Hundreds of immigrants stay at the Korinthos camp. Since the suspension of cash card to whomever has asylum and residence permit everyone is in a serious condition of poverty. Baby milk and pampers have become luxury goods that almost none can safely secure. At the same time, during the covid-19 there is no institution that can provide lessons for Greek or English either inside or outside the camp. Even though the whole population of the camp posses legal documents it experiences an almost total exclusion. All migrants have no access to medicine, extremely difficult access to hospitals and they hardly every find accommodation in Athens. From our standpoint, as part of a larger attempt to establish relationships between natives and immigrants and common struggles for accommodation, health care, access to education, financial support and equal labor rights for all, against the anti-immigration war that is waged by the Greek state and the European Union. In that context, we have realized a series of visits and talks with the immigrants in Korinthos and other camps. Simultaneously, as a token of actual solidarity we handed in first aid goods
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ Α.Α. – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ ΤΙΣ/ΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ
Λάβαμε την παρακάτω πολύ σοβαρή καταγγελία και αναδημοσιεύουμε. Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας προς τον Α.Α. Οι παράνομες κρατήσεις, σαν αυτή που βάναυσα υφίσταται αυτή τη στιγμή ο Α.Α, φαίνεται να αποτελούν άλλη μια ψηφίδα στην ακραία αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους, που έχει κανονικοποιήσει τη δολοφονία μεταναστών στον Έβρο, τις μαζικές επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο, την απαγωγή ανθρώπων και την παράνομη απέλασή τους, τον άεναα παρατεινόμενο εγκλεισμό δεκάδων χιλιάδων στα άθλια στρατόπεδα με πρόσχημα τον COVID-19, την έξωση αναγνωρισμένων προσφύγων στο δρόμο, το ξύλο σε όσες/ους έχει εξαναγκάσει σε αστεγία και τις συλλήψεις όσων αντιστέκονται στην επέλαση αυτής της βαρβαρότητας.
Αυτή η πολιτική δεν θα περάσει αναπάντητη.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ Α.Α.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ ΤΙΣ/ΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ
“Από το βράδυ της Τετάρτης 22.7 ο 18χρονος Α.Α., αναγνωρισμένος πρόσφυγας από το Ιράκ κρατείται παράνομα στα κρατητήρια της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής στην Πέτρου Ράλλη. Το έγκλημά του ήταν ότι άραζε στα Εξάρχεια με φίλους του την ώρα που πραγματοποιούταν άλλη μια καθιερωμένη ρατσιστική επιχείρηση “σκούπα”. Πρόκειται για ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο, με εξαιρετικά επιβαρυμένη ψυχική υγεία, μεταξύ άλλων και λόγω της κακοποίησης του από την αστυνομία στο Ιράκ και την Τουρκία – η οποία πλέον συνεχίζει ακάθεκτη και στην Ελλάδα. Η αστυνομία τον κρατά με την πρόφαση το νόμο 4636/19 σύμφωνα με τον οποίο μπορεί να ανακληθεί το προσφυγικό του καθεστώς και να απελαθεί, διότι συνιστά “κίνδυνο για την κοινωνία της Χώρας”.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι σύμφωνα με το νόμο αυτό, η μόνη αρμόδια αρχή για την ανάκληση του προσφυγικού καθεστώτος είναι η Υπηρεσία Ασύλου και όχι η αστυνομία. Μια τέτοια ενέργεια αιτιολογείται σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις βεβαρυμένου ποινικού μητρώου, ενώ ακόμα και τότε ο ενδιαφερόμενος ενημερώνεται 15 μέρες πριν εγγράφως για την ημερομηνία επανεξέτασης καθώς και για τους λόγους αυτής και δικαιούται να προβάλει ενστάσεις. Η Διεύθυνση Αλλοδαπών, κατά τα λεγόμενά της, δεν έχει παραλάβει ακόμα στα χέρια της το φάκελο του Α.Α. σύμφωνα με το οποίο μπορεί να έχει πλήρη γνώση του ποινικού του παρελθόντος. Τον κρατά “προκαταβολικά” κατά πρόδηλη παράβαση του νόμου αλλά και των ανθρωπίνων και ατομικών του δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα, δεν επιτρέπει καν το επισκεπτήριο στο περιβάλλον του Α.Α. με αιτιολογία τον COVID-19.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Α.Α όχι μόνο δεν αποτελεί κίνδυνο για τη Χώρα, αλλά η Χώρα αποτελεί κίνδυνο για αυτόν. Η κράτησή του αυτή τη στιγμή θέτει τη ζωή του σε άμεσο κίνδυνο, δεδομένης της επιβαρυμένης ψυχικής του υγείας. Η απέλασή του δε ισοδυναμεί με εκτέλεση, ακριβώς λόγω της ταυτότητας φύλου που φέρει, και που ήταν και ο λόγος της διαφυγής του από τη χώρα καταγωγής που τον κράτησε μέχρι στιγμής ζωντανό. Κάθε μέρα που περνά μέσα στο κρατητήριο αποτελεί διαρκή επανατραυματισμό και ψυχικό βασανιστήριο με την απόλυτη ευθύνη της αστυνομίας και την πολιτική κάλυψη του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Καλούμε όλες τις οργανώσεις, τα σωματεία και τις πολιτικές συλλογικότητες να εναντιωθούν στην απαράδεκτη κράτηση του Α.Α. και να στηρίξουν τον αγώνα του για την άμεση απελευθέρωσή του. Επιφυλλασόμαστε για κάθε ένδικο μέσο μέχρι την οριστική δικαίωσή του Α.Α ενάντια στην κατάφωρη καταπάτηση των βασικών του δικαιωμάτων.
