Λάβαμε το παρακάτω γράμμα από κάτοικο του καμπ της Ριτσώνας και το δημοσιεύουμε. Στεκόμαστε ενάντια στο ελληνικό κράτος και το σύστημα διαχείρισης των καμπς και των επίσημων οργανισμών που αναπαράγουν τις συνθήκες καταπίεσης στο καμπ. Η δική μας θέση ειναι οτι η ευθύνη για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης ειναι των κρατικών αρχών και όχι των μεταναστών/στριών. Καλούμε και άλλα άτομα να στείλουν τα γράμματα τους στη σελίδα μας.
—————————————————————-
Στη Ριτσώνα, ενώ πάνω από 3000 άτομα ζουν σε άγνωστη κατάσταση, περιμένοντας τα διαβατήρια και την ταυτότητά τους, τους λένε να φύγουν από το στρατόπεδο και οι εντάσεις αυξάνονται καθημερινά. Υπάρχουν οικογένειες που ζουν για ενάμισι δύο χρόνια στο στρατόπεδο, αλλά δεν έχουν λάβει καμία απάντηση. Οι οικογένειες που είναι υποχρεωμένες να φύγουν από το στρατόπεδο, πρέπει να έχουν εγγραφή στο σύστημα (Helios), αλλά μία από τις προϋποθέσεις του συστήματος είναι να ενοικιάσουν σπίτι και να βρουν δουλειά και στη συνέχεια θα γίνουν δεκτοί στο σύστημα. Για πολλές οικογένειες έδωσαν παράταση χρόνου, δηλαδή, ξεμπλόκαραν τις κάρτες ανάληψης χρημάτων σε περίπτωση που μέλη της οικογένειας έχουν ευαλωτότητα, δεν είναι ακόμη σαφές όμως πόσο καιρό θα κρατήσει η παράταση.
Ο μόνος τρόπος για να υποστηρίξουμε τα δικαιώματά μας είναι να πραγματοποιούμε διαμαρτυρίες. Όμως ακόμα και μετά τη διαμαρτυρία δεν μας δίνουν καμία απάντηση. Όταν το πρόβλημα αφορά κάποια κοινότητα ή ανθρώπους που υποφέρουν από την κατάσταση, και διαμαρτύρονται κλείνοντας την πύλη εισόδου για να μην αφήσουν τις οργανώσεις να μπουν μέσα, επηρεάζονται όλοι οι διαμένοντες.
Η αστυνομία απλά στέκεται, δεν φαίνεται ότι προορίζεται για την προστασία των διαμενόντων. Σε κάθε περίσταση στέκονταν και έβλεπα από μακριά τι συνέβαινε.
Όταν δεν έχουμε οργανισμούς μέσα, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ιατρικό τμήμα, κανένας δικηγόρος, κοινωνική υπηρεσία και εκπαιδευτικά προγράμματα που παρέχονται από τις κοινότητες.
Υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται ραντεβού για ιατρική περίθαλψη, υπάρχουν άνθρωποι που είχαν ραντεβού με τους δικηγόρους τους, υπάρχουν πολλοί/ες που ήρθαν για τα μαθήματά τους αλλά αντιμετωπίζουν κλειστές πόρτες. Κάποιοι διαμαρτύρονται, όλοι επηρεάζονται. Μερικοί κλέβουν τα πράγματα που αφήνει το υπουργείο Παιδείας για εκπαιδευτικούς από κοινότητες και τα μαθήματα ακυρώνονται. Μερικοί κάνουν θόρυβο στην ιατρική περίθαλψη και όλα τα ραντεβού ακυρώνονται.
Αυτοί οι μερικοί άνθρωποι είναι επίσης κάτοικοι του στρατοπέδου, που δεν έχουν μπορέσει να πάρουν απαντήσεις στις ερωτήσεις τους και έχουν φτάσει στα όρια της ανοχής τους. Πώς μπορεί να είναι λογικός ο νόμος (το κράτος της Ελλάδας είναι υπεύθυνο για τους πρόσφυγες έως ότου αναγνωριστούν ως πρόσφυγες) όταν τα χότσποτς είναι μακριά από την πόλη και οι ευκαιρίες εύρεσης εργασίας είναι ελάχιστες; Περιμένουμε το αύριο, αλλά θα έχουμε άραγε ένα καλύτερο μέλλον;
Από: migratorygirl