Tag: ελληνικά

Για τις πρόσφατες δράσεις Αλληλεγγύης στο camp προσφύγων της Ριτσώνας (17/5, 20/5)

Videos:

https://www.youtube.com/watch?v=yaRlM4is-C0

https://www.youtube.com/watch?v=gIOiJ7vV3Ko

Την Κυριακή 17/5/20 και την Τετάρτη 20/5/2020, τρία άτομα από τη συλλογικότητα Solidarity With Migrants πήγαμε ξανά στο camp της Ριτσώνας λαχανικά (κρεμμύδια, πατάτες, ντομάτες) και αλεύρι, την Κυριακή, και βρεφικά ρούχα, την Τετάρτη, που είχαμε συγκεντρώσει από τη συλλογή αλληλεγγύης.

Ήταν η τρίτη φορά (βλ. links στο τέλος) που μπαίνουμε στο camp, ενώ αρκετές φορές πριν είχαμε παραδώσει πράγματα έξω στην πύλη.

Κάθε επίσκεψή μας επιδιώκουμε να συνοδεύεται από συζήτηση με όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη των κοινοτήτων και τους/τις εκπροσώπους τους, για να ακούσουμε και να αναδείξουμε τη φωνή ανθρώπων που βιώνουν τις πιο εκμεταλλευτικές και καταπιεστικές συνθήκες στην ελληνική κοινωνία. Επιπλέον, επιδιώκουμε τη δημοσιοποίηση των συνθηκών διαβίωσης στο camp και των αιτημάτων των μεταναστών/στριών προς τον ”έξω κόσμο”, από τον οποίο οι κυβερνήσεις και άλλοι θεσμοί που είναι υπεύθυνοι για τα camps επιδιώκουν να απομονώσουν τις μετανάστριες και τους μετανάστες.

Η κουβέντα επικεντρώθηκε, μεταξύ πολλών άλλων, στα εξής:

• Ως προς τον Covid-19: Οι μετανάστες και μετανάστριες τόνισαν τη ρατσιστική προπαγάνδα των ελληνικών και ειδικά των τοπικών ΜΜΕ, που τους παρουσιάζουν όλους και όλες ως φορείς του Covid-19. Επιβεβαιώσαμε στο camp ότι ισχύει το εξής: δεν υπάρχει κανένα κρούσμα αυτή τη στιγμή στη Ριτσώνα, παρά τα ψέματα που διαδίδονται στα τοπικά MME της Χαλκίδας καθώς και σε πανελλήνιας εμβέλειας ΜΜΕ. Για να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση, οι μετανάστ(ρι)ες που μιλήσαμε μαζί τους ζητούν από τους υπευθύνους του camp να μάθουν για το αν κάποια άτομα βρίσκονται σε καραντίνα ως φορείς του Covid-19, ώστε να παρθούν προφυλάξεις, όμως δεν έχουν πάρει καμιά απάντηση. Σε αντίθεση με αυτή τη πραγματικότητα, οι περισσότεροι κάτοικοι της Χαλκίδας δεν πλησιάζουν τους ανθρώπους αυτούς με το επιχείρημα πως είναι, τάχα, μια άκρως επικίνδυνη «υγειονομική βόμβα».
• Στα προβλήματα σίτισης: Τα τρόφιμα που μοιράζονται από την υπεύθυνη δομή (Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης, ΔΟΜ) σε ατομικές χαρτόκουτες είναι κάποια περιορισμένα είδη (πχ.κονσέρβες οσπρίων, κουςκους, ζάχαρη, κάρυ) και δεν επαρκούν για να τραφεί κανένας ενήλικας άνθρωπος. Υποτίθεται οτι διανέμονται κάθε εβδομάδα, αλλά αυτό συμβαίνει πολύ συχνά σε πιο αραιή συχνότητα (πχ. Διανομή την 1/5, έπειτα 16/5). Επίσης, τα βρεφικά γάλατα μοιράζονται με το σταγονόμετρο (1 κουτί την εβδομάδα ανά οικογένεια), πολλά βρέφη μένουν χωρίς γάλα στη μέση της εβδομάδας. Οι διαμαρτυρίες των μεταναστών αντιμετωπίζονται από τον ΔΟΜ με κενές υποσχέσεις και μετάθεση ευθυνών. Ο ΔΟΜ ισχυρίζεται προς τα έξω ότι όλα βαίνουν καλώς, ενώ στους πρόσφυγες που διαμαρτύρονται τα ρίχνει όλα στην κυβέρνηση και την ελλιπή χρηματοδότηση. Δύο από τις φωτογραφίες που επισυνάπτονται δείχνουν μέλος της αφρικανικής κοινότητας να δείχνει πόσο λίγα είναι τα τρόφιμα που παρέχει ο ΔΟΜ ανά άτομο σε χαρτόκουτα.