Φίλες/οι του Α.Α.”
Γράμμα που λάβαμε από κάτοικο της Ριτσώνας
Λάβαμε το παρακάτω γράμμα από κάτοικο του καμπ της Ριτσώνας και το δημοσιεύουμε. Στεκόμαστε ενάντια στο ελληνικό κράτος και το σύστημα διαχείρισης των καμπς και των επίσημων οργανισμών που αναπαράγουν τις συνθήκες καταπίεσης στο καμπ. Η δική μας θέση ειναι οτι η ευθύνη για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης ειναι των κρατικών αρχών και όχι των μεταναστών/στριών. Καλούμε και άλλα άτομα να στείλουν τα γράμματα τους στη σελίδα μας.
—————————————————————-
Στη Ριτσώνα, ενώ πάνω από 3000 άτομα ζουν σε άγνωστη κατάσταση, περιμένοντας τα διαβατήρια και την ταυτότητά τους, τους λένε να φύγουν από το στρατόπεδο και οι εντάσεις αυξάνονται καθημερινά. Υπάρχουν οικογένειες που ζουν για ενάμισι δύο χρόνια στο στρατόπεδο, αλλά δεν έχουν λάβει καμία απάντηση. Οι οικογένειες που είναι υποχρεωμένες να φύγουν από το στρατόπεδο, πρέπει να έχουν εγγραφή στο σύστημα (Helios), αλλά μία από τις προϋποθέσεις του συστήματος είναι να ενοικιάσουν σπίτι και να βρουν δουλειά και στη συνέχεια θα γίνουν δεκτοί στο σύστημα. Για πολλές οικογένειες έδωσαν παράταση χρόνου, δηλαδή, ξεμπλόκαραν τις κάρτες ανάληψης χρημάτων σε περίπτωση που μέλη της οικογένειας έχουν ευαλωτότητα, δεν είναι ακόμη σαφές όμως πόσο καιρό θα κρατήσει η παράταση.
Ο μόνος τρόπος για να υποστηρίξουμε τα δικαιώματά μας είναι να πραγματοποιούμε διαμαρτυρίες. Όμως ακόμα και μετά τη διαμαρτυρία δεν μας δίνουν καμία απάντηση. Όταν το πρόβλημα αφορά κάποια κοινότητα ή ανθρώπους που υποφέρουν από την κατάσταση, και διαμαρτύρονται κλείνοντας την πύλη εισόδου για να μην αφήσουν τις οργανώσεις να μπουν μέσα, επηρεάζονται όλοι οι διαμένοντες.
Η αστυνομία απλά στέκεται, δεν φαίνεται ότι προορίζεται για την προστασία των διαμενόντων. Σε κάθε περίσταση στέκονταν και έβλεπα από μακριά τι συνέβαινε.
Όταν δεν έχουμε οργανισμούς μέσα, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ιατρικό τμήμα, κανένας δικηγόρος, κοινωνική υπηρεσία και εκπαιδευτικά προγράμματα που παρέχονται από τις κοινότητες.
Υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται ραντεβού για ιατρική περίθαλψη, υπάρχουν άνθρωποι που είχαν ραντεβού με τους δικηγόρους τους, υπάρχουν πολλοί/ες που ήρθαν για τα μαθήματά τους αλλά αντιμετωπίζουν κλειστές πόρτες. Κάποιοι διαμαρτύρονται, όλοι επηρεάζονται. Μερικοί κλέβουν τα πράγματα που αφήνει το υπουργείο Παιδείας για εκπαιδευτικούς από κοινότητες και τα μαθήματα ακυρώνονται. Μερικοί κάνουν θόρυβο στην ιατρική περίθαλψη και όλα τα ραντεβού ακυρώνονται.
