκτυο νομικής υποστήριξης, στείλτε μας εδώ
fb: @solidaritymigrants
email: solidaritymigrants@riseup.net
Posted on

Ανταπόκριση από το camp Μαλακάσα 1 – Δολοφονικές αντιμεταναστευτικές πολιτικές δίπλα από την Αθήνα

Πριν λίγες μέρες επισκεφτήκαμε το camp Μαλακάσα 1. Το νέο σύστημα εισόδου-εξόδου δεν έχει ενεργοποιηθεί ακόμα, αλλά τις επόμενες μέρες οι μετανάστριες έχουν ενημερωθεί πως αυτό θα γίνει, με αποτέλεσμα το camp να μετατραπεί σε ”κλειστή ελεγχόμενη δομή”. Μάθαμε ότι το camp έχει πλέον μόνιμα προβλήματα με τη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος, στα οποία πιθανόν οφείλεται η φωτιά που ξέσπασε πρόσφατα και η οποία απείλησε το camp. Μετανάστες και μετανάστριες έσβησαν τη φωτιά, πριν έρθει η πυροσβεστική.
Τα προβλήματα στο camp είναι κοινά με άλλα camps: από 1η Οκτώβρη δεν καταβάλλεται το cash card, φαγητό δεν δίνεται όπως παλιά και είναι χάλια. Χωρίς μετρητά και χωρίς το δικαίωμα νόμιμης εργασίας, μετανάστες/στριες δεν έχουν λεφτά για να πληρώσουν φάρμακα, εισιτήρια μετακίνησης, κ/α, ενώ όλο και περισσότεροι/ες αναζητούν εργασία σε άθλιες συνθήκες. Η κυβέρνηση, που έχει τη βασική ευθύνη, επικαλείται διάφορες δικαιολογίες για να δημιουργήσει ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Ο διοικητής του camp αδιαφορεί επιδεικτικά.
Όπως μας είπαν παιδιά μεταναστών, τους προηγούμενους μήνες ένας αγώνας στο άλλο camp της Μαλακάσας, πριν αυτό κλείσει, είχε αποτέλεσμα οι μετανάστες/στριες τουλάχιστον να τρέφονται με καλύτερο φαγητό.
Ακόμα και για το ελάχιστο δικαίωμα πλέον, όπως είναι το οικονομικό επίδομα, το φαγητό και η νομική ενημέρωση, οι μετανάστες/στριες πλέον αναγκάζονται να διαμαρτυρηθούν και να αγωνιστούν. Στα camps της Ριτσώνας, της Θήβας, των Οινοφύτων, του Μαλακάσα 2, έχουμε δει τελευταία πως ξεσπάνε αγώνες.
Η αναδιάρθρωση του συστήματος των στρατοπέδων συγκέντρωσης από το ελληνικό κράτος και την ευρωπαική ένωση έχει μόνο ένα στόχο: φυσική ή ψυχολογική εξόντωση όσων μεταναστών ”περισσεύουν”, άγρια εργασιακή εκμετάλλευση όσων μεταναστών/στριών μένουν στη χώρα.
Ξέρουμε πως ένα παρόμοιο μέλλον το ελληνικό κράτος και η ευρωπαική ένωση επιφυλάσσουν και για ένα μεγάλο κομμάτι του ντόπιου πληθυσμού. Ξέρουμε πως οι δολοφονικές πολιτικές όλων των τελευταίων ελληνικών και ευρωπαικών κυβερνήσεων μπορούν να σταματήσουμε μόνο αν φτιάξουμε πραγματικά μεικτές, πολυεθνικές κοινότητες αγώνα.
Χαρτιά για όλους, σύνορα ανοιχτά, όχι επαναπροωθήσεις
Να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα των μεταναστριών για τις άμεσες ανάγκες τους.
Posted on