-Για τη διανομή των ειδών αλληλεγγύης: Η διανομή γίνεται και πρέπει να γίνεται στις 4 κοινότητες (κούρδων, αράβων, αφγανών, αφρικανών) αναλογικά και χωρίς αδικίες.

-Για την υγειονομική περίθαλψη: Πέρα από κάποιους γιατρούς που εξετάζουν μέσα στο καμπ, υπάρχει τεράστια αδυναμία να καλυφθούν οι υγειονομικές ανάγκες ανάγκες των 3000 μεταναστ(ρι)ών που ζουν στο camp. Με την πρόφαση ότι δεν διαθέτουν ΑΜΚΑ αποκλείονται από τη νοσηλεία στα νοσοκομεία και την φαρμακευτική περίθαλψη. Ως εκ τούτου, οι μετανάστ(ρι)ες ειναι αποκλεισμένες/οι και απο αιματολογικές εξετάσεις, και από ακτινογραφικές εξετάσεις και οι όσοι πάσχουν από χρόνια νοσήματα (διαβήτης, χοληστερίνη,κλπ) δεν έχουν πρόσβαση στα απαραίτητα φάρμακα.

-Για την εκπαίδευση: Ένας σημαντικός αριθμός παιδιών των μεταναστών δεν έχουν πρόσβαση στα σχολεία.

-Για τη μεταφορά από και προς την πόλη της Χαλκίδας: Ακόμα και πριν τα κατασταλτικά μέτρα που επέβαλε το ελληνικό κράτος για τον κορωνοϊό, το αστικό λεωφορείο εκτελούσε το γενικό δρομολόγιο Ριτσώνα-Χαλκίδα μια μόνο φορά την ημέρα στις 8:00 το πρωϊ με επιστροφή στις 11:00 το πρωϊ, και για τα παιδιά που πήγαιναν σχολείο (πριν τον Covid-19) επιστροφή μετά το τέλος του σχολείου το μεσημέρι. Αυτοί οι όροι έρχονται να εντείνουν ακόμα περισσότερο τον εγκλωβισμό και την καταστολή που βιώνουν στις ζωές τους μετανάστες και μετανάστριες.

-Για τις αυτοοργανωμένες δράσεις και τη διεκδίκηση χώρου για τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους: διαμόρφωση ενός χώρου άθλησης, μαθήματα κουνγκ-φού και μπόξ, κατασκευή φούρνου για ψήσιμο ψωμιού, κουρείο, κατασκευή χώρων λατρείας και αναφορά σε μελλοντικά σχέδια για τη δημιουργία ενός δικού τους σχολείου.

-Δεν είδαμε κοινές δημόσιες τουαλέτες στο camp.

Επιπλέον:

-Περίπου 70-80 οικογένειες δεν έχουν πλέον κανένα επίδομα και ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης μαζί με άλλες οικογένειες σε group 12 ατόμων και σε μικρά ΙSO boxes χωρίς τουαλέτα και χωρίς νερό-αναλογικά με το πληθυσμό της κάθε κοινότητας, πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για οικογένειες αφρικανικής καταγωγής (επισυνάπτονται φωτογραφίες αφρικανικών οικογενειών που ζουν σε τέτοιες συνθήκες).

