Δράση αλληλεγγύης στο camp της Ριτσώνας
Ο κοινός αγώνας ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών είναι εφικτός
Την Παρασκευή 8/5 κατά τις 20:40 μμ και παρά την ισχύουσα αστυνομική απαγόρευση των μετακινήσεων εκτός νομού, άτομα από τη συνέλευσή μας σε συνεργασία με αλληλέγγυα άτομα στην Αθήνα και τη Χαλκίδα φτάσαμε στο camp της Ριτσώνας για να παραδώσουμε είδη πρώτης ανάγκης , σε συνεννόηση με μετανάστριες και μετανάστες που μένουν στο camp.
Η δράση αυτή ήταν η πιο πρόσφατη μιας σειράς δράσεων με επίκεντρο το camp της Ριτσώνας , επιδιώκοντας μια μόνιμη σχέση και επικοινωνία με τα έγκλειστα εκεί άτομα και τις μεταναστευτικές κοινότητες. Η κατάσταση στα camps είναι άθλια, ακόμα και σε αυτά που θεωρείται ότι βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα. Είναι ενδεικτικό ότι εδώ και 2 μήνες οι μετανάστες/στριες επικοινωνούν μαζί μας και μεταφέρουν ανάγκες για γάλατα πρώτης και δεύτερης βρεφικής ηλικίας, μωρουδιακά ρούχα, τρόφιμα, που ειδικά την περίοδο του Covid-19 και της αυξημένης καταστολής του ελληνικού κράτους πάνω σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, όπως οι μετανάστ(ρι)ες, είναι αυξημένες. Η νέα αυτή περίοδος, όπως μάθαμε, έχει προκαλέσει τις τελευταίες βδομάδες στο camp μια πολιτική διαδικασία εντάσεων, αποφάσεων, συνεργασίας και συνεννόησης μεταξύ διαφόρων κοινοτήτων μεταναστών/στριών, που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη.
Έτσι, αυτή τη φορά, σε συνεννόηση με μετανάστες και μετανάστριες, είχαμε ταξινομήσει τα είδη πρώτης ανάγκης σε πακέτα για κάθε μια από τις 4 κοινότητες του camp: αφγανική, κουρδική αραβική αφρικανική), με σκοπό τον ισότιμο διαμοιρασμό των αγαθών.
Στην πύλη της εισόδου του camp αντικρίσαμε, όπως περιμέναμε, τη γνωστή ταμπέλα έξω από όλα τα camps για την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στην κατασκευή και τη φύλαξή τους, και θυμηθήκαμε πως το σύστημα στρατοπέδων συγκέντρωσης-hot spot του ελληνικού Κράτους θεσμοθετήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, με τη Ν.Δ να συνεχίζει και να κλιμακώνει την αντιμεταναστευτική πολιτική. Γνωρίζουμε πως τα τελευταία χρόνια η είσοδος μέσα στα camps, πόσο μάλλον η επικοινωνία των ντόπιων αλληλέγγυων με μετανάστες και μετανάστριες φυλακισμένες εντός τους, έχει δυσκολέψει πάρα πολύ. Κατά κανόνα, δεν επιτρέπεται η είσοδος πολιτικών ομάδων στο εσωτερικό, πόσο μάλλον όταν επιδιώκουν να συζητήσουν ισότιμα με μετανάστες/στριες.
Αιφνιδιαστήκαμε όταν με την άφιξή μας ξεκίνησε ‘μια αυθόρμητη, άτυπη συνέλευση-συζήτηση των μεταναστών και των μεταναστριών, που οδήγησε στο να προσκληθούμε εντός του camp .
Έτσι λοιπόν, κατά τις 21:30 μμ, τρία άτομα εισήλθαμε στο camp, έπειτα και από πίεση που άσκησαν υπέρ μας οι μετανάστ(ρι)ες στους φύλακες. Οδηγηθήκαμε σε ένα από τα κοντέινερς, όπου φτιάξαμε έναν κύκλο και ξεκινήσαμε μια πολιτική συζήτηση που θα κρατούσε σχεδόν δύο ώρες.