Επίσκεψη στην οικογένεια Σαμπάνη και τον καταυλισμό στο Σοφό Ασπρόπυργου

ην οικογένεια Σαμπάνη και τον καταυλισμό στο Σοφό Ασπρόπυργου

 
«Δεν είμαστε όλοι ίδιοι»-Να μην ξεχαστεί ο Νίκος
Χθες επισκεφτήκαμε την οικογένεια του Νίκου Σαμπάνη στον καταυλισμό Σοφό στον Ασπρόπυργο, του Νίκου Σαμπάνη που δολοφονήθηκε με 38 σφαίρες και με απολύτως ρατσιστικά κίνητρα σε καταδίωξη από Έλληνες αστυνομικούς. Πήγαμε να γνωρίσουμε συγγενείς και φίλους/φίλες του Νίκου και να δηλώσουμε πως δεν θα ξεχάσουμε τη δολοφονία του και τους ανθρώπους του που άφησε πίσω, μέχρι να καταδικαστούν οι ένοχοι και μέχρι να πάψει να υπάρχει ρατσισμός απέναντι στους Ρομά μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Αυτή η επίσκεψη θέλουμε να είναι μόνο η αρχή της δικής μας προσπάθειας να γνωρίσουμε καλύτερα την κοινότητα των Ρομά και τις συγκεκριμένες ζωές των ανθρώπων της, να εργαστούμε πάνω στο χτίσιμο νέων κοινωνικών σχέσεων που θα χωράνε όλες και όλους τους καταπιεσμένους, να εργαστούμε πάνω στο χτίσιμο της δυνατότητας νέων κοινών μας αγώνων για την ελευθερία και τη ζωή ενάντια στην εκμετάλλευση και το θάνατο.
Θελήσαμε, πέρα από δημοσιογραφικά ρεπορτάζ, να μάθουμε τι ακριβώς συμβαίνει εκεί που οι Ρομά και η οικογένεια του Νίκου ζουν. Μάθαμε ότι πολλοί αστυνομικοί εξακολουθούν, από τη πρώτη μέρα της δολοφονίας του Νίκου, να συμπεριφέρονται προκλητικά στην οικογένειά του, ακόμα και μέσα στον καταυλισμό, συνεχίζοντας την προκλητική στάση αστυνομικών και φασιστών που χειροκροτούσαν και φώναζαν «είστε ήρωες» για τους δολοφόνους του Νίκου, έξω από το δικαστικό Μέγαρο Πειραιά. Είναι οι ίδιοι αστυνομικοί, ρατσιστές, φασίστες, που μαζί με τα κανάλια, τις εφημερίδες, την κυβέρνηση, λέγανε από την αρχή ψέματα για το Νίκο, ψέματα για το ότι είναι «σεσημασμένος», ψέματα για το τι οδήγησε στη δολοφονία του, ψέματα ακόμη και για την ηλικία του. Μόνο ψέματα.
Με την επίσκεψή μας μάθαμε μερικά βασικά πράγματα, κόντρα σε όλα αυτά τα ψέματα.
Μάθαμε ότι ο φίλος του Νίκου που βρισκόταν μαζί του στο αυτοκίνητο αναρρώνει.
Μάθαμε πού βρίσκεται ο καταυλισμός στο Σοφό Ασπρόπυργου, πόσα άτομα και οικογένειες ζουν εκεί, ποιοί είναι οι κοντινοί καταυλισμοί, σε τί συνθήκες ζουν οι άνθρωποι εκεί.
Μάθαμε πόσες αγκαλιές και πόσα παιχνίδια θέλουν τα παιδιά εκεί.
Μάθαμε τί υλικές ανάγκες έχει η οικογένεια Σαμπάνη μετά τη δολοφονία του Νίκου, ο οποίος εργαζόταν και άφησε πίσω του μια γυναίκα με δύο παιδιά και ένα τρίτο που θα γεννηθεί σε λίγους μήνες.
Μάθαμε για τους ρατσιστικούς αποκλεισμούς Ρομά από σχολεία, νοσοκομεία, από σπίτια που δεν μπορούν να νοικιάσουν, από εργασίες που δυσκολεύονται να βρουν. Μάθαμε ότι οι συγγενείς του Νίκου Σαμπάνη γνωρίζονται με τους συγγενείς της μικρής Ρομ Όλγας που δολοφονήθηκε στη πόρτα του εργοστασίου Αλλατίνη και Κ. Σαραντόπουλου Α.Ε στο Κερατσίνι. Μάθαμε ότι οι συνεχείς ρατσιστικοί έλεγχοι των Ρομά από αστυνομικούς εντάθηκαν μέσα στο lockdown, όταν στρατός και αστυνομία περικύκλωναν τις κοινότητές τους, όπως συνέβη και στο συγκεκριμένο καταυλισμό στο Σοφό Ασπρόπυργου. Τότε η απαγόρευση κυκλοφορίας και οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν σε Ρομά σήμαιναν πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Σήμαιναν εκδικητικά εξοντωτικά πρόστιμα και απαγόρευση του δικαιώματος εργασίας τους-για παράδειγμα οι σιδεράδες και οι παλιατζήδες, δεν μπορούσαν να μετακινηθούν νόμιμα σε άλλες περιοχές και νομούς και να μπορέσουν με αυτόν τον τρόπο να βγάλουν τα προς το ζην. Έτσι ρατσιστικό και ενάντια στο φτωχότερο πληθυσμό ήταν το κρατικό lockdown μέσα στην πανδημία και για μετανάστες/στριες στα σύνορα, στα camps και εργαζόμενους/ες στις πόλεις.
«Η αστυνομία μας αντιμετωπίζει όλους σαν ίδιους», μας είπαν. «Μήπως θα έπρεπε και εμείς να βλέπουμε κάθε αστυνομικό σαν ίδιο με κάθε άλλο, ίδιο με τους δολοφόνους του Νίκου; Εμείς δεν το κάνουμε αυτό». Ανάμεσα σε πολλές προσωπικές συζητήσεις, κρατάμε αυτό το ερώτημα για το παρόν και μέλλον των κοινωνικών αγώνων.
Καλούμε όλο το αντιρατσιστικό κίνημα, και πιο πολύ το κομμάτι του εκείνο που θέλει να αγωνιστεί για την συνολική κοινωνική απελευθέρωση των καταπιεσμένων, να αγωνιστεί ενάντια στο ρατσισμό, το φασισμό, τη φτώχεια, το σεξισμό, τον μισαναπηρισμό τόσο στην κοινωνία όσο και στο εσωτερικό του. Πιστεύουμε πως δεν χρειαζόμαστε μόνο πανό, διαδηλώσεις, μεγάλες στιγμές. Χρειαζόμαστε περισσότερο τη συλλογική θέληση για πολλές συναντήσεις και συζητήσεις σε καταυλισμούς Ρομά, για πολλές συναντήσεις και συζητήσεις σε camp μεταναστών/στριών, για πολλές συναντήσεις και συζητήσεις σε χώρους δουλειάς και σε γειτονιές, ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Καλούμε κάθε άτομο και ομάδα, πέρα από τη δική μας συλλογικότητα, να κάνει πράξη την αλληλεγγύη και να προσπαθήσει να χτίσει έτσι σχέσεις αλληλοϋποστήριξης και εμπιστοσύνης, νέους κοινωνικούς αγώνες, νέες συλλογικότητες και μια νέα στρατηγική για την κοινωνική απελευθέρωση.
ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΑΣΤΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
ΔΙΚΕΟΣΙΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