-Tα άτομα και οι οικογένειες χωρίς επίδομα θα αυξηθούν δραματικά το επόμενο διάστημα λόγω της εκτεταμένης παύσης χορήγησης επιδομάτων στους δικαιούχους ασύλου, με βάση το νέο αντιμεταναστευτικό νόμο της κυβέρνησης. Επιπλέον, δεκάδες άτομα πιθανόν να συμπεριληφθούν στο νέο κύμα χιλιάδων εξώσεων που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση.

Μερικά βασικά αιτήματα των μεταναστών και μεταναστριών:

-Ρούχα για παιδιά, άντρες, γυναίκες και σε μεγάλα μεγέθη, βρεφικά γάλατα για τα μωρά, που αποτελούν σχεδόν το μισό πληθυσμό του camp, καλύτερες συνθήκες σίτισης και διαβίωσης συνολικά.

-Ισότιμη πρόσβαση στην υγεία και τη φαρμακευτική περίθαλψη.

-Δυνατότητα ελεύθερης μετακίνησης για όλες τις ώρες της ημέρας/καλύτερη συγκοινωνία.

-Ίσα δικαιώματα στην εκπαίδευση για όλα τα παιδιά.

-Διευθέτηση μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης και των τουλάχιστον 70 οικογενειών που ζουν μέσα στην αθλιότητα, και όλων των οικογενειών και των ατόμων-αφού η ίδια η διαβίωση και ο εγκλεισμός στο camp έχει αξεπέραστα προβλήματα.

-Να μην κοπούν τα επιδόματα προς τους πρόσφυγες να μην γίνουν άλλες απελάσεις, να δοθούν χαρτιά παραμονής για όλες και όλους.

– Ανοιχτά σύνορα και ελεύθερη μετακίνηση σε κάθε χώρα χωρίς περιορισμούς.

Κατά την άποψή μας, η ικανοποίηση όλων των αιτημάτων των μεταναστών/στριών, συγκρούεται τελικά με το σύνολο της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τη συμμετοχή του σε πολέμους στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Οι συζητήσεις με τις μετανάστριες και τους μετανάστες μας πείθουν όλο και περισσότερο πως ο κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστ(ρι)ων είναι εφικτός.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

NΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΑΤΌΠΕΔΑ ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗΣ-ΗΟΤ SPOT

ΚΑΜΙΑ ΕΞΩΣΗ-ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΔΟΜΕΣ ΣΤΕΓΑΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΙΣΤΟ, ΚΟΙΝΗ ΖΩΗ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

Δύο από τις προηγούμενες επισκέψεις μας στο camp της Ριτσώνας

https://www.facebook.com/solidaritymigrants/posts/129074438715094?hc_location=ufi

2.

https://www.facebook.com/solidaritymigrants/posts/142012390754632?__tn__=-R

Δράση αλληλεγγύης στο camp της Ριτσώνας

Ο κοινός αγώνας ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών είναι εφικτός

Την Παρασκευή 8/5 κατά τις 20:40 μμ και παρά την ισχύουσα αστυνομική απαγόρευση των μετακινήσεων εκτός νομού, άτομα από τη συνέλευσή μας σε συνεργασία με αλληλέγγυα άτομα στην Αθήνα και τη Χαλκίδα φτάσαμε στο camp της Ριτσώνας για να παραδώσουμε είδη πρώτης ανάγκης , σε συνεννόηση με μετανάστριες και μετανάστες που μένουν στο camp.

Η δράση αυτή ήταν η πιο πρόσφατη μιας σειράς δράσεων με επίκεντρο το camp της Ριτσώνας , επιδιώκοντας μια μόνιμη σχέση και επικοινωνία με τα έγκλειστα εκεί άτομα και τις μεταναστευτικές κοινότητες. Η κατάσταση στα camps είναι άθλια, ακόμα και σε αυτά που θεωρείται ότι βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα. Είναι ενδεικτικό ότι εδώ και 2 μήνες οι μετανάστες/στριες επικοινωνούν μαζί μας και μεταφέρουν ανάγκες για γάλατα πρώτης και δεύτερης βρεφικής ηλικίας, μωρουδιακά ρούχα, τρόφιμα, που ειδικά την περίοδο του Covid-19 και της αυξημένης καταστολής του ελληνικού κράτους πάνω σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, όπως οι μετανάστ(ρι)ες, είναι αυξημένες. Η νέα αυτή περίοδος, όπως μάθαμε, έχει προκαλέσει τις τελευταίες βδομάδες στο camp μια πολιτική διαδικασία εντάσεων, αποφάσεων, συνεργασίας και συνεννόησης μεταξύ διαφόρων κοινοτήτων μεταναστών/στριών, που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη.