Τί μάθαμε από αυτή τη συζήτηση;
Μέσα σε ένα κλίμα συνεννόησης όλων μας, υπήρχαν διαφορετικές οπτικές. Η οπτική ενός εκπροσώπου-διαμεσολαβητή, που συντόνιζε τη συζήτηση, οι οπτικές και απόψεις των μεταναστριών, οι οπτικές και απόψεις άλλων μεταναστών. Μάθαμε ότι υπάρχουν πολλές ανάγκες σε πολύ βασικά αγαθά, τρόφιμα, φάρμακα, γάλατα για τα μωρά, χρήματα, άλλη μια απόδειξη της εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης, του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης . Ενημερωθήκαμε ότι αρκετά παιδιά του camp δεν έχουν πρόσβαση σε εκπαίδευση, ενώ και όσα παιδιά πάνε σχολείο δεν έχουν έχουν αρκετές ώρες διδασκαλίες και οι δάσκαλοι είναι λίγοι. Μάθαμε ότι είναι ψέμα πως «όλο το camp της Ριτσώνας έχει Κοροναιό», προπαγάνδα που θέλει να απομονώσει μετανάστριες και μετανάστες από τον ντόπιο πληθυσμό. Έχουν γίνει κάποια tests, λίγοι έχουν νοσήσει προς το παρόν, οι περισσότεροι είναι καλά. Οι νεοφερμένοι-ες δεν θεωρούνται εγγεγραμμένοι/ες κάτοικοι του camp και δεν έχουν κάποια σημαντικά δικαιώματα . Τους κόβουν τα επιδόματα, και με τη νέα κυβέρνηση οι συνθήκες είναι ακόμα χειρότερες. Κυριαρχεί το άγχος για τα αποτελέσματα των αιτήσεων ασύλου. Το άγχος για τον απεγκλωβισμό τους από τα camps.
Μια μετανάστρια μας είπε τη δική της ιστορία, λέγοντας πως έχει κοινά στοιχεία με τις ζωές πολλών ανθρώπων εκεί: έχασε συγγενείς της στον συριακό εμφύλιο, έχει ταξιδέψει σε ξηρά και θάλασσα σε συνθήκες άκρως επικίνδυνες. Ένας μετανάστης μας ρώτησε: ποιός είναι ο πολιτικός μας σκοπός, και σε ποιό επίπεδο μπορούμε να βοηθήσουμε περισσότερο; Στην κάλυψη μικρών υλικών αναγκών, στην ισότιμη εκπαίδευση και υγεία, ή στον αγώνα για την πολιτική ελευθερία; Σε όλα λιγότερο ή περισσότερο, απαντήσαμε, αλλά κυρίως στο τελευταίο. Όπως φάνηκε στη συνέχεια της κουβέντας, ακριβώς αυτό ήθελε να απαντήσουμε, αυτό θεωρεί αναγκαίο. Είπαν ότι αυτό που τους νοιάζει δεν είναι απλά η επιβίωση, τα υλικά, απλά το να έχουν λεφτά: θέλουμε ελευθερία είπαν, να έχουμε χαρτιά, να πηγαίνουμε όπου θέλουμε, να ανοίξουν τα σύνορα, είμαστε άνθρωποι όπως όλοι οι άλλοι. Τη λέξη ελευθερία την επανέλαβαν πολλές φορές. Μερικοί ανέφεραν ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι χειρότερη από την προηγούμενη όσον αφορά τα επιδόματα και κάποια άλλα δικαιώματα. Κάποιοι και κάποιες μας πρότειναν να επικοινωνήσουμε ξανά για να βγάλουμε αφίσες και κείμενα ώστε η φωνή τους να βγει προς τα έξω στην υπόλοιπη κοινωνία. `Ένας άλλος μετανάστης, μας ρώτησε αν ξέρουμε ότι ψηφίζεται νέος αντιπροσφυγικός νόμος (συμπτωματικά, την ίδια ακριβώς νύχτα), και είπε ότι εκεί μέσα είναι φυλακισμένοι. Αρκετοί μας μίλησαν για την ελευθερία, που θεωρούν ουσία των αγώνων ενάντια στον πόλεμο, το ρατσισμό, τη φτώχεια και τον εγκλεισμό. Από τη μεριά μας τονίσαμε ότι είμαστε ενάντια και σε αυτή την κυβέρνηση και στη προηγούμενη, και πως η κατάσταση όλο και χειροτερεύει με βάση την αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Δύσης, που ευθύνονται για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-hot spot και σε μεγάλο βαθμό για τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Τονίσαμε ότι είμαστε πολιτική ομάδα και όχι ΜΚΟ, είμαστε αλληλέγγυα άτομα ενταγμένα σε μια συλλογικότητα και πως ο στόχος μας είναι οι κοινοί αγώνες ντόπιων-μεταναστών/στριών. Προς το τέλος της κουβέντας συμφωνήσαμε για κάποιες κοινές δράσεις δημοσιοποίησης των προβλημάτων και των αιτημάτων τους στη Ριτσώνα και τη Χαλκίδα.
Τελικά αποχωρήσαμε από το camp της Ριτσώνας στις 23:40, με πολλά συναισθήματα και σκέψεις για τις επόμενες πολυεθνικές συναντήσεις και τους κοινούς αγώνες μας.
Να κλείσουν τα CAMPS-Ανοιχτές δομές στέγασης μέσα στον αστικό ιστό
Υγεία και Εκπαίδευση, Χαρτιά και Ελευθερία για όλες και όλους
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