Στο Camp της Μαλακάσας ο θάνατος δεν έχει όνομα
«Άμεση ανταπόκριση στην προσφυγική-μεταναστευτική κρίση παρέχοντας καταφύγιο και κατάλυμα, σίτιση, υγειονομική περίθαλψη, μεταφορά σε ανοιχτό κέντρο φιλοξενίας, διασφαλίζοντας έτσι την υγεία και ασφαλείς συνθήκες διαβίωσης της ΟΜΑΔΑΣ-ΣΤΟΧΟΥ»
Ταμπέλα έξω από το camp της Μαλακάσας, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και της Ευρωπαικής Ένωσης
Την Πέμπτη 1/10 επισκεφτήκαμε το «ανοιχτό» camp της Μαλακάσας, όπου βρίσκονται έγκλειστοι/ες πάνω από 2000 άτομα.
Ο πρώτος στόχος μας ήταν να μάθουμε περισσότερα για το πρόσφατο θάνατο πρόσφυγα «λόγω Covid-19», που διέμενε στη δομή και τον οποίο πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ. Ποιό ήταν το όνομά του, πώς ήταν η ζωή του, πώς είναι η οικογένειά του τώρα, μετά και την απόφασή της, μαζί με μετανάστες/στριες, να συμμετέχει σε πορεία έξω από το camp αντιδρώντας στο θάνατό του; Πήγαμε για να απαιτήσουμε την ορατότητα της ζωής των έγκλειστων μεταναστών/στριών.
Ο δεύτερος στόχος ήταν να παραδώσουμε αγαθά που συλλέξαμε στη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης που πραγματοποιήσαμε για τα camps. Γιατί θέλουμε να αμφισβητήσουμε έμπρακτα τον «υγειονομικό αποκλεισμό» των μεταναστών/στριών στα camps, που μόνο «υγειονομικός» δεν είναι, και μόνο εγκληματικός και δολοφονικός είναι.
Επιχειρήσαμε λοιπόν να παραδώσουμε αγαθά πρώτης ανάγκης, φάρμακα, βρεφικά είδη και άλλα, στις μετανάστριες και τους μετανάστες, όχι για να καλύψουμε όλες τις ανάγκες τους, που στις συνθήκες του άδικου εγκλεισμού τους γίνονται όλο και περισσότερες, αλλά για να δείξουμε στη πράξη πως θέλουμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους, θέλουμε να σπάσουμε τα σύνορα που μας χωρίζουν, θέλουμε να ζήσουμε και να αγωνιστούμε μαζί τους.
Τις τελευταίες εβδομάδες, το camp της Μαλακάσας βρίσκεται σε πλήρη «υγειονομικό» αποκλεισμό τις τελευταίες εβδομάδες, όπως και άλλα camps της Ελλάδας. Με απλά λόγια: το ελληνικό κράτος, με πρόσχημα τον Covid-19 επιβάλλει τη γενική απαγόρευση εξόδου σε μετανάστες/στριες που διαμένουν φυλακισμένοι/ες στο camp, είτε φορούν μάσκα είτε όχι, είτε έχουν Covid-19 είτε όχι, ενώ την ίδια ώρα, απαγορεύεται η είσοδος και δεν υπάρχει κανένα «επισκεπτήριο» (όπως τουλάχιστον συμβαίνει στις φυλακές) για τους αλληλέγγυους/ες. Επίσημα, δεν επιτρέπουν σε αλληλέγγυους/ες πλέον καν να παραδίδουν φάρμακα και τρόφιμα. Είναι ολοφάνερο πως, με πρόσχημα τον Covid-19, το ελληνικό κράτος και η Ευρωπαϊκή Ένωση κλιμακώνουν την επίθεση στις «μεταναστευτικές ροές», αποκλείοντας, φυλακίζοντας, και υποτιμώντας την εργασία των μεταναστών/στριών μέσω της παρανομοποίησή της.
Η αρχική αντίδραση στην πύλη, όταν φτάσαμε με τα είδη πρώτης ανάγκης, ήταν η εξής: «δεν έχετε κανένα δικαίωμα να το κάνετε αυτό, ελάτε μαζί μου, πάμε στην αστυνομία». Οι αστυνομικές δυνάμεις αυξήθηκαν, ενώ την ίδια ώρα μετανάστες και μετανάστριες προσέγγιζαν όλο και περισσότερο την πύλη. Πίσω από τα κάγκελα που μας χώριζαν, μιλούσαμε μαζί τους, την ίδια ώρα που οι υπεύθυνοι της πύλης φώναζαν πως «δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό».
Η διοίκηση του camp απουσίαζε την ώρα της επίσκεψής μας, καθώς ο διοικητής βρισκόταν σε τηλεσυνδιάσκεψη και δεν μπορούσε να μιλήσει μαζί μας. Ένας υπεύθυνος του ΔΟΜ μας μίλησε, κατέγραψε τα «αιτήματά» μας, και αρνήθηκε να μας γνωστοποιήσει περισσότερα για το θάνατο του πρόσφυγα, λέγοντας πως ασχολείται ο ίδιος προσωπικά με την οικογένειά του.