Έτσι, αυτή τη φορά, σε συνεννόηση με μετανάστες και μετανάστριες, είχαμε ταξινομήσει τα είδη πρώτης ανάγκης σε πακέτα για κάθε μια από τις 4 κοινότητες του camp: αφγανική, κουρδική αραβική αφρικανική), με σκοπό τον ισότιμο διαμοιρασμό των αγαθών.

Στην πύλη της εισόδου του camp αντικρίσαμε, όπως περιμέναμε, τη γνωστή ταμπέλα έξω από όλα τα camps για την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στην κατασκευή και τη φύλαξή τους, και θυμηθήκαμε πως το σύστημα στρατοπέδων συγκέντρωσης-hot spot του ελληνικού Κράτους θεσμοθετήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, με τη Ν.Δ να συνεχίζει και να κλιμακώνει την αντιμεταναστευτική πολιτική. Γνωρίζουμε πως τα τελευταία χρόνια η είσοδος μέσα στα camps, πόσο μάλλον η επικοινωνία των ντόπιων αλληλέγγυων με μετανάστες και μετανάστριες φυλακισμένες εντός τους, έχει δυσκολέψει πάρα πολύ. Κατά κανόνα, δεν επιτρέπεται η είσοδος πολιτικών ομάδων στο εσωτερικό, πόσο μάλλον όταν επιδιώκουν να συζητήσουν ισότιμα με μετανάστες/στριες.

Αιφνιδιαστήκαμε όταν με την άφιξή μας ξεκίνησε ‘μια αυθόρμητη, άτυπη συνέλευση-συζήτηση των μεταναστών και των μεταναστριών, που οδήγησε στο να προσκληθούμε εντός του camp .

Έτσι λοιπόν, κατά τις 21:30 μμ, τρία άτομα εισήλθαμε στο camp, έπειτα και από πίεση που άσκησαν υπέρ μας οι μετανάστ(ρι)ες στους φύλακες. Οδηγηθήκαμε σε ένα από τα κοντέινερς, όπου φτιάξαμε έναν κύκλο και ξεκινήσαμε μια πολιτική συζήτηση που θα κρατούσε σχεδόν δύο ώρες.

Τί μάθαμε από αυτή τη συζήτηση;

Μέσα σε ένα κλίμα συνεννόησης όλων μας, υπήρχαν διαφορετικές οπτικές. Η οπτική ενός εκπροσώπου-διαμεσολαβητή, που συντόνιζε τη συζήτηση, οι οπτικές και απόψεις των μεταναστριών, οι οπτικές και απόψεις άλλων μεταναστών. Μάθαμε ότι υπάρχουν πολλές ανάγκες σε πολύ βασικά αγαθά, τρόφιμα, φάρμακα, γάλατα για τα μωρά, χρήματα, άλλη μια απόδειξη της εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης, του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης . Ενημερωθήκαμε ότι αρκετά παιδιά του camp δεν έχουν πρόσβαση σε εκπαίδευση, ενώ και όσα παιδιά πάνε σχολείο δεν έχουν έχουν αρκετές ώρες διδασκαλίες και οι δάσκαλοι είναι λίγοι. Μάθαμε ότι είναι ψέμα πως «όλο το camp της Ριτσώνας έχει Κοροναιό», προπαγάνδα που θέλει να απομονώσει μετανάστριες και μετανάστες από τον ντόπιο πληθυσμό. Έχουν γίνει κάποια tests, λίγοι έχουν νοσήσει προς το παρόν, οι περισσότεροι είναι καλά. Οι νεοφερμένοι-ες δεν θεωρούνται εγγεγραμμένοι/ες κάτοικοι του camp και δεν έχουν κάποια σημαντικά δικαιώματα . Τους κόβουν τα επιδόματα, και με τη νέα κυβέρνηση οι συνθήκες είναι ακόμα χειρότερες. Κυριαρχεί το άγχος για τα αποτελέσματα των αιτήσεων ασύλου. Το άγχος για τον απεγκλωβισμό τους από τα camps.