Αυτοί οι μερικοί άνθρωποι είναι επίσης κάτοικοι του στρατοπέδου, που δεν έχουν μπορέσει να πάρουν απαντήσεις στις ερωτήσεις τους και έχουν φτάσει στα όρια της ανοχής τους. Πώς μπορεί να είναι λογικός ο νόμος (το κράτος της Ελλάδας είναι υπεύθυνο για τους πρόσφυγες έως ότου αναγνωριστούν ως πρόσφυγες) όταν τα χότσποτς είναι μακριά από την πόλη και οι ευκαιρίες εύρεσης εργασίας είναι ελάχιστες; Περιμένουμε το αύριο, αλλά θα έχουμε άραγε ένα καλύτερο μέλλον;
Από: migratorygirl
ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΛΑΒΑΜΕ ΑΠΌ ΚΑΤΟΙΚΟ ΤΗΣ ΡΙΤΣΩΝΑΣ
Λάβαμε το παρακάτω γράμμα από κάτοικο του καμπ της Ριτσώνας και το δημοσιεύουμε. Στεκόμαστε ενάντια στο ελληνικό κράτος και το σύστημα διαχείρισης των καμπς και των επίσημων οργανισμών που αναπαράγουν τις συνθήκες καταπίεσης στο καμπ. Η δική μας θέση ειναι οτι η ευθύνη για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης ειναι των κρατικών αρχών και όχι των μεταναστών/στριών. Καλούμε και άλλα άτομα να στείλουν τα γράμματα τους στη σελίδα μας.
—————————————————————-
Στη Ριτσώνα, ενώ πάνω από 3000 άτομα ζουν σε άγνωστη κατάσταση, περιμένοντας τα διαβατήρια και την ταυτότητά τους, τους λένε να φύγουν από το στρατόπεδο και οι εντάσεις αυξάνονται καθημερινά. Υπάρχουν οικογένειες που ζουν για ενάμισι δύο χρόνια στο στρατόπεδο, αλλά δεν έχουν λάβει καμία απάντηση. Οι οικογένειες που είναι υποχρεωμένες να φύγουν από το στρατόπεδο, πρέπει να έχουν εγγραφή στο σύστημα (Helios), αλλά μία από τις προϋποθέσεις του συστήματος είναι να ενοικιάσουν σπίτι και να βρουν δουλειά και στη συνέχεια θα γίνουν δεκτοί στο σύστημα. Για πολλές οικογένειες έδωσαν παράταση χρόνου, δηλαδή, ξεμπλόκαραν τις κάρτες ανάληψης χρημάτων σε περίπτωση που μέλη της οικογένειας έχουν ευαλωτότητα, δεν είναι ακόμη σαφές όμως πόσο καιρό θα κρατήσει η παράταση.
Ο μόνος τρόπος για να υποστηρίξουμε τα δικαιώματά μας είναι να πραγματοποιούμε διαμαρτυρίες. Όμως ακόμα και μετά τη διαμαρτυρία δεν μας δίνουν καμία απάντηση. Όταν το πρόβλημα αφορά κάποια κοινότητα ή ανθρώπους που υποφέρουν από την κατάσταση, και διαμαρτύρονται κλείνοντας την πύλη εισόδου για να μην αφήσουν τις οργανώσεις να μπουν μέσα, επηρεάζονται όλοι οι διαμένοντες.
Η αστυνομία απλά στέκεται, δεν φαίνεται ότι προορίζεται για την προστασία των διαμενόντων. Σε κάθε περίσταση στέκονταν και έβλεπα από μακριά τι συνέβαινε.
Όταν δεν έχουμε οργανισμούς μέσα, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ιατρικό τμήμα, κανένας δικηγόρος, κοινωνική υπηρεσία και εκπαιδευτικά προγράμματα που παρέχονται από τις κοινότητες.
Υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται ραντεβού για ιατρική περίθαλψη, υπάρχουν άνθρωποι που είχαν ραντεβού με τους δικηγόρους τους, υπάρχουν πολλοί/ες που ήρθαν για τα μαθήματά τους αλλά αντιμετωπίζουν κλειστές πόρτες. Κάποιοι διαμαρτύρονται, όλοι επηρεάζονται. Μερικοί κλέβουν τα πράγματα που αφήνει το υπουργείο Παιδείας για εκπαιδευτικούς από κοινότητες και τα μαθήματα ακυρώνονται. Μερικοί κάνουν θόρυβο στην ιατρική περίθαλψη και όλα τα ραντεβού ακυρώνονται.
Αυτοί οι μερικοί άνθρωποι είναι επίσης κάτοικοι του στρατοπέδου, που δεν έχουν μπορέσει να πάρουν απαντήσεις στις ερωτήσεις τους και έχουν φτάσει στα όρια της ανοχής τους. Πώς μπορεί να είναι λογικός ο νόμος (το κράτος της Ελλάδας είναι υπεύθυνο για τους πρόσφυγες έως ότου αναγνωριστούν ως πρόσφυγες) όταν τα χότσποτς είναι μακριά από την πόλη και οι ευκαιρίες εύρεσης εργασίας είναι ελάχιστες; Περιμένουμε το αύριο, αλλά θα έχουμε άραγε ένα καλύτερο μέλλον;
Από: migratorygirl