Μετά από την έντονη πίεση μεταναστών/στριών και μετά από αρκετή ώρα επικοινωνίας μας στην πύλη, κάποιος κύριος αποφάσισε ότι μπορούσαμε τελικά να δώσουμε κάποια πράγματα, άνοιξε λίγο την πύλη και επέτρεψε για λίγο στους μετανάστες και τις μετανάστριες να πάρουν κάποια πράγματα που έχουν ανάγκη. Εκεί τη στιγμή νιώσαμε ότι η πίεση και από τις δύο πλευρές των συνόρων που μας χωρίζουν μπορεί να πετύχει κάτι. Όχι γιατί παραδώσαμε μερικά αγαθά, αλλά γιατί μιλήσαμε για τις πραγματικές συνθήκες της καταπίεσης και του εγκλεισμού, προσπαθώντας να σπάσουμε για λίγο έστω τους αποκλεισμούς.
Πέρα από τα παραπάνω, οι μετανάστες και μετανάστριες μας γνωστοποίησαν και άλλα προβλήματά τους.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, υπάρχει μόνο ένας γιατρός στο camp, οποίος στη πραγματικότητα δεν πραγματοποιεί καν διαγνωστικές εξετάσεις. Δεν συνταγογραφεί τα αναγκαία φάρμακα. Οι έγκλειστοι/ες με δικά τους έξοδα πρέπει να βρουν τρόπο να αγοράσουν τα φάρμακα, την ίδια ώρα που απαγορεύεται η έξοδος από τη δομή. Το φαγητό που τους παρέχεται είναι άθλιας ποιότητας. Δεν μπορούν να προμηθευτούν παρά σε ιδιαίτερα ακριβές τιμές, όντας εγκλειστοι/ες στο camp. Επιπλέον τα είδη υγιεινής εντός του camp είναι ανύπαρκτα. Σαπούνια,σαμπουάν κλπ δεν υπάρχουν. Η χρησιμότητα του lockdown για την υγεία των εγκλείστων μεταναστών/στριών είναι φυσικά ανύπαρκτη. Η ανάγκη για ρούχα όσο πλησιάζει ο χειμώνας γίνεται εντονότερη. Υπάρχει τεράστια ανάγκη, όπως και σε άλλα camps, για βρεφικά είδη. Επίσης, δεν υπάρχει ΑΤΜ κοντά ή μέσα στο camp για να κάνουν ανάληψη χρημάτων. Και βέβαια, με βάση πρόσφατο νόμο του ελληνικού κράτους, σε πολλούς έχει κοπεί το οικονομικό επίδομα.
Η εγκληματική αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε δεν εντοπίζεται απλώς και μόνο στη Μόρια. Αντιμεταναστευτική πολιτική είναι οι πόλεμοι εκτός και εντός συνόρων που διεξάγουν τα ευρωπαϊκά κράτη και οι επιχειρήσεις τους, ο αποκλεισμός από χαρτιά και βασικές προνοιακές δομές που εξυπηρετεί την καπιταλιστική οικονομία του πολέμου και της εργασιακής υποτίμησης, όλο το σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης και εγκλεισμού.
Το ελληνικό κράτος, μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάνουν τα πάντα για να συνεχίζει να συμβαίνει αυτό. Κλείνουν τα σύνορα, επιταχύνουν τις διαδικασίες απόρριψης αιτήσεων ασύλου και απέλασης, επεκτείνουν τις δομές εγκλεισμού και φυλάκισης μεταναστών/στριών, ανακοινώνουν προγράμματα ακραίας υποτίμησης της εργασιακής δύναμης των μεταναστών/στριών, προστατεύουν το ρατσισμό και το φασισμό ως συστατικό κομμάτι των αστυνομικών και στρατιωτικών μηχανισμών καταστολής των πιο καταπιεσμένων και φτωχών κομματιών της κοινωνίας μας.
Παλεύουμε για κοινούς αγώνες ντόπιων-μεταναστών/στριών, πλάι σε όλους τους άλλους κοινωνικούς αγώνες για μια καλύτερη ζωή.
Απαιτούμε
Να σταματήσει ο πόλεμος κατά των μεταναστών/στριών του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε, και όλες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό
Να κλείσουν όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-camps και «hot spot» και να αντικατασταθούν με πραγματικά ανοιχτές, κοινωνικές δομές για άστεγους και περιθωριοποιημένους μετανάστες/στριες και ντόπιους μέσα στον ιστό των πόλεων.
Χαρτιά, υγεία, οικονομικό επίδομα, στέγαση, ισότιμη εργασία και εκπαίδευση για όλες και όλους.