Μια μετανάστρια μας είπε τη δική της ιστορία, λέγοντας πως έχει κοινά στοιχεία με τις ζωές πολλών ανθρώπων εκεί: έχασε συγγενείς της στον συριακό εμφύλιο, έχει ταξιδέψει σε ξηρά και θάλασσα σε συνθήκες άκρως επικίνδυνες. Ένας μετανάστης μας ρώτησε: ποιός είναι ο πολιτικός μας σκοπός, και σε ποιό επίπεδο μπορούμε να βοηθήσουμε περισσότερο; Στην κάλυψη μικρών υλικών αναγκών, στην ισότιμη εκπαίδευση και υγεία, ή στον αγώνα για την πολιτική ελευθερία; Σε όλα λιγότερο ή περισσότερο, απαντήσαμε, αλλά κυρίως στο τελευταίο. Όπως φάνηκε στη συνέχεια της κουβέντας, ακριβώς αυτό ήθελε να απαντήσουμε, αυτό θεωρεί αναγκαίο. Είπαν ότι αυτό που τους νοιάζει δεν είναι απλά η επιβίωση, τα υλικά, απλά το να έχουν λεφτά: θέλουμε ελευθερία είπαν, να έχουμε χαρτιά, να πηγαίνουμε όπου θέλουμε, να ανοίξουν τα σύνορα, είμαστε άνθρωποι όπως όλοι οι άλλοι. Τη λέξη ελευθερία την επανέλαβαν πολλές φορές. Μερικοί ανέφεραν ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι χειρότερη από την προηγούμενη όσον αφορά τα επιδόματα και κάποια άλλα δικαιώματα. Κάποιοι και κάποιες μας πρότειναν να επικοινωνήσουμε ξανά για να βγάλουμε αφίσες και κείμενα ώστε η φωνή τους να βγει προς τα έξω στην υπόλοιπη κοινωνία. `Ένας άλλος μετανάστης, μας ρώτησε αν ξέρουμε ότι ψηφίζεται νέος αντιπροσφυγικός νόμος (συμπτωματικά, την ίδια ακριβώς νύχτα), και είπε ότι εκεί μέσα είναι φυλακισμένοι. Αρκετοί μας μίλησαν για την ελευθερία, που θεωρούν ουσία των αγώνων ενάντια στον πόλεμο, το ρατσισμό, τη φτώχεια και τον εγκλεισμό. Από τη μεριά μας τονίσαμε ότι είμαστε ενάντια και σε αυτή την κυβέρνηση και στη προηγούμενη, και πως η κατάσταση όλο και χειροτερεύει με βάση την αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Δύσης, που ευθύνονται για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-hot spot και σε μεγάλο βαθμό για τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Τονίσαμε ότι είμαστε πολιτική ομάδα και όχι ΜΚΟ, είμαστε αλληλέγγυα άτομα ενταγμένα σε μια συλλογικότητα και πως ο στόχος μας είναι οι κοινοί αγώνες ντόπιων-μεταναστών/στριών. Προς το τέλος της κουβέντας συμφωνήσαμε για κάποιες κοινές δράσεις δημοσιοποίησης των προβλημάτων και των αιτημάτων τους στη Ριτσώνα και τη Χαλκίδα.

Τελικά αποχωρήσαμε από το camp της Ριτσώνας στις 23:40, με πολλά συναισθήματα και σκέψεις για τις επόμενες πολυεθνικές συναντήσεις και τους κοινούς αγώνες μας.

Να κλείσουν τα CAMPS-Ανοιχτές δομές στέγασης μέσα στον αστικό ιστό

Υγεία και Εκπαίδευση, Χαρτιά και Ελευθερία για όλες και όλους

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